Η συνέντευξη Τύπου του Παπανδρέου σε Σφηνάκια

• Ήταν ένας Παπανδρέου. Πειστικός, αποφασισμένος και με όραμα.
• Με έκανε να χαμογελάσω, να ελπίσω σε καλύτερες μέρες που έρχονται, σε βαθιές τομές, σε ένα λειτουργικό κράτος.
• Οι ερωτήσεις ήταν αναμενόμενες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήταν και βατές. Επικεντρωμένες κατά βάση στην οικονομία, έδωσαν τη δυνατότητα στον Παπανδρέου να ράψει τα στόματα όσων λένε, ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει σαφείς θέσεις και προτάσεις. Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε στο οικονομικό επιτελείο του ΠΑΣΟΚ και κυρίως στη φοβερή Λούκα Κατσέλη ότι έχει κάνει πολύ προσεγμένη δουλειά.
• Είναι γεγονός ότι σε μερικά ερωτήματα, απέφυγε να απαντήσει ή αρκέστηκε σε γενικολογίες. Θα μπορούσα κάτι τέτοιο να το δικαιολογήσω, λέγοντας ότι δεν έχει επαρκή εικόνα της κατάστασης (έλλειμμα, κατάσταση ασφαλιστικών ταμείων κτλ), αλλά δε θα το κάνω, γιατί πρέπει να έχει επαρκή εικόνα. Οπότε λαμβάνω ως δεδομένο ότι υπάρχουν νεφελώδεις ζώνες στην πολιτική που θα εφαρμόσει το ΠΑΣΟΚ, γεγονός αναμενόμενο κατ' εμέ.
  
• Ο Παπανδρέου όμως απάντησε στην πλειονότητα των ερωτήσεων, οι οποίες δεν περιορίστηκαν μόνο σε 25 ερωτήσεις από φίλα προσκείμενα Μέσα, πειστικά, χωρίς περιττούς λαϊκισμούς και χωρίς να υψώνει τη φωνή για να καλύψει την τυχόν ανεπάρκεια επιχειρημάτων, όπως κάνει ο επικοινωνιακά πολύς, αλλά πολιτικά λίγος Καραμανλής.
• Η εικόνα στην αίθουσα, δε θύμιζε χάβρα πολιτικών στελεχών, που πίστευαν ότι βρισκόντουσαν σε γήπεδο, όπως στην αντίστοιχη συνέντευξη τύπου του Καραμανλή.
• Ο Βενιζέλος από κάτω είναι η αλήθεια ότι προσπάθησε πολύ να χαμογελάει και να το παίζει άνετος...
  
• Ακούγεται τις τελευταίες μέρες ότι ο Παπανδρέου θέλει να τον τοποθετήσει σε μία τιμητική θέση (πχ Πρόεδρος της Βουλής) για να τον βγάλει από τα πόδια του.
• Ελπίζω να είναι ψέμα. Θα ήταν εγκληματικό κάτι τέτοιο. Ο Βενιζέλος μετά την ήττα του, ότι και αν έκανε πριν, σιωπά. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι είναι ένας άνθρωπος με κατάρτιση, γλώσσα που τσακίζει κόκαλα και ένας από τους καλύτερους ρήτορες.
  
• Η τοποθέτησή του στη θέση του Προέδρου της Βουλής θα ήταν μία κίνηση ρεβανσισμού και ο πολιτικός του ευνουχισμός. Κάτι τέτοιο θα το καταδίκαζε και ο πιο σκληροπυρηνικός Παπανδρεϊκός.
• Δε θα διαφωνήσω με όσους λένε ότι πολλά από αυτά που περιέγραψε ο Παπανδρέου, έμοιαζαν ουτοπικά, πολύ καλά για να είναι αληθινά. Έμοιαζαν να απευθύνονται σε Σουηδούς ή Δανούς πολίτες. Αλλά εμένα με έκαναν να ελπίζω ότι υπάρχει διέξοδος από το τέλμα, ότι είναι αποφασισμένος να προσπαθήσει να τα κάνει πραγματικότητα.
• Το να δίνεις όραμα στο λαό, δεν είναι κάτι περιττό, όπως πολλοί νομίζουν. Έχουμε ανάγκη από όραμα, έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε στα καλύτερα που έρχονται, έχουμε ανάγκη να ξεφύγουμε από τη μιζέρια.
• Όλοι ξέρουμε ότι θαύματα δε γίνονται, ούτε η κατάσταση μπορεί να αλλάξει με βελούδινες αλλαγές, από τη μία μέρα στην άλλη. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε σαν λαός μέσα στην κατήφεια και στην απαισιοδοξία.
• Ο Παπανδρέου έχει δημιουργήσει σε όλους εμάς που τον πιστεύουμε και τον στηρίζουμε, όχι μόνο το τελευταίο διάστημα, αλλά ακόμη και όταν ήταν κάτω και οι άλλοι τον χτυπούσαν σα χταπόδι, μεγάλες προσδοκίες. Και επειδή έχουμε χορτάσει υποσχέσεις στην πολιτική, θα είμαστε οι πρώτοι που θα βρει απέναντί του, αν μας απογοητεύσει. Και αυτό το ξέρει και ο ίδιος.