Έχουμε τους εκπροσώπους που μας αξίζουν - Πάνος Καμμένος

Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Πάνος Καμμένος είναι ένας από τους ανθρώπους που δεν μασάνε τα λόγια τους και υπερασπίζονται τις θέσεις τους με κάθε τρόπο.

Ο Πάνος Καμμένος λοιπόν βρίσκει διαφόρους τρόπους να προκαλεί και να απασχολεί.
Τη μία εμφανίζεται με μπλουζάκι "Greece is not for sale", την άλλη εξαπολύει μύδρους από περιφερειακά συνωμοσιολογοκάναλα, την επόμενη αφήνει σχόλια σε διάφορα blog αμφιβόλου ποιότητας....

Ο ίδιος έχει δηλώσει οτι αρθρογραφεί ανώνυμα και επώνυμα σε διάφορα blogs όπως το φίμωτρο, ενώ είναι και ένας από τους ήρωες του olympia.gr. Ένα από τα σχόλια που έκανε κι έχουν αφήσει εποχή ήταν το εξής: "Όλοι μας οι Έλληνες γερά και τώρα και μετά, τα ελικόπτερα που θα πάρουν τους νενέκους, το δάκρυ του ευζώνου και των αγέννητων παιδιών μας, θα το πληρώσουν πολύ ακριβά, αυτοί και τα ντόπια ενεργούμενά τους. Τέλος τα παιγνίδια και όποιος αντέξει".

Θα ήταν ένας ακόμη μαϊντανός του "Επιπλέον 3" και του Κόντρα, ένας ακόμη αναμεταδότης των θεωριών συνωμοσίας, από αυτούς που ανθούν στην μπλογκόσφαιρα και δεν θα ασχολούνταν κανένας στα σοβαρά μαζί του, αν δεν ήταν βουλευτής και πρώην Υπουργός.


Πριν λίγο καιρό από άμβωνος "Επιπλέον 3" είχε κατηγορήσει τον Παπανδρέου οτι είναι έμμισθος broker των διεθνών τοκογλύφων, είχε αναλάβει την ευθύνη για τα λεγόμενά του και είχε δεσμευτεί να παρουσιάσει στοιχεία.
Τελικά το μόνο που βρήκε να πει ήταν οτι τον Δεκέμβριο του 2009 πουλήθηκε ένα CDS από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Δεν μας εξήγησε όμως το σκάνδαλο σε τι έγκειται, στο οτι πουλήθηκε ή στο οτι το ΤΤ είχε στην κατοχή του CDS επι Καραμανλή;

Άφηνε επίσης να εννοηθεί οτι η οικογένεια Παπανδρέου ήταν μπλεγμένη με CDS και οτι η δράση του Πρωθυπουργού είχε σκοπό τον πλουτισμό κάποιων, μέσω της χρεοκοπίας της χώρας.
Και όσο ο Καμμένος προσπαθούσε να παρουσιάσει ως είδηση τα όνειρα που έβλεπε την προηγούμενη νύχτα, κάποιοι άλλοι πάλευαν και το αποτέλεσμα είναι οτι δεν χρεοκοπήσαμε και τα CDS δεν πληρώθηκαν. 


Ο Πάνος Καμμένος παρ' όλα αυτά δεν έχει ανασκευάσει, ούτε έχει παρουσιάσει στοιχεία που ισχυριζόταν οτι κατείχε και αποδείκνυαν οτι ο Παπανδρέου είναι έμμισθος broker.


Στο άνωθι βίντεο ο Πάνος Καμμένος λέει σε κάποιο σημείο "Όλα αυτά τα εκβιαστικά που λένε, συναίνεση, να καταργήσουν την αντιπολίτευση, κυβέρνηση, τα πάντα είναι προκειμένου να γραφτεί το credit event. Εγώ λοιπόν σας λέω οτι όσοι έχουν συμφέροντα να στηρίξουν τέτοιου είδους συναίνεση να βγούνε και να το πούνε τώρα".
Μήπως, λέω εγώ τώρα, η Νέα Δημοκρατία, υιοθέτησε το σκεπτικό Καμμένου; Γι' αυτό ο Σαμαράς όταν όλα κρεμόντουσαν από μία κλωστή καταδέχθηκε να μιλήσει μόλις 3 λεπτά με τον Πρωθυπουργό; Γι' αυτό δεν έδωσε "συναίνεση στο λάθος";


Μιάς και ανέφερα το φίμωτρο πιο πάνω (που είναι της μοδός αυτές τις μέρες μιάς και αποκαλύφθηκε οτι διαχειριστής του είναι ο Γ. Παπαγιάννης- προσωπικά δεν είχα ιδέα). Ας δούμε τι έλεγε ο Καμμένος όταν έγινε η αγωγή από τους δημοσιογράφους του Mega:





Η ανάρτηση αυτή εντάσσεται στην κατηγορία: έχουμε τους εκπροσώπους που μας αξίζουν. Φαντάζομαι τα κόμματα και οι ψηφοφόροι τους είναι υπερήφανοι που στη Βουλή τους εκπροσωπούν άτομα σαν την Τόνια Αντωνίου, τον Πάνο Καμμένο κλπ...


ΥΓ: Τελικά κύριε Καμμένε μου, ποιός είχε ποντάρει στη χρεοκοπία της χώρας, οι νενέκοι ή οι άλλοι; Γιατί αν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος....


Update: Στα σχόλια δημοσιεύτηκε η απάντηση του κυρίου Πάνου Καμμένου στο blog. 

Ορισμένοι νομίζουν οτι ψήφισαν κάτι κενό περιεχομένου

Διαβάζω στο ρεπορτάζ του Βήματος τις χθεσινές αντιδράσεις βουλευτών στο ΚΤΕ Μεταφορών και δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω. Κατέληξα οτι η κατάσταση θα ήταν για γέλια, ειδικά λίγο μετά την "απόφαση-ανάσα" της ΕΕ όπως κάποιοι την χαρακτηρίζουν, αν δεν απειλούσε η εξέλιξή της να μας τινάξει στον αέρα.
Μακριά από εμένα οι κινδυνολογίες και η κατατρομοκράτηση, ας το δούμε ψύχραιμα...
Την προηγούμενη εβδομάδα μας δόθηκε από την ΕΕ μία ακόμη παράταση ζωής, όχι όμως άνευ όρων. Υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα που έχουμε υπογράψει που η πλειοψηφία του Κοινοβουλίου έχει ψηφίσει και πρέπει να εφαρμοστούν.
Την αμέσως επόμενη μέρα οι ταξιτζήδες βγήκαν στους δρόμους επειδή ο Ραγκούσης αποφάσισε απλά να κάνει τη δουλειά του, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του.

Είναι μεγάλη ντροπή, οι βουλευτές που ψήφισαν το Μεσοπρόθεσμο και το Μνημόνιο, για να γλιτώσει η χώρα από τη χρεοκοπία (επιχείρημα το οποίο προφανώς ενστερνίζονται γι' αυτό και πάνε κόντρα στην σοσιαλιστική τους ψυχούλα), να μποϋκοτάρουν την εφαρμογή τους. Εκτός και αν πιστεύουν οτι η ψήφισή τους, τους κατέστησε αρκετά γενναίους και κανένας δεν έχει το δικαίωμα, εφόσον τα ψήφισαν, να τους ασκεί κριτική, που στην πράξη επιδιώκουν να τα καταργήσουν.

Δεν αφορά κανέναν αν η κυρία Αντωνίου μπορεί ή δεν μπορεί να κυκλοφορήσει στην πλατεία του χωριού της. Αυτό που μας αφορά είναι να μη βουλιάξουμε. Ψήφισε το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο, ας στηρίξει την επιλογή της και αυτή και το υπόλοιπο αντιδραστικό παρεάκι ή να πάνε σπίτια τους. Κουραστήκαμε, βαρεθήκαμε και αγανακτούμε. 
Η Ευρωπαϊκή λύση δεν θα σημάνει τίποτα αν δεν εφαρμοστούν επιτέλους τα όσα ψηφίστηκαν. Αν η λογική ήταν "ας τα ψηφίσουμε και ας κάνουμε μετά τους "σκούντα με κι εγώ δε θέλω" , που είναι όμως υπεύθυνοι, αλλά και φίλοι του λαού μπας και γλιτώσουμε. Οι κουτόφραγκοι ούτως ή άλλως δεν μπορούν να κάνουν χωρίς εμάς, οπότε κάποια στιγμή στο μέλλον θα μας ξανασώσουν", θα πρέπει να ντρέπονται για τον γλοιώδη τρόπο σκέψης τους. 

