Όλοι συνομολογούν οτι η εποχή των αυτοδύναμων κυβερνήσεων έχει παρέλθει, άρα από εδώ και πέρα θα έχουμε κυβερνήσεις συνεργασίας. Το θέμα είναι αν αυτές οι συνεργασίες μεταξύ κομμάτων θα επιβάλλονται μετεκλογικά ή θα γίνονται οικειοθελώς προεκλογικά με συμφωνίες πάνω σε ένα minimum στόχων, έτσι ώστε να μην περιμένουν οι κομματικοί σχηματισμοί, την επομένη των εκλογών να συμφωνήσουν πάνω σε 5-6 βασικά πράγματα, με αμφίβολο αποτέλεσμα.
Δεν μιλάμε πλέον για προγραμματικές συμφωνίες μιάς και οι εποχές όπου τα κόμματα κατήρτιζαν ουτοπικά προεκλογικά προγράμματα γεμάτα υποσχέσεις έχουν παρέλθει. Έχουμε συγκεκριμένο στόχο σαν χώρα και συγκεκριμένο οδικό χάρτη.
Οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ αριστεράς και δεξιάς έχουν αρχίσει να ξεφτίζουν ενώ κυρίαρχος διαχωρισμός είναι πλέον αυτός μεταξύ προοδευτικών και συντηρητικών δυνάμεων.
Σαν πολίτης αυτό που θα ήθελα να δω στις επόμενες εκλογές είναι μια προεκλογική συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων που βρίσκονται στα πέριξ του κέντρου η οποία θα μπορούσε να αποτυπωθεί και με ενιαία προοδευτικά ψηφοδέλτια, υπό έναν επικεφαλής που θα επιλέξουν οι πολίτες. Γιατί να πρέπει να απαντήσει κανείς σε ένα "πενταλημμα" ή "εξάλημμα" (προοδευτικό ΠΑΣΟΚ, ΔΗΣΥ, ΔΗΜΑΡ, Κοινωνικός Σύνδεσμος, Φιλελεύθερη Συμμαχία, Δράση) και να μην του δοθεί η δυνατότητα μέσα από ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο να στηρίξει τους σχηματισμούς αυτούς ή ακόμα και ανένταχτους πολίτες που θα θέλουν να συμμετέχουν στο εγχείρημα;
Γιατί θα πρέπει να περιμένουμε και να περιμένουν όσες δυνάμεις ανήκουν στο προοδευτικό τόξο, την επαύριο των εκλογών για να δουν να ξυπνά το εφιαλτικό σενάριο της συγκυβέρνησης ΝΔ και ΛΑΟΣ;
Οι προοδευτικές δυνάμεις θα έπρεπε να έχουν μεγαλύτερη ευκολία στην επίτευξη συνεργασίας μιάς και οι στόχοι είναι πολύ συγκεκριμένοι: Εφαρμογή των δεσμεύσεων, παραμονή στο ευρώ, προστασία των κοινωνικών στρωμάτων που θίγονται περισσότερο από την κρίση, μεταρρυθμίσεις, αποκρατικοποιήσεις αλλά όχι άκριτα.
Μία σύνθεση που θα στεγάζει το κεντρώο προοδευτικό δίπολο (κεντροδεξιά- κεντροαριστερά) που εκπροσωπείται πλέον από περισσότερα των δυο κομμάτων, θα αρχίσει να γίνεται επιτακτική ανάγκη. Δε μιλάω φυσικά για συστέγαση κάτω από έναν φορέα, αλλά για συμφωνία πάνω σε ένα minimum πραγμάτων. Είναι οι διαφορές τόσες πολλές; Τότε γιατί οι πολίτες προβληματίζονται πάνω στο τι θα επιλέξουν;
Νομίζω οτι μία ειλικρινής συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων που θα ξεκινήσει προεκλογικά, είναι η μόνη απάντηση στον προβληματισμό: "Καλά τα λέει η Ντόρα, μου αρέσει η Δημοκρατική Αριστερά, το προοδευτικό Πασόκ του Παπανδρέου και πολλών ικανών στελεχών έκανε πράγματα, η ΝΔ έχει ακόμη 5-6 σοβαρά στελέχη, περιμένω να δω τι θα κάνει ο Κοινωνικός Σύνδεσμος, ο Στέφανος Μάνος δικαιώθηκε".
