Φεύγω για Ουζουμπούρου

Από τα 16 μου χρόνια που ουσιαστικά άρχισα να παρακολουθώ την πολιτική ζωή του τόπου μέχρι τώρα κυβέρνηση είναι η Νέα Δημοκρατία.
Την εποχή του ΠΑΣΟΚ αν και την έχω ζήσει ήμουν πολύ μικρή για να μπορέσω να κρίνω και να συγκρίνω.

Ίσως γι' αυτό με κουράζει να ακούω συνέχεια αποπροσανατολιστικές συζητήσεις που καταλήγουν στο να συζητάμε για την εικοσαετία ΠΑΣΟΚ (ποτέ για την παρένθεση του Επίτιμου, λες και δεν έκανε κακό στη χώρα). Προκύπτει ένα θέμα και αμέσως τα γνωστά παπαγάλια που προφανώς δεν έχουν δικό τους πολιτικό λόγο ούτε ανεξάρτητη σκέψη αναπαράγουν την προπαγάνδα που εκπορεύεται από το γραφείο τύπου της κυβέρνησης. Και όσο ντροπή είναι αυτό για ένα βουλευτή τόσο ξεφτίλα είναι για έναν υπουργό που υποτίθεται ότι είναι κορυφαίος πολιτικός για να κατέχει υπουργείο.
Αν συνυπολογίσουμε ότι η προπαγάνδα που βγαίνει από το γραφείο τύπου είναι του στυλ "το νόμιμο είναι και ηθικό", "για την απόδραση φταίνε οι επίορκοι αστυφύλακες και ο πιλότος" τότε μιλάμε για υπέρτατη ξεφτίλα.

Δε μπορώ να ανεχθώ να συζητάμε για τις αποδράσεις Παλαιοκώστα με ελικόπτερο που όλος ο κόσμος γελάει με την ξεφτίλα μας και να λένε οι διάφοροι πληρωμένοι μαλάκες ξεχνάτε τι γινόταν επι ΠΑΣΟΚ φεύγαν δέκα δέκα και τους μάζευαν οι περαστικοί.

Δε ξέρω τι γινόταν επι ΠΑΣΟΚ ρε π****η μου αλλά 5 χρόνια τώρα, 1825 μέρες κυβέρνηση είναι η Νέα Δημοκρατία.

Και η επανίδρυση δεν έχει καν ξεκινήσει και βασικά δε γίνεται να ξεκινήσει, διότι για να γίνει επανίδρυση του κράτους πρέπει να υπάρχει κράτος. Η Νέα Δημοκρατία φρόντισε να διαλύσει το κράτος και να ξεπουλήσει οτιδήποτε κρατικό, εκτός κι αν αυτό σημαίνει επανίδρυση του κράτους, η ολική ιδιωτικοποίηση του.

Όποτε πήγαινα στο εξωτερικό πριν μερικά χρόνια πήγαινα πάντα με τον αέρα της Ελληνίδας. Νομίζω ότι όλοι οι Έλληνες έχουμε ένα μικρό ψώνιο του τύπου "εγώ είμαι Έλληνας και γουστάρω και είμαι υπερήφανος", για όλους τους λόγους που αξίζει να είμαστε υπερήφανοι. Και όλοι πιστεύω πως χαιρόμαστε όταν κάποιος Έλληνας διαπρέπει ή όταν η χώρα μας διακρίνεται με τον οποιονδήποτε θετικό τρόπο.

Όταν βλέπω όμως στο εξωτερικό να γελάνε με τη χώρα μας, κάθε μέρα να υπάρχει και ένα κεντρικό ρεπορτάζ με άρωμα Ελλάδας στα διεθνή δίκτυα διόλου κολακευτικό, όταν βλέπω ότι η χώρα μας είναι και δεν είναι στο Κιότο, ότι έχουμε καταντήσει ο φτωχός συγγενής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κάποιοι σίγουρα σκέφτονται πως η Ελλάδα αποτελεί βαρίδι, ε τότε ντρέπομαι.

Και δε ξέρω αν η πολιτική που αυτή τη στιγμή με έχει φτάσει στο σημείο να σκέφτομαι ότι ντρέπομαι που ζω σε αυτή τη χώρα και ότι θέλω να σηκωθώ να φύγω και να πάω στην πολιτισμένη Ουζουμπούρου, είναι διαχρονική, αυτό που ξέρω είναι ότι το 2004 ήμουν υπερήφανη και το 2009 βλέπω τον κάθε κρυόμπλαστο Αμερικανό και Άγγλο να αναρωτιέται τι γίνεται στην Ελλάδα και αν οι Έλληνες είναι ή όχι ηλίθιοι που συνεχίζουν να ανέχονται αυτή την κατάσταση. Και δεν είναι ότι με ενδιαφέρει και τόσο η άποψή τους, όσο το γεγονός ότι κι εγώ σκέφτομαι το ίδιο.