Δεν βρέθηκε ένας βουλευτής να ασκήσει κριτική στον Ρέππα για το οτι αποπειράθηκε να κρατήσει το επάγγελμα κλειστό με ημι-λύσεις; Είναι δυνατόν να λένε οι συνδικαλιστές "εμείς τα είχαμε βρει με τον Ρέππα, ήρθε ο Ραγκούσης και μας χάλασε τη σούπα" και κανείς να μην αντιδρά;

Υποτίθεται οτι ο ανασχηματισμός θα εκτόνωνε το πρόβλημα αλλά απ' οτι φαίνεται πρόβλημα θα σταματήσει να υπάρχει μόλις υπουργοποιηθεί η Τόνια Αντωνίου, η Καϊλή και ο Σαλαγιάννης. Γιατί έτσι έχουν μάθει, γιατί αυτά τα μυαλά έχουν και γιατί είναι ανεπαρκέστατοι βουλευτές και ενδιαφέρονται μόνο για την καρέκλα. Εδώ που τα λέμε άλλη χάρη έχει να σε γιουχάρουν επειδή είσαι βουλευτής και άλλη επειδή είσαι Υπουργός. Άσε που έχεις εξασφαλίσει με αυτό τον τρόπο οτι ο Χατζηνικολάου θα σε αποκαλεί για μία ζωή "Υπουργέ μου".

Ας απολαύσουμε μερικές τοποθετήσεις που έγιναν στο ΚΤΕ...

Ο Ευάγγελος Αργύρης τόνισε ότι αν δεν γινόταν ο ανασχηματισμός δεν θα είχε συμβεί αυτή η καταστροφή. «Είναι σαν να έχει αλλάξει η κυβέρνηση και όχι ο υπουργός». Αρχικά, για ποιά καταστροφή μιλάει ο κυριούλης; Καταστροφή θα επέλθει μόνο αν επικρατήσει  στασιμότητα και αδράνεια, η κυβέρνηση οφείλει αμέσως μετά την μικρή Ευρωπαική επιτυχία να δείξει οτι είναι αποφασισμένη να εφαρμόσει τις δεσμεύσεις της. Μέχρι και οι Ευρωπαίοι με τους ταξιτζήδες ασχολούνται, γιατί γνωρίζουν οτι είναι το πρώτο κρίσιμο τεστ και περιμένουν να δουν αν η κυβέρνηση αποφάσισε να εφαρμόσει αυτά που ψήφισε.

Τη σκυτάλη πήρε ο "δεν μπορώ να σκέφτομαι που θα γεννήσει ο πελεκάνος" Βούρος: "Χρειάζεται μία συνέχεια συγκοινωνούντων δοχείων, αλλιώς θα είναι εύκολο να χαρακτηριστούμε σαν να βρισκόμαστε σε λούνα παρκ και να παίζουμε συγκρουόμενα" . Κάποιοι το εξέλαβαν ως σπόντα, εγώ θα το εκλάβω ως έμμεσο τράβηγμα αυτιού στους συναδέλφους του. Η παρομοίωση πάντως είναι λάθος. Η Κ.Ο. του Πασοκ πολύ θα ήθελε να μοιάζει με λούνα παρκ, πιο πολύ σε τσίρκο φέρνει.

Στη συνέχεια, η αγαπημένη όλων, Τόνια Αντωνίου έψεξε τον Ραγκούση γιατί λέει έχει κάνει δήλωση υπέρ της αυτορρύθμισης της αγοράς. Θα την ικανοποιούσε φαίνεται να είχε κάνει δήλωση υπέρ του κλεισίματος όλων των επαγγελμάτων και του ελέγχου των πάντων από το κράτος- πατερούλη.
Συνέχισε δε με ακόμα μεγαλύτερη ένταση: "πάνω από όλα είναι η χώρα και όχι οι προσωπικές στρατηγικές. Πες ποια είναι η θέση σου! Ανέτρεψες κυβερνητική απόφαση. Ξέρουμε πολύ καλά τι ψηφίσαμε. Να σταματήσεις τις προβοκάτσιες! Σε είκοσι ημέρες έχει διαλυθεί η χώρα. Δεν είναι κακό να παραδεχθείς ότι κάνεις λάθος".
Ευτυχώς που υπάρχουν πολιτικοί σαν την κυρία Αντωνίου που δεν ακολουθούν προσωπικές στρατηγικές και πάνω απ' ολα βάζουν το καλό της χώρας. Η νοοτροπία της αυτή βρίσκεται συμπυκνωμένη στη φράση: "Εγώ δεν μπορώ να πάω ούτε στην εκλογική μου περιφέρεια γιατί έχουν αποκλείσει οι ταξιτζήδες την πλατεία. Τρώμε ξύλο για το μνημόνιο να μην τρώμε και για τα ταξί".


Απ' οτι φαίνεται η κυρία Αντωνίου, δεν αντιλαμβάνεται οτι ψηφίζοντας το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο ψήφισε και κάποια μέτρα και όχι κάτι προς διαμόρφωση και κενό περιεχομένου.
Σκέφτομαι κάποια στιγμή να γράψω μία ωδή στην Τόνια Αντωνίου. Προς το παρόν αναρωτιέμαι πώς γίνεται να υπάρχει κόσμος που την έχει ψηφίσει. Πώς γίνεται να υπήρξε άνθρωπος που έβαλε σταυρό δίπλα από το όνομά της; 
Με έχει βγάλει εκτός εαυτού. Καιρό είχε να το καταφέρει άνθρωπος αυτό. Μπράβο. Αφήστε που όσο διαβάζω το βιογραφικό της γίνομαι ακόμα πιο έξαλλη. 
Αν υπήρχαν άλλοι 299 σαν την εν λόγω κυρία μέσα στο Κοινοβούλιο, ευχαρίστως θα κατασκήνωνα στο Σύνταγμα και θα μούτζωνα νυχθημερόν το περιεχόμενο της Βουλής.

Πάντως αυτή η χώρα είναι απολαυστική. Την ώρα που μέρος της ακαδημαϊκής κοινότητας κατηγορεί την Διαμαντοπούλου για ξενομανία αφού παίρνει μοντέλα επιτυχημένα στο εξωτερικό και προσπαθεί να τα προσαρμόσει και να τα εφαρμόσει, οι ταξιτζήδες λένε "κοιτάξτε τι γίνεται στο εξωτερικό, η αγορά δεν αυτορρυθμίζεται παντού". Ό,τι μας βολεύει εν ολίγοις. Αμφιβάλει κανείς οτι αν στο εξωτερικό ήταν το επάγγελμα ανοιχτό χωρίς κανόνες, οι ταξιτζήδες θα μίλαγαν για ξενομανία και αν τα Πανεπιστήμια συνδιοικούνταν και ακολουθούσαν το μοντέλο των ελληνικών Πανεπιστημίων οι Πρυτάνεις θα έλεγαν: δείτε τι γίνεται στο εξωτερικό;

ΥΓ: Η εικόνα αποτελεί μία προσπάθεια δραματοποίησης του σύνθηματος "ιου ιου ιου, περνάει καρνάβαλος με Τόνια Αντωνίου" του οποίου την ύπαρξη πληροφορήθηκα από τη Βίβιαν Ευθυμιοπούλου.
ΥΓ2: Απ' οτι διάβασα στο ρεπορτάζ η Σούλα Μερεντίτη τάσσεται υπέρ Ραγκούση... Πώς κι έτσι;

Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων

Διαβάζω από εχθές δυο τύπους αναλύσεων. Οι μισές αποπνέουν ανακούφιση, οι άλλες μισές δεν αναλύουν καν τις αποφάσεις και μιλάνε για χρεοκοπία. Έστω και επιλεκτική, δεν μας πειράζει... Χρεοκοπία δεν είναι κι αυτή; Άρα αποτύχαμε και τα ελικόπτερα περιμένουν με ζεσταμένες μηχανές.

Επιλεκτική χρεοκοπία, όπως λέμε ολίγον έγκυος ή όπως λέμε ανεμογκάστρι;

Θεωρητικά βέβαια, χρεοκοπημένοι είμαστε καιρό τώρα, απλά τα τελευταία 2 χρόνια γνωρίζουμε τα πραγματικά νούμερα. Άλλο να είσαι θεωρητικά χρεοκοπημένος και άλλο πρακτικά, δηλαδή να κηρύξεις στάση πληρωμών κλπ. 


Ας δούμε όμως λίγο σε μία σύντομη αναδρομή πώς φτάσαμε ως εδώ...


4 Οκτωβρίου του 2009 το ΠΑΣΟΚ εκλέγεται κυβέρνηση με 10 μονάδες διαφορά από την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού. Λίγες ημέρες πριν τις εκλογές, στο debate των πολιτικών αρχηγών, ο Γιώργος Παπανδρέου ζήτησε από τον Καραμανλή να δεσμευτεί οτι τα νούμερα για το έλλειμμα και για το χρέος, ήταν τα αληθινά. Ο Καραμανλής απέφυγε να δεσμευτεί.
Λίγους μήνες μετά κι ενώ περιμέναμε όλοι να δούμε τις πολυδιαφημισμένες 100 πρώτες ημέρες του ΠΑΣΟΚ, άρχισαν οι δηλώσεις για παγόβουνα κλπ και τα spread εκτινάχθηκαν σε δυσθεώρητα ύψη μόλις αποκαλύφθηκε το μαγείρεμα των νουμέρων, από την όχι και τόσο ανεξάρτητη όπως αποδείχθηκε, στατιστική υπηρεσία.
Έχουμε εδώ λοιπόν το πρώτο σημείο διαφωνίας. Τα spread ανέβηκαν λόγω των δηλώσεων ή λόγω του οτι αποκαλύφθηκαν τα πραγματικά νούμερα; Το αφήνω στην κρίση σας.