Ένα Ενιαίο Προοδευτικό Ψηφοδέλτιο είναι η ελάχιστη αποζημίωση για τα αίσχη των τελευταίων δεκαετιών που θα περίμενα από το πολιτικό μας σύστημα. Ενιαία Ψηφοδέλτια τα οποία δεν θα περιλαμβάνουν παλαιοκομματικές συντηρητικές φωνές, ή τέλος πάντων θα περιλαμβάνουν τυπικά, αλλά το πιθανότερο θα είναι οι πολίτες να μη τις επιλέξουν.
Η μάχη που θα δοθεί ανάμεσα σε προοδευτικές και συντηρητικές δυνάμεις θα είναι πολύ έντονη το επόμενο διάστημα, νομίζω οτι η συνεργασία μεταξύ των προοδευτικών σχηματισμών που ανέφερα είναι πολλή πιο εύκολη απ' οτι μία συνεργασία μεταξύ συντηρητικών δυνάμεων και είναι αυτό που περιμένει εναγωνίως μία μεγάλη μερίδα κόσμου.
Συζητήσεις τέτοιου τύπου δεν είναι άκαιρες και θα πρέπει να ανοίξουν από τώρα μίας και οι εκλογές που θα γίνουν φαντάζομαι μέχρι το καλοκαίρι, θεωρώ οτι θα πρέπει να βρουν τους προοδευτικούς πολίτες συσπειρωμένους. Μάλλον είναι πολύ ακριβό το δώρο που περιμένω από το πολιτικό σύστημα...
Διαβάστε επίσης: Αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν θα ήταν πατίνι
Πολυκομματικές κυβερνήσεις για περισσότερη Δημοκρατία
22 σχόλια:
Πέρα από επιφυλάξεις έως διαφωνίες επί της ουσίας (τι είναι πρόοδος κλπ; πώς θα συμφωνήσει ένα αριστερό κόμμα (ΔΗΜΑΡ) με το Μάνο στα περί ιδιωτικοποιήσεων;) έχω μια παρατήρηση "επί της προτεινόμενης διαδικασίας":
Η προεκλογική συμφωνία έχει μια μεγάλη αδυναμία, η κάθε συνιστώσα δεν έχει καταγεγραμμένη επιρροή. Προφανώς δε μπορούμε να περιμένουμε ότι το ΠΑΣΟΚ του 25-45% θα συνδιαμορφώσει με τη Δράση του 1,3% ή τον μη καταγεγραμμένο Κοινωνικό Σύνδεσμο επί ίσοις όροις... Με βάση την εμπειρία από τη Γερμανία π.χ. όπου κατοικώ, τα κόμματα μπορούν (μάλλον υποχρεούνται) προεκλογικά να έχουν το πρόγραμμά του και να ανακοινώσουν την πολιτική μετεκλογικών συνεργασιών. Και ο Λαός κρίνει, και αναλόγως αποτελέσματος γίνεται η διαπραγμάτευση για πρόγραμμα και στελέχωση της κυβέρνησης.
@ Thanos Papazoglou
Δεν έκανα κάποια πρόταση, δεν ξέρω καν αν κάτι τέτοιο είναι εφικτό. Απλά προβληματίζομαι πάνω στο θέμα. Παντού μπορούν να υπάρξουν χρυσές τομές.
