Συζητώντας για την Κεντροαριστερά...

Πριν ξεκινήσει μία συζήτηση για το χώρο της κεντροαριστεράς, το μέλλον πολιτικών κινήσεων που ήδη υπάρχουν και άλλων που κυοφορούνται, θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να γίνει μία συζήτηση για το τι θεωρείται κεντροαριστερό και ποιές πολιτικές συμφωνούμε όλοι πως μπορούν να χαρακτηριστούν κεντροαριστερές.

 Κεντροαριστερό και προοδευτικό συνήθως χαρακτηρίζει ένα άτομο που δηλώνει «αριστερό, προοδευτικό ή κεντροαριστερό» αυτό που ταιριάζει με τη δική του λογική, αυτό που φαίνεται δίκαιο στον ίδιο. Ένας διάλογος για το μέλλον ενός μη καλά ορισμένου χώρου στο πολιτικό φάσμα όπως αυτός της κεντροαριστεράς, απαιτεί αρχικά μία minimum συμφωνία περι του τι είναι κεντροαριστερό και προοδευτικό.

Πριν καν ξεκινήσει ο διάλογος θα υπάρξουν χιλιάδες άτομα που θα θελήσουν να αποκλείσουν το ΠΑΣΟΚ από τον διάλογο για την κεντροαριστερά καθώς εφήρμοσε το Μνημόνιο και πολιτικές κατά πολλούς δεξιές ή και νεοφιλελεύθερες, οπότε αρκετοί το αποκλείουν από τη συζήτηση. Για άλλους θα πρέπει να αποκλειστεί ο ΣΥΡΙΖΑ καθώς υιοθετεί ακραίες απόψεις, δεν είναι και τόσο φιλοευρωπαϊκό κόμμα, είναι καθαρά Αριστερό, άρα πρέπει να θεωρήσουμε οτι δεν ανήκει στον κεντροαριστερό χώρο. Για άλλους θα πρέπει να αποκλειστεί η ΔΗΜΑΡ καθώς έχει μπει σε μία συγκυβέρνηση με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ παίρνει αντιλαϊκά μέτρα και ό,τι είναι αντιλαϊκό δεν μπορεί να είναι Αριστερό. Οπότε ήδη από την αρχή της συζήτησης λόγω των χιλιάδων διαφορετικών απόψεων θα προκύψουν αποκλεισμοί. Είναι λοιπόν άτοπο να μιλάμε αναφερόμενοι σε πολιτικούς σχηματισμούς.
Ένας διάλογος για την κεντροαριστερά θα έχει νόημα αν μιλήσουμε για ιδέες και πολιτικές αφήνοντας απʼ έξω πολιτικά κόμματα.

 Δεν ξέρω επίσης αν ο διάλογος ο οποίος πρέπει να γίνει είναι για την κεντροαριστερά και όχι για το κέντρο, έτσι σκέτο. Κεντροαριστερά για κάποιους σημαίνει οτι εκ προοιμίου αποκλείουμε φιλελεύθερες ιδέες και κοιτάμε μονόπαντα προς τον δρόμο του σοσιαλισμού. Πριν γίνει ο οποιοσδήποτε διάλογος λοιπόν πρέπει οι έννοιες να σταματήσουν να είναι συγκεχυμένες. Δεν μπορούμε να ταυτίσουμε την κεντροαριστερά με τον ορθολογισμό, ούτε τον φιλελευθερισμό με τον ορθολογισμό, ούτε τη σοσιαλδημοκρατία με τον ορθολογισμό. Νομίζω οτι αυτό που πραγματικά χρειάζεται είναι να αφήσουμε στην άκρη τα «δεξιά/ αριστερά» και να κάνουμε απλά έναν ορθολογικό διάλογο για έναν χώρο ορθολογικό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί καταχρηστικά «σοσιαλφιλελεύθερος». Αυτός είναι ο μόνος χώρος που δεν εκπροσωπείται.

 Με το να βάλουμε μέσα στη συζήτηση το «δεξιά /αριστερά» θα πετύχουμε να μη γίνει ποτέ η σοβαρή αυτή συζήτηση. 