Αρχίζει λοιπόν να συζητιέται έντονα η προσφυγή μας στο ΔΝΤ.
Τον Μάιο του 2010 εντασσόμαστε σε Ευρωπαϊκό Μηχανισμό στήριξης με τη συμμετοχή του ΔΝΤ. Το Μνημόνιο το ψήφισαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ πλην 3, οι βουλευτές του ΛΑΟΣ και η Ντόρα Μπακογιάννη. Εξασφαλίστηκαν έτσι 110δις σε πακέτα δόσεων. Μέσα σε ένα χρόνο το μόνο που εφαρμόστηκε ήταν οι περικοπές. Οι αποκρατικοποιήσεις, οι καταργήσεις οργανισμών έμειναν στα χαρτιά υπό τον φόβο των αντιδράσεων και έτσι πορευτήκαμε ένα χρόνο και βρεθήκαμε σε χειρότερη θέση από αυτή που βρισκόμασταν τον Μάιο του 2010.
Δεύτερο σημείο που πρέπει να σημειώσουμε. Ποιός ευθύνεται για τη μη εφαρμογή του Μνημονίου; Μήπως η κακιά ΝΔ; Ή μήπως το Παναγιωτακοπουλικό/Τονιααντωνιακό Πασόκ  και οι συνδικαλιστές -διαμάντια κατά Χρυσοχοίδη που το ίδιο εξέθρεψε;


Κάπως έτσι ήρθε το Μεσοπρόθεσμο, το οποίο ψηφίστηκε από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ πλην ενός και την Έλσα Παπαδημητρίου.
Αυτή η πολιτική δεν οδηγούσε πουθενά προφανώς. Και κάπως έτσι φτάσαμε στη χθεσινή ημέρα που τα πράγματα άλλαξαν, καθώς επιτέλους δόθηκε μία Ευρωπαϊκή λύση.


Ελπίζω να μην διαφωνεί κάποιος με την παράθεση τουλάχιστον των γεγονότων... Πάμε τώρα στην περαιτέρω ανάλυση.


Υποτίθεται λένε κάποιοι, οτι υπογράψαμε το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο για να μην χρεοκοπήσουμε και όμως χρεοκοπήσαμε. Είναι φαίνεται πολύ δύσκολο να αντιληφθούν οτι χρεοκοπία σημαίνει στάση πληρωμών. Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω αυτή την κωλοπιλάλα, που πριν ακόμη μας υποβαθμίσουν οι οίκοι σε καθεστώς επιλεκτικής χρεοκοπίας, το έχουν προεξοφλήσει, προσπαθώντας να προλάβουν να παραπληροφορήσουν την κοινή γνώμη. Δεν τους ενδιαφέρει επίσης οτι η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε ουσιαστικά να αγνοήσει την όποια αξιολόγηση τέτοιου τύπου.


Με το Μεσοπρόθεσμο και το Μνημόνιο μείναμε ουσιαστικά μέσα στο παιχνίδι και μας δόθηκε η δυνατότητα για επαναδιαπραγμάτευση. Το 2010 δεν φαινόταν η Ευρωπαϊκή διάσταση της κρίσης και κάποιοι μιλούσαν για Ελληνικό πρόβλημα. Αν δεν είχε ψηφιστεί το Μνημόνιο ή το Μεσοπρόθεσμο, τώρα θα ήμασταν χρεοκοπημένοι, αγκαλιά με τις δραχμούλες μας και θα βλέπαμε τους Ευρωπαίους να βρίσκουν λύση για άλλου τύπου προβλήματα που θα τους είχε δημιουργήσει τόσο η κρίση σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, όσο και η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ.


Κατηγορούνται συνεχώς οι βουλευτές που ψήφισαν Μνημόνιο και Μεσοπρόθεσμο αλλά δεν μας λέει κανείς πού θα ήμασταν αν δεν είχαν ψηφιστεί. Θα είχαμε χρεοκοπήσει στην πραγματικότητα και θα μου επιτρέψετε να συμπεράνω απλοϊκά και ισοπεδωτικά, πως όσοι δεν τα ψήφισαν ή δεν δέχθηκαν να συμμετάσχουν σε έναν εθνικό διάλογο ή σε μία κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης, ήθελαν τη χρεοκοπία της χώρας.
Ξέχασα λίγο πιο πάνω να αναφερθώ στις συνεχείς προσπάθειες του Γιώργου Παπανδρέου να εξασφαλίσει συναίνεση. Φαντάζομαι ο μόνος που το αμφισβητεί είναι ο αξιόλογος Αντώνης Σαμαράς και η παρέα του. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε οτι λίγο πριν τον ανασχηματισμό ο Παπανδρέου δέχθηκε μέχρι και να αφήσει την Πρωθυπουργία και ο Σαμαράς, έβαλε ως προϋπόθεση την κατάργηση του νόμου για το μεταναστευτικό.
Όλα αυτά δεν πρέπει να τα ξεχάσουμε, για να ξέρουμε και τι ρόλο έπαιξε ο καθένας.


Τώρα που τα πράγματα αναμένεται να ηρεμήσουν δεν πρέπει να ξεχάσουμε οτι υπάρχουν και κάποιες ανειλημμένες υποχρεώσεις ορισμένων. Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Πάνος Καμμένος, είναι υποχρεωμένος να μας παρουσιάσει τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του, οτι ο Γιώργος Παπανδρέου είναι έμμισθος broker των διεθνών τοκογλύφων και οτι η οικογένεια Παπανδρέου είναι μπλεγμένη με διάφορα CDS όπως υπονόησε. Έχει έρθει η ώρα να τελειώσει η παράνοια και ο λαικισμός. 
Πλέον ο καθένας κρίνεται σε άλλη βάση.


Για να μην ξεχνιόμαστε:

''H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων,

που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο,

εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.''

Επαφίεται λοιπόν στον πατριωτισμό των Ελλήνων να εφαρμόσουν δημοκρατικά ψηφισμένους νόμους και να διασφαλίσουν την εφαρμογή του Συντάγματος. Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε τώρα που είναι καιρός μεταρρυθμίσεων και κινητοποιήσεων. Δεν είμαι σίγουρη πάντως πως όσοι χρησιμοποιούν το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος, προκειμένου να κινητοποιήσουν τους "γνήσιους πατριώτες", αντιλαμβάνονται πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως επιχείρημα από τους "αντιπάλους τους", όσους δηλαδή πραγματικά υπερασπίζονται την εφαρμογή του Συντάγματος. 

Νομίζω πάντως οτι μετά τη χθεσινή απόφαση, που είναι όπως όλα δείχνουν μία απόφαση-ανάσα, πρέπει να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του.

Για να δούμε, θα βάλουμε μυαλό;

ΥΓ: Όταν η ΝΔ αποφασίσει να βγάλει ανακοίνωση, ξυπνήστε με.... Update: Η ΝΔ με μία αμελητέα καθυστέρηση της τάξεως των 12 περίπου ωρών, αναγνώρισε οτι στο σχέδιο που παρουσιάστηκε, υπάρχουν κάποια θετικά σημεία, αλλά και πολλά "σκοτεινά", δεν αμέλησαν να τονίσουν οτι το Μνημόνιο απέτυχε. 

Χρειαζόμαστε κάποιον να μας εξηγήσει που βρισκόμαστε

Όσο περνάνε οι μέρες και ακούω τον Βενιζέλο, τον Οικονόμου και διάφορα στελέχη της κυβέρνησης να τοποθετούνται,  τόσο καταλαβαίνω γιατί τελικά ήταν απαραίτητη μία κυβέρνηση τεχνοκρατών και όχι πολιτικάντηδων.
Αν κάτι χρειάζεται η κοινωνία πάνω απ' όλα αυτή τη στιγμή, είναι κάποιον να της εξηγήσει με απλά λόγια, τι πραγματικά συμβαίνει, πού βρισκόμαστε, τι επιλογές έχουμε και δεν υπάρχει πιο κατάλληλο άτομο από έναν απόλυτα καταρτισμένο επιστήμονα που μπορεί να μιλήσει και με δύσκολη ορολογία, αλλά και με απλά λόγια, έτσι ώστε να μπορέσει να ικανοποιήσει και να ενημερώσει το οποιοδήποτε ακροατήριο. 


Επιλεκτική χρεοκοπία σημαίνει αυτό, υπάρχουν στη μέση κάποια CDS που σημαίνει αυτό, η Γερμανία αντιδράει γι' αυτό τον λόγο, οι εναλλακτικές μας είναι αυτές.
Δεν μιλάω για καθοδηγητές αλλά για ανθρώπους που μπορούν να εξηγήσουν, να καθησυχάσουν και να ενημερώσουν αντικειμενικά την κοινωνία και πάνω απ' όλα να την κάνουν να ενδιαφερθεί, χωρίς να αποκλείουν από τις αναλύσεις τους οποιοδήποτε σενάριο μετριοπαθές ή ακραίο.


Δεν ντρέπομαι να πω οτι κάποιες θεωρητικές οικονομικές αναλύσεις δεν τις καταλαβαίνω, χάνομαι. Μου φαίνεται πάρα πολύ περίπλοκη η επεξήγηση που επιδιώκουν οι ειδικοί, λες και απευθύνονται αποκλειστικά σε ομοτίμους τους.