Θυμίζω τι έκανε το 2004 ο ΓΑΠ που είχε στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας Μάνο και Ανδριανόπουλο. Υπάρχουν φωνές που χρειάζονται. Για παράδειγμα ορισμένες φορές ο Στέφανος Μάνος είναι ακραίος (κατά την άποψή μου) αλλά είναι ο απόλυτος ορθολογιστής, θα τον ήθελα μέσα στη Βουλή. Θεωρώ οτι δεν είναι ανέφικτη μία συνεργασία όλων, οδικό χάρτη έχουμε, ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε σαν χώρα. Τώρα ως προς τις αποκρατικοποιήσεις ούτως ή άλλως δεν έχουμε πλέον και πολλά περιθώρια.
Νομίζω πλέον σήμερα ότι υπάρχει ένας ικανός αριθμός κόσμου που θα έβλεπε θετικά μια προοπτική υπερκομματικής συνεργασίας, εκείνων που επιθυμούν ανατροπή από τις γνωστές αμαρτίες του παρελθόντος και έναρξη μιας σύγχρονης Ευρωπαϊκής Ελλάδας.
Ανάμεσά τους κι εγώ.
Ωστόσο (προσωπική μου άποψη), "το βλέπω" περισσότερο όπως το εκφράζει ο κ. Παπάζογλου. Δηλαδή προεκλογικά το κάθε κόμμα, η κάθε τάση, θα εκφράζει αμιγώς την ταυτότητά της και δεν θα αναγκάζεται να την ευτελίζει στα πλαίσια μιας μετεκλογικής συνεργασίας, υποτιμώντας την νοημοσύνη του ψηφοφόρου.
Έτσι, κατόπιν των εκλογών, η κάθε τάση θα έχει προίκα το ποσοστό των ψηφοφόρων για να το χρησιμοποιήσει ως δυναμική επιρροής μιας μετεκλογικής συνεργασίας.
Οι διαπραγματεύσεις θα μπορούν επιτέλους να γίνονται στο φως, βάσει των προγραμματικών τους δηλώσεων και όχι σε σκοτεινά πολιτικά γραφεία με περίεργες καραμπόλες.
Εδώ και καιρό έχω αναλυτικά εκφράσει τους λόγους προτίμησής μου στους πολυκομματικούς σχηματισμούς.
@ Θεόδωρος Αθηναίος
Θα ήταν το ιδανικό, όμως μιλάμε για το τώρα για τη σημερινή Ελλάδα. Πόσος χρόνος θα υπάρχει για συνεννόηση μετεκλογικά, τι δεσμεύει τα κόμματα οτι θα συνεργαστούν μετά τις εκλογές και κυρίως ποιός μας λέει σε ποιό κόμμα θα δοθεί εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης. Παρέθεσα 6 σχηματισμούς. Εάν στις επόμενες εκλογές η ΝΔ είναι το πρώτο κόμμα παίρνει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, είναι σαφές.
@Τσούγδω
Αααα τώρα κατάλαβα... βιάστηκα! Εσύ μιλάς για κάτι ευκαιριακό και εξειδικευμένο για τις επόμενες εκλογές.
Είναι όπως ακριβώς τα γράφεις, αλλά ελπίζω να μπορούν να συμφωνήσουν σε έναν ικανό αριθμό εξαγγελιών.
Από μια πρόχειρη εικόνα που έχω, χωρίς να θέλω να είμαι απόλυτος, έχω την αίσθηση ότι το ΔΗΜΑΡ χαλάει κάπως την σούπα. Οι υπόλοιποι έχουν περισσότερα κοινά σημεία μεταξύ τους.
