Στο θέμα της Χρυσής Αυγής συγκεκριμένα, προσπαθώ να σκεφτώ πόσες φορές έχω ακούσει την ατάκα αυτή. Μετά το αρχικό σοκ της πρώτης εκλογικής αναμέτρησης του 2012 και πριν έρθει η επαναληπτική, συνέβη το πρώτο περιστατικό μετά το οποίο πρωτοακούστηκε η ατάκα. Το μπουγέλωμα της Ρένας Δούρου και το χαστούκι στην Κανέλλη από τον “πολύ” Ηλία Κασιδιάρη. Σχεδόν ανακουφισμένοι μερικοί σκέφτηκαν, “ορίστε έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο, σίγουρα θα πέσουν”, παρ' όλα αυτά διαψεύστηκαν.
Ακολούθησαν διάφορα άλλα περιστατικά - πολιτικές δράσεις της Χρυσής Αυγής, όπως το νταβατζιλίκι σε λαϊκές αγορές όπου έσπαγαν πάγκους μεταναστών, η αιμοδοσία μόνο για Έλληνες, το συσσίτιο μόνο για Έλληνες. Και πάλι υπήρξαν φωνές στο μήκος κύματος “τώρα κανείς δεν μπορεί να προσποιηθεί οτι δεν ξέρει”. Αμέλησαν όμως να συνεκτιμήσουν οτι οι εικόνες αυτές δεν ενόχλησαν ένα μεγάλο ποσοστό συμπολιτών μας που θεωρούν οτι δικαίωμα διαμονής στη χώρα, περίθαλψης, αξιοπρεπούς διαβίωσης, έχουν μόνο οι αυτόχθονες.
Φτάνουμε λοιπόν στο χρονικό σημείο της δολοφονίας Φύσσα όπου δημοσκοπήσεις για τις ευρωεκλογές δίνουν στη Χρυσή Αυγή ανατριχιαστικά ποσοστά που την φέρνουν μία ανάσα από το να γίνει το 2ο κόμμα. Εν ολίγοις οι δημοσκοπήσεις έδειχναν οτι θα γεμίζαμε και το Ευρωκοινοβούλιο με αξιόλογα νεοναζί μπουμπούκια. Θεωρώντας προφανώς οτι η συνεχής δημοσκοπική άνοδος, τους νομιμοποιούσε για περαιτέρω εφαρμογή της ατζέντας τους, αποφάσισαν να πάνε ένα βήμα παραπέρα στοχοποιώντας και εκτελώντας πολιτικούς αντιπάλους.
Η παγωμάρα και η φρίκη θεωρήσαμε κάποιοι οτι ήταν καθολική. Με κεντρικό σχεδιασμό πραγματοποιήθηκε μία πολιτική δολοφονία ενός ανθρώπου ο οποίος δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι αντινεοναζιστική δράση είχε, αλλά μπορώ να υποθέσω οτι καταδίκαζε με τη στάση ζωής του και με τα τραγούδια του, εν ολίγοις ήταν ένας εύκολος στόχος, ένας άνθρωπος που απλά ενοχλούσε έστω και με την ύπαρξή του.
Η αυτονόητη πολιτική εκτίμηση λοιπόν μετά τη δολοφονία Φύσσα και τις συνακόλουθες αποκαλύψεις για τη δράση της Χρυσής Αυγής ήταν οτι θα ξεφούσκωνε κατευθείαν, ο κόσμος θα την καταδίκαζε, θα αναζητούσε άλλη πολιτική αγκαλιά και θα ξεμπερδεύαμε με το φαινόμενο “νεοναζί στη Βουλή”. Προσωπικά βλέποντας τις πρώτες δημοσκοπήσεις αλλά και αντιδράσεις φερόμενων ως ψηφοφόρων της ΧΑ στο Διαδίκτυο τρόμαξα.