Τι θα πει: αγοράζω από τη δευτερογενή αγορά και βασικά τι είναι η δευτερογενής αγορά ομολόγων; 
Ποιά η διαφορά της αντίδρασης των αγορών αν χρεοκοπήσουμε στην πραγματικότητα ή αν οι οίκοι αξιολόγησης μας υποβιβάσουν σε κατηγορία "selective default";
Τι θα πει επαναγορά του χρέους και πώς μπορεί αυτή να επιτευχθεί όταν δεν έχουμε ταμειακά διαθέσιμα, με νέο δανεισμό;
Αν γίνει κούρεμα, ποιοί είναι αυτοί που θα χάσουν στην τελική;
Τι θα μας προσφέρει το Ευρωομόλογο;
Και αρκετές ακόμη απορίες.


Δεν έχει ενδιαφερθεί κάποιος να δώσει στη δημοσιότητα κάτι σαν tutorial να ξέρουμε κι εμείς που βαδίζουμε, να καταλαβαίνουμε τι ακούμε και τι διαβάζουμε και κάτι τέτοιο το χρειαζόμαστε όσο τίποτε άλλο. Παρακολουθείς μία συζήτηση στα κανάλια και βλέπεις τους δημοσιογράφους να κουνάνε τα κεφάλια τους στωικά ακούγοντας μία οικονομική ανάλυση, σαν να έχουν κατανοήσει απόλυτα την κάθε πρόταση και δεν ενδιαφέρονται να κατανοήσει και ο τηλεθεατής αυτό που λέει ο εκάστοτε προσκεκλημένος τους. Διαβάζεις κείμενα κορυφαίων Οικονομολόγων που υποστηρίζουν για παράδειγμα οτι πρέπει να υιοθετηθεί το Ευρωομόλογο, αλλά δεν μπαίνουν στον κόπο να εξηγήσουν τι ακριβώς είναι το Ευρωομόλογο κλπ.


Το αποτέλεσμα του να μην υπάρχει αντικειμενική ενημέρωση και επεξήγηση της κατάστασης είναι να έχουμε γίνει όλοι ημιμαθείς ειδικοί, να διαβάζουμε αδιακρίτως αναλύσεις, να αναπαράγουμε προτάσεις άλλων, χωρίς να έχουμε την ικανότητα να διακρίνουμε αν είναι αντικειμενικές και εφικτές. Ο ένας διαβάζει Βαρουφάκη, ο άλλος ακούει τον Λαπαβίτσα, ο τρίτος τον Στουρνάρα και βγάζει τα συμπεράσματά του. Αναρωτιέμαι όμως αν υπάρχει κάποιος μη ειδικός που θεωρεί οτι έχει κατανοήσει τις όποιες προτάσεις γίνονται, που να μπορεί να απαντήσει στις απλοϊκές ερωτήσεις που έθεσα. 


Μετά αναρωτιούνται κάποιοι γιατί ο κόσμος αγανακτεί, τρομοκρατείται, σηκώνει τα λεφτά του από τις τράπεζες, δεν ψωνίζει κλπ. Δεν αρκούν οι καθησυχαστικές δηλώσεις του Βενιζέλου ή του εκάστοτε πολιτικού, ο κόσμος θέλει να ακούσει κάτι πιο υπεύθυνο, πιο πειστικό κι επιστημονικά τεκμηριωμένο για να ηρεμήσει.


Μπορεί να φαντάζει ως ήσσονος σημασίας, αλλά είναι ανάγκη να καταλάβουμε όλοι πού βρισκόμαστε, ποιες είναι οι εναλλακτικές μας και να γίνουμε κοινωνοί όχι μόνο του προβλήματος, αλλά και όλων των προτεινόμενων λύσεων, να μπορούμε να τις κατανοήσουμε και να τις αξιολογήσουμε. Η κοινωνία δεν μπορεί και δεν πρέπει να μένει στο σκοτάδι, στη φάση που βρισκόμαστε αυτά τα πράγματα δεν είναι "για λίγους". 
Αφήστε που όταν δεν υπάρχει κάποιος να μεριμνήσει για την ορθή και αντικειμενική ενημέρωση των πολιτών, υπάρχουν άλλοι, ιδιαίτερα πρόθυμοι να ενημερώσουν μέσα από το δικό τους πρίσμα. Μεγάλο ρίσκο να αφήνουν οι μετριοπαθείς φωνές να συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Χαμένοι στη μετάφραση

Τελικά η Αγγλική γλώσσα είναι πιο περίπλοκη απ' όσο φαίνεται, κάποιοι έχοντας παρασυρθεί από την αρχική της απλότητα νομίζουν οτι την κατέχουν πλήρως γι' αυτό υποπίπτουν σε ... λαθάκια.


Πρώτο κρούσμα ήταν το περίφημο "cabinet man" που για λίγα 24ωρα απείλησε να μας τρελάνει. Από εκεί που νόμιζαν κάποιοι οτι χτύπησαν φλέβα χρυσού στο σκάνδαλο της Siemens με σύμμαχό τους το google translate, στο τέλος ο άνθρωπος του υπουργικού συμβουλίου, τους βγήκε ντουλαπάς.


Την προηγούμενη εβδομάδα ο Αντώνης Σαμαράς, ένας άνθρωπος που λογικά είναι μαέστρος της Αγγλικής αφού σπούδασε στο εξωτερικό, μίλησε για "selected default"...


Παράλληλα η μετάφραση του όρου "selective default" διχάζει ακόμη. Να την πούμε επιλεκτική χρεοκοπία;


Το νεώτερο κρούσμα το εντόπισε σχολιαστής της Παραπολιτικής. Ο Υπουργός Οικονομικών και Αντιπρόεδρος (;) της κυβέρνησης, Ευάγγελος Βενιζέλος, μάλλον έχει κάποια προβληματάκια με την ακριβή απόδοση των όρων γενικά...


Ενώ ο Θεόδωρος Πάγκαλος στο twitter του δηλώνει Vice President (η μόνη ορολογία για το Αντιπρόεδρος).....

.....ο πάλαι ποτέ "μελλοντικός ηγέτης του Πασόκ", έχει χρίσει τον εαυτό του: Deputy Prime Minister, δηλαδή αναπληρωτή Πρωθυπουργό.

Έχει γίνει κάποιο λάθος ή κάτι δεν έχουμε καταλάβει εμείς καλά;

Διχασμός και για τις παραιτήσεις από βουλευτικά προνόμια!

Με επιστολή του στον πρόεδρο της Βουλής, Φίλιππο Πετσάλνικο, ο βουλευτής της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης παραιτήθηκε εχθές από μέρος των βουλευτικών του προνομίων, ακολούθησε η Χαρά Κεφαλίδου.
Δεν είχα σκοπό να γράψω κάτι για το συγκεκριμένο θέμα, αλλά παρατήρησα κάτι πολύ ενδιαφέρον: μέχρι και αυτή η κίνηση που για εμένα είναι ξεκάθαρα θετική, κατάφερε να διχάσει! 


"Υποκριτές και λαϊκιστές όσοι κλωτσάνε τα προνόμια που τους έχουν δοθεί για να είναι ανεξάρτητοι και να κάνουν καλύτερα τη δουλειά τους. Μπράβο στον Κυριάκο αλλά έχει άλλα 25 αμάξια...."
Ειδικά αυτό το τελευταίο, μου θυμίζει λίγο επιχειρήματα επιπέδου φιμώτρου, που κατηγορεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη οτι είναι “πλουσιόπαιδο” και κάνει "μαγκιές" ενώ είναι εξασφαλισμένος.


Μιλάμε για την απόλυτη υποκρισία γύρω από το θέμα. Προχθές είχα μία συζήτηση με μία φίλη ημιαγανακτισμένη η οποία μου έλεγε: Εγώ ξέρω ανθρώπους που πεινάνε, δεν έχουν να φάνε και πάνε στην πλατεία Συντάγματος και τους δίνουν και φαί και τα πάντα, ενώ αυτοί εκεί μέσα συνεχίζουν να τα τρώνε.
Της αντέτεινα οτι δεν μπορεί να ξέρει αν συνεχίζουν να τα τρώνε, οτι δεν είναι όλοι ίδιοι, για να πάρω την απάντηση οτι όταν ο κόσμος πεινάει και κόβονται μισθοί και συντάξεις, δεν γίνεται οι βουλευτές να συνεχίζουν να απολαμβάνουν όλα τους τα προνόμια, σαν Μαρίες Αντουανέτες. Μία απάντηση δηλαδή που δίνει όχι η πλειοψηφία, αλλά σύσσωμος ο Ελληνικός λαός και οι βουλευτές κάνουν εδώ και καιρό οτι δεν ακούν.


