Ποιός ευθύνεται για το επίπεδο του πολιτικού προσωπικού;

Η πλήρης απαξίωση της πολιτικής από τους ίδιους τους πολίτες μας έφερε στο σημείο να έχουμε ένα πολιτικό προσωπικό κατώτερο των περιστάσεων.
Όταν σε μία τόσο κρίσιμη φάση, υπάρχουν βουλευτές που μεριμνούν για την πολιτική τους επιβίωση, που ενδιαφέρονται περισσότερο για την επόμενη δική τους μέρα και όχι για την επόμενη μέρα της χώρας, που δεν μπορούν να κατανοήσουν την κρισιμότητα της κατάστασης και το γεγονός οτι απαιτείται αναθεώρηση πολιτικών προτεραιοτήτων και θέσεων, τότε κάτι δεν πάει καλά.

Τα πάντα γύρω μας είναι πολιτική, οι πολιτικές αποφάσεις καθορίζουν τις ζωές μας, τους μισθούς μας, τις εργασιακές μας σχέσεις, την περίθαλψή μας, την μετακίνησή μας, τη σύνταξη, τα πάντα. Αυτό δεν χρειάζεται να στο πει κάποιος το συνειδητοποιείς μόνος σου. Οι 300 άνθρωποι μέσα στη Βουλή αποφασίζουν για τις ζωές μας και κάθε 4 χρόνια τους εξουσιοδοτούμε γι' αυτό. Όταν ψηφίζεις λοιπόν αγαπητέ τηλε-πολίτη κάποιες γλάστρες ή πρωταθλητές του ρουσφετιού, αλήθεια τι περιμένεις; 

Τι περιμένεις από άτομα αποτυχημένα επαγγελματικά, που εξασφαλίζουν την προβολή τους από τα ΜΜΕ, δεν ξέρω πως και που έχουν υποχρεώσεις σε διάφορους καλοθελητές που χρηματοδοτούν τις προεκλογικές τους εκστρατείες (ίσως από εκτίμηση και από αγάπη).

Τι περιμένεις όταν ψηφίζεις αυτόν που σου φέρνει στο πιάτο το Mega, το Alter και πόσο υπεύθυνος είσαι όταν εξουσιοδοτείς την Καιλή, τη Νταλάρα και λοιπές ενδιαφέρουσες περιπτώσεις που βρίσκονται στο Κοινοβούλιο να παίρνουν αποφάσεις για εσένα;

Όταν στο δήμο της Αθήνας με τα τόσα προβλήματα εσύ ψηφίζεις Ψινάκη; Όταν σταυρώνεις υποψήφιο του Πασοκ επειδή είναι Αεκτζής και έχει υποσχεθεί οτι θα παλέψει για το γήπεδο (φίλος, μου έχει εξομολογηθεί οτι μόνο γι' αυτόν τον λόγο ψήφισε Πασοκ το 2009 και μάλιστα το έριξε μονοκούκι).

Φταίνε λοιπόν οι πολίτες που τόσα χρόνια αδιαφορούσαν για τις εκλογές, δεν την έψαχναν την ψήφο τους, άκουγαν μία ωραία τοποθέτηση στην τηλεόραση, έβλεπαν μία συμπαθητική φάτσα, είχαν κάποιες άκρες και κάποιους γνωστούς γνωστών και κάπως έτσι επέλεγαν. Υπάρχουν βέβαια και αρκετές ενδιαφέρουσες περιπτώσεις όπως ο φίλος που προανέφερα που ψήφιζαν κάποιον επειδή ήταν φανατικός Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Παοκ, Αεκ, τι να πω άψογο κριτήριο.

Όμως όταν ο πολιτικός περιμένει να προβληθεί από τα ΜΜΕ και να εξασφαλίσει περισσότερες ψήφους από τα ρουσφέτια, σημαίνει οτι υστερεί κάπου αλλού. Κανονικά θα έπρεπε με την πολιτική να ασχολούνταν οι άριστοι κάθε τομέα.
Χρόνια τώρα κυριαρχεί η άποψη οτι η πολιτική είναι το καταφύγιο των αποτυχημένων, γιατί ένας επιτυχημένος στον τομέα του (εκτός και αν έχει το σαράκι) δεν θα παρατούσε τη δουλειά του για να ασχοληθεί με την πολιτική.


Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί, γιατί συμβαίνει αυτό. Σνομπάρουν την πολιτική, δεν τους εμπνέει, ή απλά δεν έχουν όρεξη να μπουν σε ένα σάπιο σύστημα όπου την επαύριο οι εθισμένοι στο ρουσφέτι θα αρχίσουν να τους χτυπούν τις πόρτες και όπου κάθε προσπάθεια αλλαγής θα έπεφτε στο κενό, αφού το φαύλο σύστημα έχει γερές βάσης; Και αλήθεια αν δεν μπουν στην πολιτική άτομα με άλλη φιλοσοφία, επιτυχημένα στην επαγγελματική τους πορεία, έτοιμα για σύγκρουση που θέλουν η Ελλάδα να εκσυγχρονιστεί και να σταματήσουν οι μετριότητες να κάνουν κουμάντο, πώς θα αλλάξει η χώρα; 


Τόσα χρόνια οι πολίτες εμπιστευόντουσαν τις ζωές τους σε μετριότητες, αδιαφορούσαν για την πολιτική λέγοντας: τι να ψηφίσω μωρέ τους άχρηστους;, δεν έψαχναν την ψήφο τους και επέλεγαν τους πιο προβεβλημένους. 
Παρατηρήστε τη σύνθεση της Βουλής, υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι, υπάρχουν όμως και χαραμοφάηδες, εκνευριστικοί πολιτικάντηδες, πρωταθλητές του ρουσφετιού, άτομα αρτηριοσκληρυντικά που ενδιαφέρονται μόνο για την εξυπηρέτηση της μικρής τους τοπικής πελατείας. Αυτά τα άτομα είναι κατώτερα των περιστάσεων και αυτά τα άτομα τα έστειλε στη Βουλή ο Ελληνικός λαός, είτε με την ψήφο του, είτε με την ανοχή του.


Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση συζητάμε για την αποχή. Όταν απέχεις, όπως έχω ξαναπεί, εξουσιοδοτείς τον διπλανό σου να στείλει όποιον θέλει στη Βουλή, επιλέγεις να μη συμμετέχεις και μετά αγανακτείς. Αποχή= ανοχή = αδιαφορία = σνομπισμός στην πολιτική. Αυτή είναι η (χιλιοδιατυπωμένη) άποψή μου. Και είδαμε που μας οδήγησε η αποχή, η ανοχή και η χαλαρή ψήφος. Τώρα φτάσαμε στο σημείο να αμφισβητείται η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, γιατί; 
Γιατί τα κριτήρια του κόσμου τόσο καιρό ήταν κατά κύριο λόγο: ποιόν είδα στην τηλεόραση, ποιός μιλάει πιο ωραία, ποιός είναι πιο ωραίος, τι κονέ έχω.
Είναι φυσικό να υπήρχαν άνθρωποι που δεν ψήφιζαν λόγω απέχθειας για όλο αυτό το σύστημα, αλλά αν δεν στηρίξεις αξιόλογους ανθρώπους που υπάρχουν σε όλα τα κόμματα, πώς τελικά θα έρθει η αλλαγή;


Ελπίζω πραγματικά οτι αυτή η κρίση που περνάμε θα είναι η αφορμή για να βγουν στην επιφάνεια σημαντικοί άνθρωποι, με ιδέες, που έχουν απηυδήσει με τη μετριότητα, που είναι αποφασισμένοι να προσφέρουν και που τελικά θα φέρουν την αλλαγή προς το καλύτερο. Ελπίζω επιτέλους η πολιτική να σταματήσει να είναι το καταφύγιο των αποτυχημένων (όχι οτι όλοι είναι αποτυχημένοι) και να γίνει το "χόμπυ" των καλύτερων μυαλών που διαθέτουμε, να γίνει αυτό που θα έπρεπε να είναι τόσα χρόνια: Πεδίο στο οποίο επικρατούν οι άριστοι και όπου οι καλύτερες ιδέες βρίσκουν εφαρμογή.


ΥΓ: Το post έγινε με αφορμή παρατήρηση του Ανέστη στο twitter: Πάρτε το απόφαση, δεν είχαμε τις συνθήκες για παραγωγή πολιτικών. Υποχρεωτικά θα φάμε στη μάπα ερασιτέχνες, θα φτύσουμε αίμα.
ΥΓ2: Δεν γνωρίζω αν η εικόνα είναι από κάποιον φορέα κλπ, τη βρήκα πάντως εδώ.