Ήδη νιώθω οτι ακούω: "Είναι αριστερά τα Μνημόνια; Γιατί είναι αριστερό να απολύεις; Ναι αλλά είναι αριστερό να μην υπάρχει καμία αξιολόγηση να είναι όλα «μπάτε σκύλοι αλλέστε» και να κινείται το κράτος με τα βύσματα; Είναι αριστερό να έχεις αστυνομία που να δέρνει; Ναι αλλά είναι αριστερό να ανέχεσαι και να μη καταδικάζεις τη βία; Είναι αριστερό να μειώνεις μισθούς και συντάξεις; Ναι αλλά μήπως είναι αριστερό να μην κάνεις τίποτα και να οδήγησε μαθηματικά προς την καταστροφή; Είναι αριστερό να λες «ευρώ κι ας μην έχω να φάω», ναι αλλά είναι αριστερό να επενδύεις και στην καταστροφή που θα σημάνει η έξοδος από το ευρώ; Είναι αριστερό να μην επιτρέπεται η κατάληψη ή η απεργία; Ναι αλλά είναι αριστερό να απαγορεύεις σε μία επιχείρηση ή σε κάποιον να εργαστεί; Είναι αριστερό να ξεπουλάς ό,τι έχει η χώρα; Μήπως είναι αριστερό να μην πουλάς τίποτα γιατί θεωρείς οτι ο ιδιώτης είναι ένας δαίμονας εκμεταλλευτής; Είναι αριστερό να έχουν οι επιχειρηματίες φοροελαφρύνσεις; Ναι αλλά μήπως είναι αριστερό να δαιμονοποιείς την επιχειρηματικότητα και να βάζεις εμπόδια, διώχνοντας επενδύσεις;"

Έχω στο μυαλό μου πραγματικά μία τεράστια λίστα ρητορικών ερωτημάτων περι του τι είναι αριστερό, αποτέλεσμα της σύγχυσης που υπάρχει. Πλέον το «αριστερά/δεξιά» δεν επαρκεί, ούτε καν ο διαχωρισμός «άκρα αριστερά, αριστερά, κεντροαριστερά, κέντρο, κεντροδεξιά, άκρα δεξιά» διότι το σύστημα δεν είναι ένας ξερός άξονας, είναι καρτεσιανό, υπάρχει η πρόοδος και η συντήρηση, που κάνουν ακόμα πιο δύσκολα τα ιδεολογικά ξεκαθαρίσματα. Συντήρηση και πρόοδος υπάρχουν και στην αριστερά και στη δεξιά.

 Θα πρέπει κάποια στιγμή να μην ποντάρουμε κι εμείς στην ιδεολογική απλούστευση που γεννά παρεξηγήσεις. Κατά την άποψή μου διάλογος που έχει νόημα είναι ο διάλογος για τον προοδευτικό/ ορθολογικό χώρο που εκτείνεται από τα αριστερά ως τα δεξιά. Κι εδώ θα ξεκινήσει η μεγάλη σφαγή. Τι είναι προοδευτικό; Στη λίστα των ρητορικών ερωτημάτων όπου «αριστερό» βάλτε «προοδευτικό» και θα καταλάβετε γιατί η όποια συζήτηση μεταξύ ατόμων που έχουν διαφορετική θεώρηση είναι αδιέξοδη. Ο καθένας αυτοπροσδιορίζεται ως προοδευτικός και πρόοδος είναι η δική του αλήθεια.

 Ωραίες είναι οι συζητήσεις αλλά οδηγούν συνήθως σε αδιέξοδο γιατί όλες οι πλευρές έχουν τα δίκια τους. Όσο εμείς συζητάμε και σημειώνουμε την υποεκπροσώπηση που υπάρχει σε συγκεκριμένους χώρους του πολιτικού συστήματος, ο χώρος που είναι αυτή τη στιγμή ορφανός στο πολιτικό σύστημα, γεμίζει με μικρές άτολμες προσωποκεντρικές κινήσεις των 1000 ατόμων και υπάρχει ένας απίστευτος κατακερματισμός (αποτέλεσμα των πολλών συζητήσεων).