Κατανοητοί οι λόγοι για τους οποίους έχουν δοθεί κάποια προνόμια, αλλά και άκρως υποκριτικοί. Τι θα πει πρέπει να είναι μεγάλος ο μισθός του βουλευτή για να είναι ανεξάρτητος; Δηλαδή πρέπει να δοθούν κίνητρα σε κάποιον για να μη διαπλέκεται και να μην συναλλάσσεται; Αν ο άλλος είναι λαμόγιο και 100.000 το μήνα να παίρνει, πάλι θα κοιτάξει να τα φάει από παντού. Από την άλλη αν ο άλλος είναι ηθικό στοιχείο και έχει γίνει βουλευτής για να προσφέρει και 1000 ευρώ να παίρνει, πάλι θα κάνει σωστά τη δουλειά του. 
Σε αυτό το σημείο, να θυμίσω οτι υπάρχει και άλλος τρόπος να μη συναλλάσσεται και να μη διαπλέκεται ο βουλευτής: αλλαγή του εκλογικού νόμου και εκλογή μέσα από λίστες. Τότε δεν θα έχει ανάγκη ο εκάστοτε βουλευτής να διαφημιστεί, ούτε να φιλάει κατουρημένες ποδιές χορηγών για να χρηματοδοτήσουν την προεκλογική του καμπάνια ή να τον προβάλλουν με όποιο τρόπο ή μέσον διαθέτουν.

Σε περιστάσεις που ο λαός πιέζεται, η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο και δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει, η διατήρηση κάποιων προνομίων είναι εώς και προκλητική.
Προσωπικά ποτέ δεν κατανόησα γιατί οι βουλευτές θα πρέπει να αμείβονται extra για συμμετοχή σε επιτροπές και πάντα απορρούσα με το γεγονός οτι δεν έχει μπει πλαφόν στο ποσό που δαπανά κάθε βουλευτής για τηλέφωνα. 


Θα πουν κάποιοι οτι αν ο βουλευτής δεν παίρνει αρκετά, αναζητά χορηγούς... Αρχικά σε μία ιδανική κοινωνία δεν θα χρειαζόταν ο βουλευτής να τυπώνει φυλλαδιάκια, να στέλνει spam-SMS και να οργανώνει συγκεντρώσεις για να ψήσει ψηφοφόρους. Θα τον γνώριζαν μέσω της δουλειάς του ή της προσφοράς του και θα τον ψήφιζαν. Θα τον αναζητούσαν οι ψηφοφόροι και δεν θα τους κυνηγούσε ο ίδιος με το τουφέκι.

Αν κάτι είναι κατακριτέο κατά την άποψή μου, δεν είναι το να παραιτούνται βουλευτές των προνομίων τους, είναι ο τρόπος που ορισμένοι από αυτούς αξιοποιούν, ή καλύτερα, εκμεταλλεύονται τα προνόμιά τους. Το πώς πουλάνε μούρη και απαιτούν από όλους διακριτική μεταχείριση, ενώ θα έπρεπε να είναι οι πρώτοι που θα επεδίωκαν να αποδείξουν κάθε στιγμή οτι όλοι είμαστε ίσοι. 

Δεν με αφορά αν ο Μητσοτάκης έχει άλλα 100 αμάξια και άλλοι έχουν, αλλά ούτε που το έχουν σκεφτεί να παραιτηθούν και όχι γιατί θα τους πουν λαϊκιστές. Δεν με ενδιαφέρει αν η Κεφαλίδου έχει ή δεν έχει χρήματα στην άκρη, η κίνηση, ο συμβολισμός και η λογική βάσει της οποία έγινε μετράει. Σίγουρα η κίνησή τους αυτή είναι κάτι το θετικό και θα έπρεπε ήδη να έχει βρει πολλούς μιμητές. Αντιθέτως είμαι σίγουρη οτι οι περισσότεροι συνάδελφοί τους, έχουν αγανακτήσει γιατί θεωρούν οτι χάλασαν την πιάτσα.


Πάντως αν υπάρχουν άνθρωποι που χαρακτηρίζουν την κίνηση υποκριτική, λαϊκίστικη, επαρχιώτικη και θεωρούν οτι δεν θα έπρεπε να έχει γίνει, τι να πω κάτι παραπάνω θα ξέρουν... 


Διαβάστε επίσης: O Kυριάκος; Κοίτα ποιός μιλάει... (Τοποθέτηση της αξιόλογης Φωτεινής Πιπιλή επι του θέματος)

Στοίχημα η βελτίωση του νομοσχεδίου για τα ΑΕΙ

Παρουσιάστηκε σήμερα στο Υπουργικό Συμβούλιο από την Υπ. Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου η "Εθνική Στρατηγική για την Ανώτατη Εκπαίδευση".
Ουσιαστικά δεν άλλαξε κάτι από αυτά που ξέραμε. Μόνη ίσως διαφοροποίηση το δικαίωμα που θα έχει η Σύγκλητος για βέτο όσον αφορά στο πρόσωπο του Πρύτανη, κάτι το οποίο δεν είχε ακουστεί τις προηγούμενες ημέρες.


Είναι σαφές οτι το "χοντρό παιχνίδι" και οι διαπραγματεύσεις που θα γίνουν μέχρι την τελική κατάθεση του νομοσχεδίου που αναμένεται μέσα στον Αύγουστο, θα αφορούν κυρίως στο διοικητικό part. Το νομοσχέδιο αλλάζει τόσα δεδομένα σε τόσους τομείς, που η Πανεπιστημιακή κοινότητα δεν ξέρει ποιο κεκτημένο της να πρωτοπροστατεύσει. Ως πεδίο μάχης έχει επιλεγεί λοιπόν, λανθασμένα κατά την άποψή μου, το Συμβούλιο Διοίκησης. Και λέω λανθασμένα διότι η έντονη αντίδραση έχει εκθέσει ανεπανόρθωτα στα μάτια της κοινής γνώμης  Πρυτάνεις, Πανεπιστημιακούς και παρατάξεις.


Το Συμβούλιο είναι το τυράκι και έπεσαν όλοι στην παγίδα του. Είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον το γεγονός οτι σε όποια συζήτηση έχει διεξαχθεί με τη συμμετοχή Πρυτάνεων, είναι εμφανής η προσπάθειά τους να την οδηγήσουν στο διοικητικό κομμάτι, για να μας πείσουν οτι το Συμβούλιο Διοίκησης θα είναι ένα "σκοτεινό παντοδύναμο όργανο" που θα μπορεί να κάνει ό,τι θέλει χωρίς λογοδοσία. Το γεγονός οτι τα μέλη του Συμβουλίου θα τα επιλέγει η Πανεπιστημιακή κοινότητα και δεν θα είναι διορισμένα, δεν αναφέρεται καν, προφανώς για να δοθεί η εντύπωση οτι δεν θα υπάρχει αυτοδιοίκητο, ενώ ουσιαστικά με αυτό τον τρόπο και με τη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στο Συμβούλιο, το αυτοδιοίκητο ενισχύεται.

Δεν έχουμε να κάνουμε με ένα τέλειο νομοσχέδιο, είναι όμως αρκετά καλό και επιδέχεται κάποιων βελτιώσεων. Αντί λοιπόν οι Πρυτάνεις και η Ακαδημαϊκή κοινότητα να το αφορίζουν στο σύνολό του, καλό θα ήταν να μην επιλέξουν για ακόμα μία φορά την αποχή, για να μπορούν στη συνέχεια να καταγγείλουν τον νόμο και να μη τον εφαρμόσουν. Απαιτείται συμμετοχή όλων των δυνάμεων και κατάθεση υπευθύνων, μη-ουτοπικών προτάσεων, γιατί μόνο έτσι μπορεί να βελτιωθεί το νομοσχέδιο, αλλιώς δίνεται λευκή επιταγή στο Υπουργείο να το εφαρμόσει ως έχει...

Για παράδειγμα έχω διαπιστώσει κάποια σημεία, ακούγοντας προσεκτικά και τους πρυτάνεις που μπορούν να βελτιωθούν χωρίς να αλλάξει η φιλοσοφία του νομοσχεδίου....

Είναι αλήθεια οτι υπάρχουν κάποια προβλήματα σε σχέση με το Συμβούλιο Διοίκησης. Για παράδειγμα, σωστά θίγεται το γεγονός οτι έτσι όπως είναι μέχρι τώρα η πρόβλεψη για την εκλογή των 7 μελών από τα μέλη ΔΕΠ του Πανεπιστημίου, η σχολή με τα περισσότερα μέλη ΔΕΠ αλλά και με τους περισσότερους φοιτητές θα έχει το προβάδισμα για την κατάληψη θέσεων στο Συμβούλιο Διοίκησης. Θα πρέπει λοιπόν να υπάρξει διευκρίνιση για το αν θα υπάρξει στάθμιση της δύναμης κάθε σχολής. Δηλαδή για παράδειγμα, η κάλπη της Ιατρικής να έχει την ίδια "δυναμική" με την κάλπη του Βιολογικού, για να μην παρατηρηθεί το φαινόμενο το Συμβούλιο να απαρτίζεται μόνο από καθηγητές Ιατρικής...
Το γεγονός όμως οτι αυτοί οι 8 θα επιλέγουν τους έταιρους 7 είναι επίσης λίγο προβληματικό και ίσως θα έπρεπε να υπάρξει και για τα 7 εξωτερικά μέλη, μία διαδικασία ανάλογη με αυτή που προβλέπεται για την εκλογή Πρύτανη. Διότι αν δεν υπάρξει τέτοια πρόβλεψη, το συμβούλιο θα είναι ουσιαστικά άμεσα ελεγχόμενο από την αρχική 8αδα. (Σχετική αναφορά έχει κάνει ο κ. Παλλήκαρης ένας από τους 3 Πρυτάνεις που δεν τάχθηκαν εναντίον του νομοσχεδίου)


Ως προς την ιδέα που υπάρχει για είσοδο σε Σχολές και όχι σε τμήματα.... Αναρωτιέμαι, έστω οτι κάτι τέτοιο γίνεται, στις Πολυτεχνικές σχολές ας πούμε είναι εφικτό και ίσως και απαραίτητο να υπάρχουν κοινά μαθήματα στο πρώτο έτος, υπάρχουν οι υποδομές έτσι ώστε να μπορέσει να "εξυπηρετηθεί" αποτελεσματικά ο μεγάλος αριθμός φοιτητών που θα εισέρχεται σε μία σχολή; Ωραία τα θεωρητικά αλλά αν ας πούμε εισέλθουν στο Μετσόβιο 2.000 άτομα, πώς θα γίνονται οι παραδόσεις; Είναι λίγο δυσλειτουργικό το μοντέλο αυτό και χρειάζεται χρόνο και σημαντικές αλλαγές στα προγράμματα σπουδών, τουτέστιν δεν είναι άμεσα εφαρμόσιμο.