Μπορεί η Χρυσή Αυγή να έπεσε αρκετά δημοσκοπικά, αλλά και πάλι, η πεσμένη Χρυσή Αυγή σημειώνει μεγαλύτερα ποσοστά από αυτά που πήρε στις δυο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις που υποτίθεται πως εξέφραζε “ψήφο διαμαρτυρίας και αμφισβήτησης του συστήματος”, όπως μας άρεσε να τη βαφτίζουμε. Ίσως έφτασε η ώρα να σταματήσουμε να χαϊδεύουμε αυτιά και να παραδεχτούμε ανοιχτά οτι οι ψηφοφόροι της ΧΑ ήταν χουντικοί εν υπνώσει, φιλοβασιλικοί, φασιστοειδή και νεοναζιστοειδή που τόσα χρόνια φώλιαζαν ήρεμα σε άλλες δεξιές αγκαλιές, δεν είναι μόνο “αμόρφωτοι απαίδευτοι και ανενημέρωτοι” που αντιδρούν στο χάσιμο των κεκτημένων, αλλά είναι και μορφωμένοι “αξιόλογοι” που όμως ασπάζονται τις ιδέες της Χρυσής Αυγής.
Θα πρέπει επίσης να παραδεχθούμε οτι τα ιδιαιτέρως υψηλά ποσοστά της Χρυσής Αυγής στις μικρές ηλικίες μπορεί να οφείλονται σε φαινόμενο τύπου “Die Welle” , έχουν να κάνουν όμως και με τον τρόπο που λειτουργεί το εκπαιδευτικό σύστημα αλλά και με την γενικευμένη υποβάθμιση του πολιτισμικού επιπέδου. Όταν ζεις σε μία κοινωνία που τα παιδιά από 15 χρονών μιλάνε μόνο με βρισιές, έχουν ως αγαπημένα τους τραγούδια τα “Απαγορευμένα” του Τσαλίκη, έχουν κληρονομήσει τη λογική μη εφαρμογής νόμων και κανόνων για ομαλή κοινωνική συμβίωση από τους γονείς, από το πιο απλό “περιμένω στη σειρά μου στην ουρά και δεν χώνομαι” μέχρι το πιο προκλητικό, “θα πάω στο γνωστό του γνωστού να μου σβήσει το πρόστιμο”... Σε μία τέτοια κοινωνία, για ένα παιδί που δεν έχει διαβάσει, που στο σχολείο ενημερώνεται για το πώς οι Έλληνες εξουδετέρωναν τους αιμοσταγείς αντιπάλους τους ακόμη και σε δικές τους εκστρατείες με τη δύναμη του νου, ενώ αυτοί βίαζαν, σκότωναν και βασάνιζαν, όταν έχει ενημερωθεί κυρίως γι' αυτά, για ποιό λόγο θα έπρεπε να μπορεί να δει αναλογίες της Χρυσής Αυγής με νεοναζί οργανώσεις, για ποιό λόγο να φοβηθεί το δυνάμωμα και τη συνέχεια που θα ακολουθήσει, για ποιό λόγο να μπορέσει να προβλέψει οτι ο Χ κολλητός του που είναι αριστερός ή εκφράζεται με άσχημο τρόπο για τη Χρυσή Αυγή μπορεί να βρεθεί δολοφονημένος;
Ίσως θα πρέπει να παραδεχθούμε επίσης οτι λόγω του επιπέδου της Χρυσής Αυγής και των κωμικών περιπτώσεων βουλευτών και στελεχών δεν εμφάνισε μεγαλύτερα ποσοστά και δεν έπεισε ακροδεξιούς στα όρια των χουντικών που βρίσκονται στη ΝΔ να πάνε προς το μέρος της. Μία πιο σοβαρή Χρυσή Αυγή, χωρίς Γερμενήδες, αλλά με άτομα που μπορούν να μιλήσουν και θα βρισκόντουσαν στην πρώτη γραμμή θα ήταν φοβερά πιο επικίνδυνη κι εάν δεν είχαν δολοφονήσει τον Παύλο Φύσσα μπορεί να την βλέπαμε σχετικά σύντομα.