 Αυτό που πραγματικά χρειάζεται ο χώρος αυτός, είναι ένας «χαρισματικός τρελός» που θα βάλει το κεφάλι του στον ντορβά, θα θυσιάσει σχεδόν τη ζωή του για να φέρει κάτι νέο, με τεράστιες πιθανότητες να μη δικαιωθεί ποτέ. Δυστυχώς δεν γνωρίζω κανένα τέτοιο άτομο και αυτό είναι το πραγματικό δυστύχημα του χώρου αλλά και της χώρας. Δεν λείπουν οι φωνές, δεν λείπει το πλήθος, λείπει αυτός που θα τεθεί επικεφαλής, αυτός που θα συνθέσει, θα εκλογικεύσει, θα εξηγήσει και θα παρασύρει τον κόσμο. Αυτός που δεν θα ποντάρει στο εύκολο, αλλά στο λογικό. Αυτός που θα σταθεί ικανός να βάλει δίπλα του και υπό αυτόν, τα τεράστια "Εγώ" που δεσπόζουν στο χώρο.

Tο κείμενο δημοσιεύτηκε στην Παραπολιτική στα πλαίσια του διαλόγου που ξεκίνησε σε σχέση με την κεντροαριστερά και το μέλλον της.

Όσο εμείς αηδιάζουμε με τη ΧΑ, υπάρχουν άλλοι που εμπνέονται

Μέρες τώρα είχα στο μυαλό μου να γράψω ένα κείμενο για τη Χρυσή Αυγή, τη δράση της και το μέλλον της έτσι όπως το βλέπω εγώ. Όχι οτι δεν έχει χυθεί άπειρο μελάνι για το θέμα, αλλά σχεδόν τίποτα δεν με κάλυπτε. Ελιτίστικες αναλύσεις που επικεντρώνουν κυρίως στο "είναι φασίστες, ο κόσμος πρέπει να ξυπνήσει και να το καταλάβει". Ανήρτησε σήμερα λοιπόν η Παραπολιτική ένα κείμενο με τίτλο "Το πρόβλημα είναι οτι η Χρυσή Αυγή έχει δίκιο" το οποίο έχει ήδη συγκεντρώσει πολλά επικριτικά σχόλια και με το οποίο τυχαίνει να συμφωνώ.
Και συμφωνώ διότι έχω βαρεθεί πραγματικά να διαβάζω για τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης και τον Χίτλερ... Σίγουρα η ιστορία πρέπει να μας διδάσκει, αλλά δεν είναι απαραίτητο κάθε φορά να ψάχνουμε να βρούμε ένα ιστορικό κουστουμάκι για να μπορέσουμε να εξηγήσουμε το παρόν και να προβλέψουμε το μέλλον, οι συνθήκες και οι εποχές διαφέρουν. Η δε ιστορία δεν είναι κύκλος, είναι αρμονική συνάρτηση που παρουσιάζει ανά περιόδους ακρότατα.