Άλλη ένσταση είναι αυτή που έχει να κάνει με τα Πανεπιστημιακά συγγράμματα. Θεωρώ κανιβαλιστικό να επιβάλει κάποιος σε έναν φοιτητή να μελετήσει το σύγγραμμα μέσα από τον υπολογιστή του. Σίγουρα το να ενισχυθούν οι βιβλιοθήκες είναι μία κάποια λύση αλλά θα μπορούσε να υιοθετηθεί άλλο σύστημα. Να παραγγείλει το Υπουργείο μία τελευταία φορά όσα συγγράμματα είναι απαραίτητα για να εξυπηρετήσουν τον αριθμό των φοιτητών κάθε σχολής συν ένα 20% (τυχαία το αναφέρω) και μετά το πέρας της χρονιάς τα βιβλία να επιστρέφονται από τους φοιτητές (εντάξει βέβαια αυτό προϋποθέτει να έχουν περάσει το μάθημα...). 


Μετά λύπης μου πάντως, παρατηρώ οτι είναι ελάχιστοι εκείνοι οι Πρυτάνεις και οι Πανεπιστημιακοί που μέχρι τώρα, έχουν βγει μπροστά όχι να στηρίξουν, αλλά να πουν έναν καλό λόγο για το νομοσχέδιο και να μην το αποκηρύξουν, ή έστω να καταθέσουν την πρότασή τους. Όλοι αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα αλλαγών, αλλά τελικά καμία αλλαγή δεν τους αρέσει γιατί δεν είναι προς την κατεύθυνση που οι ίδιοι θεωρούν σωστή.


Έπεσα ας πούμε προχθές πάνω σε μία κίνηση πανεπιστημιακών που συλλέγουν υπογραφές εναντίον του νόμου (191 προς το παρόν) και πραγματικά απογοητεύτηκα. Παραθέτω την αρχή του κειμένου:

"Τα τελευταία χρόνια, ένα κύμα «μεταρρυθμίσεων» στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και σ’ ολόκληρο τον κόσμο, υποτάσσει την Ανώτατη Εκπαίδευση στην υπηρεσία της οικονομίας και εν τέλει στη λογική της αγοράς. Η Ανώτατη Εκπαίδευση από δημόσιο αγαθό και δημόσιο δικαίωμα του πολίτη μετατρέπεται βαθμιαία σε εμπόρευμα για καταναλωτές από τα πιο εύπορα στρώματα. Η αυτοδιοίκηση των πανεπιστημίων και η αυτονομία των ακαδημαϊκών διαδικασιών καταργούνται. Οι διαδικασίες παραγωγής και απόκτησης γνώσης και οι όροι εργασίας της πανεπιστημιακής κοινότητας υπακούουν στους όρους του ιδιωτικού τομέα, από τον οποίο τα πανεπιστήμια εξαναγκάζονται να εξεύρουν πόρους.

Η Ελλάδα είναι η μόνη, ίσως, χώρα, της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου οι απόπειρες συντεταγμένης δρομολόγησης των «μεταρρυθμίσεων» αυτών έχουν αποτύχει έως τώρα. Σημαντικούς λόγους για την αποτυχία αυτή αποτελούν η έντονη αντίθεση της ελληνικής κοινωνίας αλλά και το ελληνικό Σύνταγμα, σύμφωνα με το οποίο η Ανώτατη Εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από δημόσια, πλήρως αυτοδιοικούμενα και χρηματοδοτούμενα από το κράτος ιδρύματα."

Ναι σωστά καταλάβατε... Κάποιοι εκ των Πανεπιστημιακών μας, νομίζουν οτι τα Ελληνικά Πανεπιστήμια είναι ουσιαστικά τα γαλάτικα χωριά που αντιστέκονται στη λαίλαπα του καπιταλισμού και στην εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης. Αυτή η δαιμονοποίηση των μεταρρυθμίσεων, της εξειδίκευσης και της ιδιωτικής συμμετοχής, έχει στοιχίσει όχι μόνο στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο, αλλά και στην Ελληνική κοινωνία γενικότερα.

Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο επιδιώκει να κάνει το Ελληνικό Πανεπιστήμιο λιγότερο φοβικό και εσωστρεφές και πιο ελκυστικό ειδικά προς τους ξένους φοιτητές.
Τα Ελληνικά Πανεπιστήμια δεν έχουν κακή φήμη, απλά δεν έχουν φήμη. Επίσης τα Ελληνικά Πανεπιστήμια δεν είναι ένα μαύρο χάλι όπως παρουσιάζονται από ορισμένους, απλά έχουν επικρατήσει κάποιες πρακτικές που αμαυρώνουν το όνομά τους.
Θεωρώ πως ένα από τα μεγάλα στοιχήματα των Πανεπιστημίων θα πρέπει να είναι η βελτίωση της κατάταξής τους στις λίστες με τα top Πανεπιστήμια. Οι θέσεις που κατέχουν τα Ελληνικά Πανεπιστήμια θεωρώ οτι δεν είναι αντιπροσωπευτικές και τα αδικούν. Αν δούμε λίγο τα κριτήρια με τα οποία συγκροτούνται οι λίστες, θα παρατηρήσουμε οτι ο αριθμός ξένων καθηγητών και φοιτητών παίζει σημαντικό ρόλο... 
Και ερωτώ, γιατί να έρθει ένας ξένος φοιτητής στην Ελλάδα; Αρχικά ο οποιοσδήποτε ψάχνει να κάνει ένα μεταπτυχιακό ή ένα διδακτορικό το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να γράψει στο google : top universities for ... θα του βγάλει άραγε σαν αποτέλεσμα κάποιο Ελληνικό Πανεπιστήμιο; Θα υπάρξει κάποιος που θα του πει: έχει πάει ένας γνωστός μου, στο συνιστώ ανεπιφύλακτα;
Φυσικά και όχι. 


Παραπονιόμαστε για τα Ελληνικά Πανεπιστήμια για την κατάταξη, αλλά κάνουμε σαν να μη μας αφορά η εικόνα τους και η εξωστρέφειά τους. Έχουμε πραγματικά καθηγητές διαμάντια σε πολλά τμήματα και πολύ καλά εργαστήρια σε κάποια άλλα και όμως δεν το εκμεταλλευόμαστε, δεν το προβάλουμε. 
Κοιτάξτε τι γίνεται αυτή τη στιγμή στην Αγγλία, οι μισοί Έλληνες φοιτητές πάνε για μεταπτυχιακές σπουδές εκεί, γιατί η Αγγλία έχει μεριμνήσει για την εξωστρέφεια των Πανεπιστημίων της, είναι σε πολύ καλές θέσεις σε όλες τις λίστες και πράγματι προσελκύουν πάρα πολύ κόσμο. Σκεφτείτε μόνο να γινόντουσαν ξαφνικά τα Πανεπιστήμιά μας διεθνούς φήμης και να ήταν έστω και ένα στην πρώτη 50αδα των Πανεπιστημίων, πόσοι φοιτητές από το εξωτερικό θα ήθελαν να έρθουν στη χώρα μας για τις σπουδές τους και πόσο καλό θα έκανε αυτό και στην Οικονομία μας και στην εικόνα της χώρας μας...


Απλά θα πρέπει να καταρρεύσει άλλο ένα ταμπού... Το να κάνεις τα Πανεπιστήμιά σου ελκυστικά και ανταγωνιστικά δεν σημαίνει απαραίτητα οτι υποβαθμίζεις την παρεχόμενη ποιότητα γνώσης, ούτε οτι βγάζεις αποφοίτους απόλυτα εξειδικευμένους έτσι όπως τους ζητάει η αγορά (αν και δεν καταλαβαίνω γιατί κάτι τέτοιο είναι κακό).


Θεωρώ επίσης, και πέστε να με φάτε, πως αφού σπάει το ταμπού με τις έδρες που ιδρύονται με χορηγίες, ίσως θα έπρεπε να δοθεί η δυνατότητα στα Πανεπιστήμια να μπορέσουν να συνεργαστούν με ιδιώτες για τη βελτίωση των υποδομών τους (που δεν έχουν να κάνουν μόνο με την έρευνα) με την παραχώρηση της εκμετάλλευσης πχ κυλικείων... Μου φιάχνεις το κτήριο, σου δίνω τη δυνατότητα να φιάξεις καφετέρια και εστιατόριο και να το εκμεταλλεύεσαι.... (Δεν ξέρω αν κάτι τέτοιο προβλέπεται).


