Πάντα στο σχολείο ξεκίναγα τις εκθέσεις μου με τη φράση «στη σύγχρονη εποχή» προκειμένου στη συνέχεια του προλόγου μου να κάνω μία σύγκριση με την αντίστοιχη προγενέστερη εποχή… Και πάντα άκουγα το ίδιο σχόλιο:" Καλή η έκθεσή σου αλλά αρχίζεις με κοινοτυπία"… Από τότε λοιπόν μου έχει μείνει άχτι να γράψω ένα κείμενο που να αφορά μόνο αυτή τη «σύγχρονη εποχή» και να εκφράσω μάλλον τον αποτροπιασμό μου για την εξέλιξη κάποιων πραγμάτων…
Στη σύγχρονη εποχή λοιπόν όλα έχουν εκφυλιστεί… Κάθε θεσμός, κάθε έννοια δικαίου, έχει χαθεί το περιεχόμενο των λέξεων, το βάθος των νοημάτων, έχει χαθεί κάθε πάθος που δεν έχει να κάνει με το χρήμα και με ψωνίστικα καπρίτσια, το μόνο που έχει μείνει και έχει αποκτήσει νόημα είναι η ιδιοτέλεια, που κοντεύει να εξελιχθεί και σε νόμο…
Δυστυχώς για κάθε θεσπισμένο δικαίωμα, για κάθε ενέργεια νόμιμη ή παράτυπη υπάρχει και ένα ΑΛΛΑ το οποίο σε κάνει να βρίσκεις τον μπελά σου..
Στη σύγχρονη εποχή λοιπόν που υποτίθεται ότι έχουμε γίνει πιο έξυπνοι και βαθυστόχαστοι ως άνθρωποι, κυριαρχούν τα παραθυράκια.
Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα και χωρίς λογοκρισία την άποψή του ΑΛΛΑ ο κάθε θιγόμενος έχει το δικαίωμα να τον μηνύσει (ελευθερία λόγου;). Δηλαδή αν κάνω μία καταγγελία και στο τέλος αποκαλέσω από την οργή μου τον άλλο μαλάκα, όλη η καταγγελία θα χάσει το νόημά της και θα φάω και μήνυση.
Έχουμε το δικαίωμα στην πολύπλευρη και αντικειμενική ενημέρωση ΑΛΛΑ ο κάθε καναλάρχης, εκδότης κτλ έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί την ιδιωτική του επιχείρηση όπως αυτός θέλει και να χτυπάει όποιον τον βολεύει.
Είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο ΕΚΤΟΣ αν λεγόμαστε Αγγελόπουλος, Βαρδινογιάννης, Λάτσης, Μπόμπολας, Λαμπράκης, Κοπελούζος. Ειδικά για τους ανθρώπους τους φέροντες αυτά ή παρομοίου «βάρους» επίθετα έχει θεσπιστεί η έκφραση «πάνω από το νόμο».
Έχουμε μία παγκόσμια δημοκρατία ΑΛΛΑ είμαστε υποχρεωμένοι να υπακούμε τους μεγάλους μας φίλους γιατί αλλιώς θα υποστούμε τις δημοκρατικές συνέπειες της ανυπακοής.
Έχουμε το δικαίωμα να διαδηλώνουμε για τα δικαιώματά μας ΑΛΛΑ η πολιτεία έχει το δικαίωμα να προστατεύεται από ταραξίες οπότε επιστρατεύει τα ΜΑΤ ενίοτε και τους ταραξίες και φυσικά τις αθώες κάμερες παρακολούθησης.
Διαλέγουμε τους εκπροσώπους μας στο Κοινοβούλιο που υποτίθεται ότι αποτελεί μία μικρογραφία της κοινωνίας για να εκφράσουν τις λαϊκές απαιτήσεις ΑΛΛΑ υπάρχει και η κομματική πειθαρχία που τους περιορίζει σε ρόλο μαριονετών.