Αντί λοιπόν να επικεντρώνουμε σε ιστορικά παραδείγματα που πιστεύουμε οτι μπορούν να περιγράψουν τη σύγχρονη πραγματικότητα μπορούμε να μιλήσουμε με γεγονότα που όλοι έχουμε ζήσει. Μπορούμε να μιλήσουμε για τα 37 χρόνια party με ξένα λεφτά, για την κατάληξη του party που ήταν το Μνημόνιο, για τη δαιμονοποίησή του, για τα σενάρια συνωμοσίας που υιοθετήθηκαν από μικρές και μεγάλες πολιτικές παρατάξεις, που γέννησαν τέρατα, για ανεύθυνους καρεκλοκένταυρους πολιτικούς που ρίσκαραν τη σταθερότητα της χώρας για να γίνουν είτε Πρωθυπουργοί είτε Πρόεδροι κομμάτων, για τους αγανακτισμένους της πάνω και της κάτω πλατείας που ενώ συνυπήρχαν τόσο όμορφα πέρυσι το καλοκαίρι, χωρίς να ενδιαφέρονται που οι "κάτω" ζήταγαν άμεση δημοκρατία και οι πάνω πήγαιναν στις συγκεντρώσεις αγανάκτησης με Ελληνικές σημαίες και σημαίες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (!), σε αυτά τα γεγονότα πρέπει να βασιστεί η όποια ανάλυση για την άνοδο της Χρυσής Αυγής κατά την άποψή μου.
Ναι η Αριστερά ήταν η πρώτη που ανέχθηκε τέτοια φαινόμενα, που σφιχταγκαλιάστηκε με τους Χρυσαυγοακραίους πέρυσι στο Σύνταγμα, γιατί δεν τους ενδιέφερε οτι ήταν φασίστες τότε, αλλά οτι κατηγορούσαν το Μνημόνιο και ήθελαν να κάψουν το μπουρδέλο τη Βουλή. Και τα δυο άκρα πάντως δεν μπορούν να έχουν παράπονο, τα σφιχταγκάλιασαν και οι πολίτες.

Οι πρόσφατες δράσεις της Χρυσής Αυγής έχουν πυροδοτήσει νέο κύκλο συζητήσεων. Αλήθεια, τι είχε υποσχεθεί η Χρυσή Αυγή στους ψηφοφόρους της; Φαίνεται σ' εσάς ανακόλουθη; Κάθε άλλο...
Το κόμμα αυτό δεν στόχευε και δεν στοχεύει μόνο στους φασίστες, στοχεύει στους πολίτες που επιθυμούν τάξη και ασφάλεια και που βλέπουν οτι κράτος δεν υπάρχει, βούληση δεν υπάρχει, αστυνομία δεν υπάρχει.
Όταν η Χρυσή Αυγή κάνει μία δράση στους 100 πολίτες οι 50 θα πουν "φασίστες", οι 30 θα κοιτάξουν με αποτροπιασμό αλλά και με ενδιαφέρον παράλληλα σκεπτόμενοι οτι εκεί που δεν υπάρχει κράτος υπάρχει Χρυσή Αυγή και οι 20 μπορεί και να γουστάρουν.

Ελοχεύει ο κίνδυνος η Χρυσή Αυγή να γίνει μόδα. Το καλοκαίρι δεν ξέρω πόσες φορές άκουσα "κάτι παιδιά Χρυσαυγίτες" που στο παρελθόν δεν υπήρχε περίπτωση να το ακούσω. Ναι, υπάρχουν άνθρωποι που δηλώνουν με υπερηφάνεια οτι ανήκουν στον χώρο , που φοράνε t-shirt "Χρυσή Αυγή" που χτυπάνε tattoo σβάστιγγες...

Ναι οι άνθρωποι είναι φασίστες, ναι είναι επικίνδυνοι και όσο παίρνουν αέρα από την αποδοχή διαφόρων πράξεών τους τόσο θα κάνουν περισσότερα. Εδώ έβγαλαν ανακοινώσεις οτι η Νατάσα Μποφίλιου που είχε κάνει κάποιες δηλώσεις ήταν ανεπιθύμητη στον χώρο συναυλίας της και η συναυλία έγινε με αστυνομική προστασία (!).

Αλλά δυστυχώς όσο άλλες πράξεις υποκατάστασης του κράτους από τη Χρυσή Αυγή λαμβάνουν χώρα, τόσο οι πολίτες θα αρχίσουν να δικαιολογούν άλλες ενέργειές της, γιατί "επιτέλους κάποιος βάζει τάξη". Καιρός να βγούμε από αυτή την ελιτίστικη διάθεση του καναπέ του παρελθόντος και να δούμε τι συμβαίνει, πριν η Χρυσή Αυγή γίνει μόδα, γιατί τότε θα είναι πολύ αργά... Τότε θα ξυπνησουμε ξαφνικά και θα δούμε οτι νέα παιδιά, εντάσσονται σε αυτό που ορισμένοι αρέσκονται να αποκαλούν "συμμορία" νομίζοντας οτι κάνουν κάτι για τη χώρα.