Τέλος σας συνιστώ να διαβάσετε ένα κείμενο του τέως Υφυπουργού Παιδείας και κατά πολλούς εμπνευστή του νομοσχεδίου, Γιάννη Πανάρετου, που έχει να κάνει με τις διεθνείς αξιολογήσεις Πανεπιστημίων εδώ. Το βρήκα καταταπιστικότατο.


ΥΓ: Πάντως ένα τέτοιο νομοσχέδιο είναι αδύνατο να προωθηθεί όταν υπάρχουν σκιές για πολύ σημαντικά ζητήματα. Το Υπουργείο Παιδείας επιμένει να μην απαντά στις συνεχείς ερωτήσεις που γίνονται για το Ινστιτούτο Νεολαίας και τις 150 προσλήψεις εκτός ΑΣΕΠ. Ένοχη σιωπή;
Update: Μπορείτε να διαβάσετε την απάντηση του Υπουργείου εδώ.

Ο κ.Μυλόπουλος, ο κ.Πελεγρίνης και οι ... υπόλοιποι Πρυτάνεις.

Στην χώρα μας υπάρχουν περίπου είκοσι Πρυτάνεις και φαντάζομαι οτι συμμετείχαν όλοι στη Σύνοδο των Πρυτάνεων που έγινε το περασμένο Σαββατοκύριακο. Φαντάζομαι επίσης οτι όλοι εξέφρασαν τις θέσεις τους, τις οποίες φυσικά ποτέ δε μάθαμε. Το μόνο που προέκυψε σαν αποτέλεσμα από τη Σύνοδο ήταν το κείμενο/απόφαση της Συνόδου και οι μόνες δηλώσεις που έπαιξαν ήταν των κυρίων Μυλόπουλου (Πρύτανης ΑΠΘ) και Πελεγρίνη (δεν χρειάζονται συστάσεις). 
Προσωπικά σχημάτισα την εντύπωση οτι οι αποφάσεις ελήφθησαν ομόφωνα, διότι αν είχε συμβεί το αντίθετο όπως και έγινε, κάπου θα ακουγόταν, κάποιος θα το ανέφερε. Και όμως χρειάστηκε να παρακολουθήσω τους χθεσινούς Φακέλους του Αλέξη Παπαχελά για να διαπιστώσω πως τελικά υπήρξαν και μειοψηφήσαντες Πρυτάνεις, όπως ο Πρύτανης της ΑΣΟΕΕ κύριος Πραστάκος που φαντάζομαι οτι δεν ήταν ο μοναδικός.


Παραθέτω την κατακλείδα της απόφασης της Συνόδου των Πρυτάνεων:
"Η Σύνοδος αποφασίζει να αναλάβει συντεταγμένη εκστρατεία ενημέρωσης της κοινής γνώμης, των πολιτικών κομμάτων, των θεσμικών οργάνων της Βουλής και καλεί την πανεπιστημιακή κοινότητα και την ελληνική νεολαία να υπερασπιστεί το δημόσιο αγαθό της Παιδείας. Καμία μεταρρύθμιση στην Ανώτατη Εκπαίδευση δεν είναι εφικτή, χωρίς τη συμμετοχή της πανεπιστημιακής κοινότητας. Οι Πρυτανικές αρχές λειτουργούν με ευθύνη και θα τιμήσουν την εντολή που  έχουν πάρει από την Πανεπιστημιακή κοινότητα, υπερασπιζόμενες σθεναρά το Δημόσιο Πανεπιστήμιο."


Φαντάζομαι οτι στα πλαίσια αυτής της ενημέρωσης της κοινής γνώμης, ο κύριος Μυλόπουλος δεν έχει αφήσει εκπομπή για εκπομπή, που να μην μιλάει για την προχειρότητα του νομοθετήματος, την αντισυνταγματικότητά του ("θα τα πούμε στα Συνταγματικά δικαστήρια" είπε εχθές στην κα. Χριστοφιλοπούλου) και το γεγονός οτι σκοπός του Υπουργείου είναι να καθυποτάξει τα Πανεπιστήμια και να τα κάνει ιδιωτικές επιχειρήσεις.


Μου προκαλεί δε τεράστια εντύπωση, που οι Πρυτάνεις στην αρχή του κειμένου που εξέδωσαν, θίγουν το γεγονός οτι το νομοσχέδιο προωθείται εν μέσω θέρους. Θα ήθελαν φαίνεται να προωθηθεί κάπου τον Οκτώβρη για να παραλύσουν τα Πανεπιστήμια από τις καταλήψεις, να οδηγηθούμε σε πισωγυρίσματα, ένταση και τελικά το Υπουργείο να κάνει πίσω. Η οργισμένη αντίδραση μεγάλου μέρους της φοιτητικής κοινότητας σε όποιες αλλαγές και αν προωθούνται, έχει σταθεί σωτήρια για μεγάλο μέρος της Πανεπιστημιακής κοινότητας τα τελευταία χρόνια. Το "Όχι σε όλα" που υπερασπίζονται οι φοιτητές με ψηφίσματα, καταλήψεις και πορείες, ουσιαστικά ήταν πολύ βολικό για μερίδα καθηγητών που ενδόμυχα έτρεφαν την επιθυμία να μην αλλάξει τίποτα και να συνεχίσουν ανενόχλητοι το πάρτυ τους.


Πολλοί αισθάνονται οτι το Υπουργείο επιθυμεί να τους ... καθυποτάξει και οτι το Συμβούλιο Διοίκησης θα είναι άμεσα ελεγχόμενο. Η παραπληροφόρηση γύρω από το θέμα είναι εκ του πονηρού. Τα εξωτερικά μέλη που θα το απαρτίζουν θα είναι επιλογή των 7 μελών ΔΕΠ και του εκπροσώπου των φοιτητών, οπότε δεν υπάρχει θέμα τοποθέτησης μελών που θα επιλέγει το Υπουργείο.


Μεγάλο μέρος της Πανεπιστημιακής κοινότητας εθελοτυφλεί και αρνείται να δεχτεί το εξής απλό: η συνδιοίκηση απέτυχε. Και δεν απέτυχε επειδή ήταν το λάθος μοντέλο, αλλά επειδή υπήρξαν οι γνωστές στρεβλώσεις. Όπως υπάρχουν στο οτιδήποτε. Εν δυνάμει ο κάθε θεσμός και το κάθε επεξεργασμένο μοντέλο θα μπορούσε να είναι τέλειο. Το πρόβλημα εντοπίζεται στους ανθρώπους που καλούνται να το εφαρμόσουν και στην ανάγκη που τους δημιουργείται να το υπερβούν και να το παρακάμψουν. Σε περιπτώσεις δε που τα διάφορα διοικητικά σχήματα είναι μεγάλα, είναι συνήθως και μη λειτουργικά αφού οι διαφορετικές απόψεις και οι διαφορετικές θεωρήσεις, στέκονται εμπόδιο στη λήψη αποφάσεων και παρατηρείται στασιμότητα. 
Όπως υπερασπίζομαι την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, έναντι της Άμεσης, τα μικρά και ευέλικτα κυβερνητικά σχήματα έναντι φαραωνικών σχημάτων που εγγυώνται τη στασιμότητα, καθαρά και μόνο για θέματα λειτουργικότητας, έτσι υπερασπίζομαι και το Συμβούλιο διοίκησης.


Η πραγματικότητα είναι διαφορετική από αυτή που επικαλείται η πλειοψηφία των Πρυτάνεων. Η χαριστική βολή στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο θα δοθεί αν δεν περάσει το νομοσχέδιο αυτό, αν υπάρξει στασιμότητα και αν για ακόμα μία φορά, "το νομοσχέδιο πέσει στους δρόμους"
Ετοιμαστείτε για τεράστια παραπληροφόρηση γύρω από το νομοσχέδιο. Πρέπει όσοι το υποστηρίζουν καθηγητές και Πρυτάνεις να βγουν μπροστά, ας μην αφήσουν για ακόμα μία φορά τους φωνασκούντες και αντιδρώντες να καταδικάσουν το Πανεπιστήμιο.


Τέλος, για να μην τρελαθούμε, οι περισσότεροι φοιτητές που δεν ασχολούνται με φοιτητικές παρατάξεις, δεν γνωρίζουν καν οτι υπάρχουν Πρυτανικές εκλογές και οτι έχουν δικαίωμα ψήφου. Και αν το γνωρίζουν, δεν συμμετέχουν, καθότι δεν ενδιαφέρονται να εκλέξουν Πρύτανη, γιατί συνήθως δεν ξέρουν ποιοί είναι υποψήφιοι και κυρίως δεν γνωρίζουν τι αρμοδιότητες έχουν. Αυτό για τα διάφορα που λέει ο κύριος Μυλόπουλος όπως το οτι η διοίκηση από ένα ολιγμελές σχήμα, θα ενισχύσει τον κομματισμό και τη διαφθορά.