Συμφωνώ με την πρότασή σου. Ο διαχωρισμός μπορεί να γίνει στη βάση απλών ερωτημάτων, όπως "πιστεύετε στην κοινοβουλευτική δημοκρατία;", "η Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας είναι στρατηγική σας επιλογή;", "πιστεύετε στην νομιμότητα και την ισονομία;". Εκ των υστέρων όλα αυτά μπορεί να τα βαφτίσεις πρόοδο. Αν το κάνεις εκ των προτέρων, μάλλον θα οδηγηθείς σε παρανοήσεις και κοκορομαχίες. Δες κι αυτό το δικό μου σχετικό: http://pantelismitsiou.blogspot.com/2008/06/blog-post_09.html
@ Θεόδωρος Αθηναίος
Σε γενικές γραμμές συμφωνώ περισσότερο με το δικό σας post έτσι θα έπρεπε να γίνονται οι κυβερνήσεις συνεργασίας, αλλά κάτι τέτοιο απαιτεί μία κάποια εξοικείωση. Μιλάω προς το παρόν για τις επόμενες εκλογες. Νομίζω πως η ΔΗΜΑΡ έχει αδικηθεί λίγο από τη στάση που έχει τηρήσει, αλλά δεν είναι τελείως αρνητική σε συνεργασίες.
@ Παντελής
Είναι κι αυτά τα θέματα προσδιορισμού του ποιός είναι προοδευτικός και ποιός συντηρητικός. Νομίζω ο διαχωρισμός είναι πιο απλός. Όποιος θέλει αλλαγές και μεταρρυθμίσεις είναι προοδευτικός, όποιος θέλει στασιμότητα, συντηρητικός. Έτσι τα έχω στο δικό μου το μυαλό.
Και η υιοθέτηση της θανατικής ποινής είναι μια μεταρρύθμιση. Το ίδιο και η απαγόρευση κατάληψης δημόσιας θέσης από άτομα εβραϊκής καταγωγής. Βλέπεις τη διαφορά και την παγίδα.
@ Παντελής
Ας μη μπερδεύουμε τα προφανή. Παρέθεσα 6 σχηματισμούς οι οποίοι φαντάζομαι οτι δύσκολα θα μπορούσαν να παρερμηνεύσουν την έννοια "μεταρρύθμιση".
Σε σχέση με τη ΔΗΜΑΡ μια παρατήρηση: Παρά το γεγονός ότι μεμονωμένα στελέχη της εκφράζουν ενδιαφέρουσες και ρηξικέλευθες απόψεις, δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι αυτό είναι και το πνεύμα που χαρακτηρίζει την ηγεσία της. Δυστυχώς, παρά τις ελπίδες που γέννησε, δεν παύει να είναι ένα αρχηγικό κόμμα, εμφορούμενο από τις αγκυλώσεις, ενδεχομένως και τα άγχη απόδειξης αριστεροσύνης του Φώτη Κουβέλη, ο οποίος, αισθάνεται υποχρεωμένος να αμυνθεί απέναντι στις επιθέσεις περί υφέρεποντος φλερτ με το ΠΑΣΟΚ προερχόμενες από πρώην συντρόφους του στο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η στάση του θεωρώ ότι σε μεγάλο βαθμό οδηγεί σε τοποθετήσεις που έχουν περισσότερο το χαρακτήρα της έξωθεν καλής μαρτυρίας παρά της ουσιαστικής πολιτικής κατάθεσης. Είναι και λίγο ψυχαναλυτικό το θέμα - καταλαβαίνεις τι εννοώ. Ως εκ τούτου, μην περιμένεις θαύματα.
με ποιούς ρε τσούγδω, με τον κουβέλη;;;;;;;;;;
@ Ανώνυμος 10:25
Δεν είναι και τόσο αρχηγικό κόμμα. Έχει υγιείς φωνές και πιστεύω οτι πρέπει να αρχίσουν να συνθέτουν περισσότερο. Δεν είναι εικόνα κόμματος που είναι μάλιστα και νέο, να βγαίνει ο αρχηγός να λέει κάτι και σημαντικά στελέχη να λένε το αντίθετο, πράγμα που δείχνει οτι το κόμμα τους γράφει. Αυτά δε γίνονται ούτε στα μεγάλα κόμματα που οι διαφορές είναι περισσότερες. Αυτό το πράγμα που γίνεται με τη ΔΗΜΑΡ είναι κρίμα. Στελέχη φεύγουν, δημόσιες διαφοροποιήσεις...