Επιλέγουμε τους εκπροσώπους μας με βάση το πόσο τους βλέπουμε στις ιδιωτικές τηλεοράσεις, με βάση του πόσο ωραίος ή πόσο αστείος ή πόσο δε ξέρω τι είναι ο άλλος ΑΛΛΑ δε σκεφτόμαστε σε καμία περίπτωση ότι αυτοί αποφασίζουν για την τύχη μας.
Έχουμε καταντήσει τον αθλητισμό κλίκα φαρμακοβιομηχανιών οι οποίες τεστάρουν τους καρκίνους τους πάνω σους αθλητές για να δουν αν θα αγγίξουν την ταχύτητα των τσιτάχ και τη μυϊκή μάζα του ελέφαντα, ξεχνώντας προφανώς το Ολυμπιακό ιδεώδες και όλα τα συναφή, γιατί απλά δε μας νοιάζει, το μόνο που μας κόφτει είναι το χρυσό μετάλλιο με οποιοδήποτε τίμημα.
Ξεπουλάμε αβέρτα κουβέρτα την ιστορία μας, ή μάλλον μας την ξεπουλάνε βάζοντας από πάνω την κουκούλα του «φταίμε όλοι». Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αηδία, δεν υπάρχει πιο προκλητική φράση από αυτή. Για το ασφαλιστικό, φταίμε όλοι, για το Σκοπιανό, φταίμε όλοι, για το ντόπινγκ φταίμε όλοι, για τη διαφθορά φταίμε όλοι.
Πόσο εύκολο και πόσο ψεύτικο, αλλά και συνάμα πόσο βολικό είναι για τους πραγματικούς φταίχτες, τους πολιτικούς, να φορτώνουν το φταίξιμο σε μία ολόκληρη κοινωνία, που φωνάζει, αντιδρά, διαμαρτύρεται τόσα χρόνια αλλά ποτέ δεν της δίνουν σημασία αφού τους βολεύει να έχουν από κοντά νταβατζήδες εγχώριους και εισαγόμενους.
Κατά τα άλλα όμως, όταν επιβεβαιώνεται ένα από αυτά τα ΑΛΛΑ, πέφτουμε από τα σύννεφα και αναρωτιόμαστε που πάει η κοινωνία μας..
Όταν κατεβαίνουν στους δρόμους 100.000 φοιτητές και τα μέσα λένε ότι ήταν 4.000 τι θα καταλάβει ο κόσμος ότι η κοινωνία αντιδρά; Όταν υπάρχει η παραπληροφόρηση στο λαό και ο κόσμος πρέπει να έχει internet μπας και βρει κανένα ψήγμα αλήθειας μέσα στα blogs τότε όχι μόνο η δημοκρατία μας έχει πρόβλημα, αλλά μάλλον δεν έχουμε δημοκρατία, μηντιοκρατία ίσως…
Στο μόνο πράγμα στο οποίο πραγματικά φταίμε είναι ότι έχουμε γίνει παρτάκιδες σαν αυτούς που βρίζουμε και κατακρίνουμε ότι μας κλέβουν και πλουτίζουν με βρώμικο τρόπο. Ότι ονειρευόμαστε κι εμείς να γίνουμε κάποτε νταβατζήδες και να χρησιμοποιήσουμε τη φράση «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;». Έχουμε γίνει σαν αυτούς τους αναίσθητους ανθρώπους οι οποίοι λένε ε ας ρίξω το αεροπλάνο, θα πεθάνουν 100 άνθρωποι, θα πω ότι ήταν vertigo του πιλότου, θα τσιμπήσω μία γιγαντιαία αποζημίωση και θα αναβαθμίσω το στόλο μου, γιατί έτσι σκεφτόμαστε, με αυτή τη λογική. Πως θα κλέψουμε την εφορία (που καλά της κάνουμε αφού μας κατακλέβει) πως θα φάμε κανένα τετραγωνικό από το χωράφι του γείτονα, ποιο κονέ θα χρησιμοποιήσουμε για να πάρει μεταγραφή το παιδί μας ή για να μπούμε στο δημόσιο, πως θα καταφέρουμε να εξαπατήσουμε τους τουρίστες και να βγάλουμε κέρδος και φυσικά πως θα αποκτήσουμε όλοι το Καγιέν μας…