Με βαθυστόχαστες πολιτικές αναλύσεις που διαβάζουν 500 άτομα, με δηλώσεις πολιτικών που στα μάτια του κόσμου είναι αναξιόπιστοι, με το να μιλούν "για τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής" την ώρα που η ΧΑ κάνει με τον τρόπο της τη δουλειά του κράτους, δεν θα πετύχουν τίποτα.
Αν η αστυνομία έκανε τη δουλειά της, αν υπήρχαν μηχανισμοί, αν αντιμετωπιζόταν αποτελεσματικά η λαθρομετανάστευση η Χρυσή Αυγή δεν θα υπήρχε.

Η άνοδος της Χρυσής Αυγής που στις δημοσκοπήσεις λέγεται οτι έχει αγγίξει διψήφιο ποσοστό μπορεί να εξηγηθεί με ένα απλό τοπικό παράδειγμα. Κέντρο Αθήνας, Άγιος Παντελεήμονας, η Χρυσή Αυγή στις δημοτικές εκλογές παίρνει μία έδρα στο δημοτικό συμβούλιο. Γιατί; Γιατί η περιοχή είχε προβλήματα, όλοι κώφευαν, την είχαν παρατήσει στο έλεος του Θεού, η Αριστερά έκανε οτι δεν υπήρχε πρόβλημα μετανάστευσης, προσπαθούσε να εξηγήσει σε αγανακτισμένους κατοίκους με ψυχραιμία πώς έχουν τα πράγματα με τους μετανάστες, αλλά οι κάτοικοι γνώριζαν, το ζούσαν κάθε μέρα, όχι όπως τα κλιμάκια κομμάτων της Αριστεράς, ή χομπίστες σχολιαστές που πήγαιναν μία μέρα έβλεπαν την κατάσταση και έβγαζαν τα συμπεράσματά τους. Και στις δημοτικές εκλογές ήρθε η πρώτη πτώση από τα σύννεφα. Οι κάτοικοι της περιοχής ψήφισαν τη Χρυσή Αυγή "γιατί μόνο αυτή ενδιαφέρονταν για τα προβλήματά τους κι έκανε κάτι".
Είναι προφανές για όποιον θέλει να καταλάβει, όσο δεν υπάρχει κράτος και η Χρυσή Αυγή το υποκαθιστά, τόσο θα ανεβαίνει από πολίτες οι οποίοι ούτε φασίστες είναι, ούτε ηλίθιοι, απλά βλέπουν οτι ένα κόμμα, φασιστικό; ναι φασιστικό, κάνει κάτι για το πρόβλημά τους.

Δεν έγινα ξαφνικά φαν της Χρυσής Αυγής, προφανώς και με αηδιάζει η δράση της, η πρακτική του "βρήκαμε κενό ας το εκμεταλλευτούμε", αλλά νομίζω πως έχει έρθει η ώρα να συζητήσουμε σε άλλη βάση για το θέμα "Χρυσή Αυγή". Μη ξεχνάτε οτι μετά το περιστατικό με τη Λιάνα Κανέλλη και τον αποκλεισμό του κόμματος από τα κανάλια, έλεγαν κάποιοι οτι τώρα ο κόσμος θα καταλάβει τι εστί ΧΑ και θα ξεφουσκώσει... Δεν ξέρω αν έχουν πέσει από το συννεφάκι τους ακόμη... Όσο εμείς αηδιάζουμε, υπάρχουν άλλοι που εμπνέονται.

Η συζήτηση για το εάν η Χρυσή Αυγή είναι παράνομη εγκληματική οργάνωση ή όχι δυστυχώς είναι άκαιρη. Όταν πια είναι ένα κόμμα με διψήφια ποσοστά, εάν προσπαθήσει ο οποιοσδήποτε να την αντιμετωπίσει έτσι, τότε είναι σχεδόν βέβαιο οτι τα ποσοστά της θα εκτοξευθούν και άλλο και θα βρει άλλους τρόπους να εκφραστεί....

Η λύση είναι μία: Κράτος που να λειτουργεί.