@Ανώνυμος 10:44
Γιατί είναι κακός ο Κουβέλης; Απλά πρέπει να σπάσουν ορισμένα ταμπού.
Διάβασα κάτι ενδιαφέρον από τον Νίκο Δήμου.
Σε θυμήθηκα εξαιτίας της τελευταίας πρότασης.
http://www.lifo.gr/mag/columns/4406
@ Θεόδωρος Αθηναίος
Το διάβασα κι εγώ εχθές... Έγραψα στην προηγούμενη ανάρτησή μου για ένα ισχυρό κεντρώο δίπολο και εμμένω σε αυτό. Δεν νομίζω οτι μπορεί να υπάρξει ένα κεντρώο ενιαίο κόμμα γιατί αυτό θα σήμαινε και κάποιους αποκλεισμούς και το πιο πιθανό είναι οτι θα αποκλειόντουσαν φωνές που θεωρούνται νεοφιλελεύθερες, όπως του Στέφανου Μάνου.
Ένας τέτοιος σχηματισμός δεν θα μακροημέρευε. Είμαι λοιπόν υπέρ ενός κεντροαριστερού κι ενός κεντροδεξιού σχηματισμού που θα περιλαμβάνουν όλες τις προοδευτικές φωνές και θα συνεργάζονται.
@Τσούγδω: Δεν έχεις άδικο...
Αυτό το προοδευτικό ψηφοδέλτιο με Ντόρα, Μαρκογιαννάκη, Μάνο, Ανδριανόπουλο, Ψαριανό και Πάγκαλο θα... σπάσει καρδιές!
Καλή επιτυχία!
Αλλά όχι τόση πρόοδο ρε παιδιά!
Ανατρίχιασα πριν καν γίνει πράξη...
Και μια απορία: τι είναι κέντρο;
Μπορεί να μου εξηγήσει κανείς;
Ως "κέντρο" γνωρίζω μόνο εστίες μαζικής διασκέδασης μετά πενιάς μπουζουκιών... το μέρος την Αθήνα όπου υπάρχει δακτύλιος... άντε και το χώρο στο γήπεδο όπου παίζουν τα λεγόμενα "χαφ".
Στην πολιτική τι σημαίνει "κέντρο" επιτέλους και ποια η θεωρητική του υπόσταση;
Ποιο μοντέλο πολιτικής, οικονομίας, κοινωνικής διαστωμάτωσης και ανάπτυξης υποστηρίζει;
Συγχωρήστε μου την -επιτηδευμένη- άγνοια...
@ Μαζέστιξ
Αρχικά ας αφήσουμε τον Μαρκογιαννάκη έξω από τη συζήτηση :)
Το μόνο που μπορώ να απαντήσω είναι τι έχω εγώ στο μυαλό μου ως προοδευτικό κέντρο. Αν και επιμένω κέντρο δεν υπάρχει, υπάρχει κεντροαριστερά και κεντροδεξιά. Κέντρο είναι το μη άκρο, είναι η μετριοπάθεια, μακριά από λογικές ριζοσπαστιμού που ασπάζεται λογικές ομαλής μετάβασης (στο δικό μου το μυαλό πάντα)
Την πρόοδο από εκεί και πέρα ο καθένας την ορίζει όπως θέλει, είναι η περιγραφή του καθενός για το πώς θεωρεί οτι μπορεί να πάει η κοινωνία μπροστά.
Αυτό που θεωρώ εγώ πρόοδο εσείς μπορεί να το θεωρείτε συντήρηση.
Τσούγδω, ο προβληματισμός μου περί πολιτικού "κέντρου" έγκειται στο εξής:
ξεκινώντας από το λογικοφανές σκεπτικό σου, υποθέτω την "αριστοτελική μεσότητα" ως θεωρητική -φιλοσοφική, μα όχι πολιτική- βάση.
Και αφελώς ρωτώ:
Αν η Δεξιά λέει π.χ. "πετάξτε στη θάλασσα όλους τους μετανάστες"
κι η Αριστερά αντιτείνει "νομιμοποιήστε όλους τους μετανάστες"...
το κέντρο με βάση την αρετή της "μεσότητας" θα βρει τη συνισταμένη στο: "πετάξτε τους μισούς μετανάστες στη θάλασσα και τους άλλους μισούς νομιμοποιήστε τους";;;
ΥΓ.:Σε ακραίες καταστάσεις πώς μπορεί να ευοδώσουν οι μεσαίες λύσεις;
@ Μαζέστιξ
Η δεξιά θα πει: απέλαση
Η αριστερά: να δώσουμε σε όλους ιθαγένεια, υπηκοότητα ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο και το κέντρο θα πει: Να εξετάσουμε ποιοί είναι νόμιμα στη χώρα, ποιοί έχουν δικαίωμα να πάρουν την ιθαγένεια και να δούμε τι διαδικασία θα ακολουθεί για τους υπολοίπους.
Σε ακραίες καταστάσεις πρέπει να επικρατεί ψυχραιμία και η ψυχραιμία δεν βρίσκεται στα άκρα.
Aπο τη στιγμή που ο κάθε ενας θεωρεί εαυτόν ισχυρό πολιτικά (μιλάω για τους εντός των κομμάτων, βουλευτές, παρατρεχάμενους, παραγκωνισμένους πολιτικάντηδες κλπ κλπ), ειναι πρακτικά πάρα πολύ δύσκολο να συμβεί αυτό που λες.
Για τον απλούστατο λόγο, οτι δεν ταο αφήσουν ποτέ να γίνει κάτι, που τους αφήνει στην απ έξω, όσο ισχύει το παρόν πολιτικό "σύστημα" (ο θεός να το κάνει).
Δυστυχώς αυτο για να εχει ελπίδες να γίνει, πρέπει να ξεκινήσει απο ψηλά, να αναλάβει κάποιος να τρέξει κάτι τέτοιο αλλα πώς να ειναι σίγουρος κανείς οτι επιλέγει τα στελέχη που πραγματικά χρειάζεται ο λαός ; Με τι κριτήρια θα το κάνει ; Με τις δημοσκοπήσεις των ΜΜΕ ; λάθος.
Πολύ καλά κάνεις και προτείνεις κάτι, και πράγματι θα ητνα καλό να γίνει αυτο κάπως ετσι, αλλα πραγματικά επίσης, ειναι πρακτικά πολύ δύσκολο για λόγους που μπορούμε να συζητάμε επι μήνες.
@ tzonakos
Θα έπρεπε όμως να γίνει. Οι περισσότεροι έχουν σχεδόν αποδεχθεί οτι η επόμενη συγκυβέρνηση θα είναι ΝΔ- ΛΑΟΣ, λόγω του οτι απ' οτι φαίνεται η ΝΔ θα είναι πρώτο κόμμα, μοιρολατρικό...
Θα μπορούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο, μία προεκλογική συνεργασία.
@Παντελής: Μια ορθή ιδέα.
Προσωπικά βέβαια πιστεύω ότι το εν λόγω ενιαίο ψηφοδέλτιο θα πρέπει να είναι το μοναδικό, καθώς οι εν λόγω επιλογές είναι μονόδρομος για μια προοδευτική πορεία της χώρας. Προσωπικά θα απαιτούσα από κάθε κομματικό συνδυασμό και κάθε πολίτη επι ποινή αποκλεισμού εκ του δικαιώματος του εκλέγειν και εκλέγεσθαι την υπογραφή δήλωσης με καταφατικές απαντήσεις στα τρία αυτά ερωτήματα.
Δημοσίευση σχολίου