ΥΓ: Δηλώνω αγανακτισμένη με τους αντιδρώντες στο Νόμο για τα ΑΕΙ και κυρίως με τα επιχειρήματα που επικαλούνται για τον Ανένδοτό τους. Τους περιμένει έκπληξη, οι αγανακτισμένοι είναι πολλοί.


Update: Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις, οι Πρυτάνεις ζήτησαν διάστημα τριών μηνών για να "μελετήσουν" το νομοσχέδιο. Σε 3 μήνες θα έχουμε Οκτώβρη. Ούτε τα προσχήματα.


Διαβάστε επίσης: 
Μεταρρύθμιση και Αντιμεταρρύθμιση

"Μάχη" για το Πανεπιστήμιο

Δόθηκε στη δημοσιότητα το προσχέδιο νόμου που αναμένεται να φέρει το Υπουργείο Παιδείας για τις αλλαγές στα ΑΕΙ. 


Αν μία διάταξη ξεχώρισε και άφησε τις θετικότερες των εντυπώσεων είναι αυτή για το διοικητικό συμβούλιο των Πανεπιστημίων που θα έχει έναν εκπρόσωπο των φοιτητών ο οποίος θα επιλέγεται από Ενιαίο ψηφοδέλτιο και θα πρέπει να βρίσκεται εντός του ελαχίστου ορίου φοίτησης.


Κάπως έτσι με μία τόσο απλή διάταξη, μειώνεται η υπερβολική συμμετοχή των φοιτητών στα όργανα λήψης αποφάσεων, κλείνει η πόρτα στις φοιτητικές παρατάξεις και μπαίνει τέλος στο απαράδεκτο καθεστώς που υπήρχε και σε πολλά ιδρύματα είχε οδηγήσει σε μη αποδεκτή συνεργασία φοιτητών/ καθηγητών.
Ήταν κάτι το οποίο δεν είχε ακουστεί γι' αυτό και αποτέλεσε για εμένα μία ευχάριστη έκπληξη.


Καιρό τώρα κάποιες φοιτητικές παρατάξεις ζητάνε την αύξηση της συμμετοχής των φοιτητών στα όργανα συνδιοίκησης, λες και είναι δουλειά των φοιτητών να διοικούν και να αποφασίζουν.
Και αν όλες οι άλλες διατάξεις μαζί, είναι αρκετές για να οδηγήσουν σε ένα χειμώνα καταλήψεων και σε μαζικές αντιδράσεις, η συγκεκριμένη διάταξη είναι ικανή να ενώσει όλες τις φοιτητικές παρατάξεις εναντίον του νόμου, διότι οι φοιτητικές εκλογές χάνουν ουσιαστικά τη σημασία τους. Από την άλλη, είναι ικανή να αφυπνίσει όλους τους απηυδισμένους με τις παρατάξεις και τον τρόπο λειτουργίας τους, φοιτητές.


Ενδεικτική είναι η αντίδραση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ της μόνης παράταξης που έβλεπε θετικά τον προωθούμενο νόμο πλαίσιο (για να μην πω τον στήριζε). Διαβάστε λοιπόν την αντίδραση της ΔΑΠ:

Η προσπάθεια της Υπουργού να διαλύσει τα εκπαιδευτικά ιδρύματα καθιστώντας τα σαν τις υπερχρεωμένες ΔΕΚΟ όπου οι εγκάθετοι του κόμματος της έχουν μάθει να θεωρούν κτήμα τους, αποτελεί δυστυχώς μέρος της δελφινομαχίας που έχει ξεκινήσει στο εσωτερικό της Κυβέρνησης για τη διαδοχή του σημερινού υπό προθεσμία Πρωθυπουργού.

Η αλαζονεία και οι κωλοτούμπες, που εδώ και χρόνια χαρακτηρίζουν τη σημερινή ηγεσία του Υπουργείου, αγνοούν τη φωνή 150,000 Ελλήνων φοιτητών και σπουδαστών, οι οποίοι σ’ ένα περιβάλλον πολιτικής απαξίωσης που δημιούργησαν οι πολιτικές της Κυβέρνησης επέλεξαν να συμμετέχουν μαζικά στις φοιτητικές εκλογές, απαιτώντας ριζικές αλλαγές στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ εδώ και τώρα.
Ως ΔΑΠ-ΝΔΦΚ καταθέσαμε σε όλους τους αρμόδιους φορείς τον περασμένο Φεβρουάριο την «Πρόταση Παιδείας», ένα σύνολο τεκμηριωμένων θέσεων και λύσεων για όλα τα πραγματικά προβλήματα της ελληνικής ανώτατης εκπαίδευσης, οι οποίες προέκυψαν μέσα από ένα ευρύ διαδικτυακό διάλογο και αφορούν ζητήματα όπως το άσυλο, η ιδιωτική χρηματοδότηση, η ίδρυμη μη κρατικών ιδρυμάτων, η αξιολόγηση, η έρευνα κ.α. Τις προτάσεις αυτές που στις πρόσφατες φοιτητικές εκλογές στήριξαν 55,000 φοιτητές και σπουδαστές, η κα. Υπουργός δεν μπήκε καν στον κόπο να τις ακούσει.

Μετά από αυτό σας καλώ να διαβάσετε τις προτάσεις που κατέθεσε η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ εδώ και να βρείτε ομοιότητες και διαφορές.

Η διάταξη αυτή είναι που τσούζει τις παρατάξεις περισσότερο και που θα οδηγήσει σε λυσσαλέες αντιδράσεις ακόμα και τις πιο μετριοπαθείς. Οι φοιτητές που είναι αηδιασμένοι, που φωνάζουν τόσο καιρό για τις παρατάξεις και για τον ρόλο τους, που κάτι έχει ακούσει το αυτί τους για απαράδεκτα αλισβερίσια με καθηγητές, έχει έρθει η ώρα να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Επιτέλους πρέπει να πατήσουν στα αμφιθέατρα και να απαιτήσουν το εξής απλό: Να ληφθεί απόφαση για τη στάση του εκάστοτε τμήματος για κάθε μία διάταξη ξεχωριστά, με ψήφιση επι των άρθρων και όχι με την ψήφιση πλαισίων παρατάξεων. Να μην υπάρχει το “Πλαίσιο ΠΑΣΠ/ΔΑΠ/ΕΑΑΚ/ΑΡΕΝ/ΜΑΣ” αλλά το αν ο σύλλογος συμφωνεί ή διαφωνεί με το τάδε άρθρο. 
Μόνο αν παραστούν όλοι στις συνελεύσεις (χρειάζεται γερό στομάχι, δραμαμίνες και αντοχή σε φωνές, επανάληψη και κοκορομαχίες) θα αλλάξει κάτι προς το καλύτερο και θα πάψουν οι παρατάξεις να οργανώνουν συνελεύσεις του τύπου "Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει" και να παίρνουν αποφάσεις για το μέλλον όλων μας.
Οφείλουν δε όσα αξιοπρεπή άτομα υπάρχουν στις παρατάξεις και είναι αρκετά, να διαχωρίσουν τη θέση τους από τους επαγγελματίες συνδικαλιστές. 


Αυτά όσον αφορά στη συγκεκριμένη διάταξη. Κατά τα άλλα κατά την άποψή μου το νομοσχέδιο κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση καθώς και αξιολόγηση πρέπει να υπάρχει, και σύνδεσή της με τη χρηματοδότηση και επιχορηγούμενες έδρες και χρηματοδότηση ερευνών και συνεργασία με ιδιώτες και τα πάντα. Το δε ν+2 είναι υπέρ αρκετό.


Η Μάχη που καλείται να δώσει η Διαμαντοπούλου και μαζί της όσοι στηρίζουν αυτό το εγχείρημα θα είναι σκληρή και θα έχουν απέναντί τους όλες τις φοιτητικές παρατάξεις, με αρχηγό της επανάστασης την Παναγιωτακοπουλική ΠΑΣΠ. Όσοι φοιτητές συμφωνούν με τις προωθούμενες αλλαγές, δεν πρέπει για ακόμα μία φορά να μείνουν σιωπηλοί. Αυτή θα είναι η τελευταία ευκαιρία. Παρόμοια πράγματα ισχύουν και για τους καθηγητές. Δεν επιτρέπεται να παραμείνει σιωπηλός κανένας. Όλοι έχουμε μάτια και βλέπουμε τι γίνεται στα Πανεπιστήμια, όλοι ξέρουμε. Ώρα να σταματήσει ο κατήφορος του Ελληνικού Πανεπιστημίου.


Αν η Διαμαντοπούλου τα καταφέρει και δεν κάνει πίσω σε τίποτα, είναι πολύ πιθανό να αποκτήσει εσωκομματικό προβάδισμα έναντι του Χρυσοχοίδη (κόσμημα ο Φωτόπουλος), του Λοβέρδου (δεν υπάρχει σάλιο, με εκβιάζουν κλπ) του Βενιζέλου και λοιπών δελφίνων. Φαντάζομαι οτι το ξέρει και φαντάζομαι (ή μάλλον θέλω να ελπίζω) οτι γι' αυτόν ακριβώς το λόγο δεν θα κάνει πίσω σε τίποτα. Ας είναι η θεμιτή φιλοδοξία της, αυτή που θα την κάνει να φτάσει μέχρι τέλους.