Έχουμε βρεθεί ως κοινωνία στο απαράδεκτο σημείο να τρέχουμε πανικόβλητοι πίσω από τους Χρυσαυγίτες και να ψάχνουμε να βρούμε τρόπους να τους σταματήσουμε, απλά και μόνο επειδή δεν έχουμε βάσεις και δεν έχουμε μάθει να προστατεύουμε τη δημοκρατία μας. Ο καθημερινός νομιμοποιημένος στα μάτια όλων παραβατισμός ήταν αυτός που έθεσε τα θεμέλια για ρίζωμα της οργάνωσης και για αδυναμία απάντησης σε επιχειρήματα “οι άλλοι είναι καλύτεροι με τα σκάνδαλα που σας έφτασαν στα Μνημόνια;”
Θεωρώ οτι είναι πολύ ουτοπικό να ελπίζουμε σε ξεφούσκωμα της Χρυσής Αυγής. Όλα είναι πολιτική και πολιτική βούληση. Όπως πριν τη δολοφονία Φύσσα δεν υπήρχε κανένα σοβαρό σχέδιο καταπολέμησης των ναζί, ίσα ίσα εκπονούνταν σχέδια συγκυβέρνησης, έτσι και τώρα μετά τη δολοφονία, επιδιώκεται ένας τσαπατσούλικος τρόπος καταπολέμησης της Χρυσής Αυγής, όλα αυτά φυσικά για επικοινωνιακούς λόγους. Αν αύριο μεθαύριο σκοτώσει κάποιος έναν Χρυσαυγίτη και διαφανεί άνοδος της Χρυσής Αυγής, πάω στοίχημα οτι θα αλλάξει πάλι το τροπάρι. Ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα έχει φτάσει να άγεται και να φέρεται από τη Χρυσή Αυγή.
Οι διάφορες δημοσκοπικές διαφοροποιήσεις στα ποσοστά της, επηρεάζουν άμεσα τη Νέα Δημοκρατία και τον τρόπο που πολιτεύεται απέναντί της. Η στάση της Νέας Δημοκρατίας επηρεάζει το πιεζόμενο ΠΑΣΟΚ που συγκυβερνά ως πιστός ακόλουθος του Σαμαρά, αλλά κυρίως καθορίζει την αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ που έχει καταντήσει ένα κόμμα που απλά θρέφεται και συγκεντρώνει ποσοστά μέσα από τον νέο διπολισμό, χωρίς να έχει φροντίσει να δρα ως αυτόφωτος πολιτικός σχηματισμός, με δικό του σχέδιο χωρίς να είναι ετεροκαθοριζόμενος από τη Χρυσή Αυγή.
Μέσα σε αυτό το κλίμα πόλωσης και χωρίς να ξέρουμε πού ακριβώς θα κάτσει η μπίλια “Χρυσή Αυγή” καθώς τα ποσοστά αναποφάσιστων είναι τεράστια και εικάζεται οτι μπορεί να αντιστοιχούν σε αρκετούς ψηφοφόρους της ΧΑ, κάποιοι θεώρησαν σωστό να ανακινήσουν και τη θεωρία των δυο άκρων. Αξιόλογες προσωπικότητες που περιβάλλουν τον Πρωθυπουργό της χώρας και έχουν πιάσει μόνιμα στασίδι στα κανάλια απευθύνοντας καθημερινά προσκλητήριο σε ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, έχουν προσδιορίσει ως νέο τους στόχο σύσσωμη την Αριστερά με “εντολή Σαμαρά”.
Σίγουρα κάτι θα βρουν για να τεκμηριώσουν τους ισχυρισμούς τους, υπαρκτό ή ανύπαρκτο. Προς το παρόν το σιγοψιθυρίζουμε και τηρούμε στάση αναμονής, όταν θα προσδιοριστεί το ακριβές πεδίο σύγκρουσης, τότε θα κληθούμε: α) να πέσουμε ή να μην πέσουμε από τα σύννεφα β) να προσδιορίσουμε ποιός είναι ο κανείς και τι δεν ήξερε στο “τώρα κανείς δεν μπορεί να κάνει οτι δεν ήξερε”.
Το κείμενό μου αυτό δημοσιεύτηκε αρχικά στις 12/10 στο protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου