30 Οκτωβρίου 2011

Ο ψηφοφόρος και ο πολίτης

Υπάρχει μία συνήθεια στην Ελληνική κοινωνία, να κολλάει ο ένας ταμπέλες στον άλλον βάσει των επιλογών που κάνει κατά καιρούς. Αυτές οι ταμπέλες δεν αφορούν μόνο σε μόνιμες επιλογές, αλλά και σε παροδικές επιλογές που είναι πολύ πιθανόν να αλλάζουν ανάλογα με τις συνθήκες. Δεν θα μπορούσε να συμβαίνει κάτι διαφορετικό με τις κομματικές και τις ιδεολογικές επιλογές. Το εάν κάποιος θα είναι αριστερός, δεξιός, σοσιαλιστής, φιλελεύθερος κλπ είναι μία επιλογή ζωής, όμως το τι κόμμα θα επιλέξει να ψηφίσει είναι μία παροδική επιλογή.
Παρ' όλα αυτά ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας δηλώνει "μία ζωή Πασόκ", "μόνο ΝΔ", "ΚΚΕ και δεν είμαι καλά"κλπ δηλαδή επιλέγει να προβάλει την κομματική του επιλογή παρά την ιδεολογία του που είναι κάτι πιο μόνιμο. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο οι ταμπέλες δεν είναι ο "αριστερός", ο "δεξιός", αλλά ο "πασόκος", ο "Νεοδημοκράτης".

Το γεγονός οτι επιλέγει κανείς να κρίνει πολιτικά όποιον έχει απέναντί του με βάση το κόμμα και όχι την ιδεολογία του καταδεικνύει και κάτι άλλο. Δεν μας αντιμετωπίζουν μόνο οι πολιτικοί ως ψηφοφόρους, αλλά και οι υπόλοιποι συμπολίτες μας. Όπου "ψηφοφόρο" προσωπικά χαρακτηρίζω τον άνθρωπο που θυμάται οτι είναι "πολίτης" κάθε 4 χρόνια. Κατ' εμέ είναι άλλο να είσαι ψηφοφόρος ενός κόμματος (ψηφίζω το τάδε κόμμα) και άλλο να έχεις επιλέξει να ψηφίσεις ένα κόμμα (στις προηγούμενες εκλογές ψήφισα το τάδε). Ο διαχωρισμός είναι σαφής. Η μία επιλογή είναι στατική και η άλλη διαμορφώνεται και εξελίσσεται δυναμικά.

Ο ρόλος του συνειδητοποιημένου πολίτη λοιπόν, δεν είναι να ψηφίζει κάθε 4 ή και λιγότερα χρόνια το ίδιο κόμμα και μετά να κάθεται αραχτός και να περιμένει τις επόμενες εκλογές, που αφού θα έχει εκτονωθεί 4 χρόνια να βρίζει το κόμμα που επέλεξε για το τι δεν έκανε, θα πάει και θα το ξαναψηφίσει.
Ο ρόλος του συνειδητοποιημένου πολίτη είναι να ψάχνει τρόπους μέσα στα χρόνια που μεσολαβούν ανάμεσα σε εκλογικές αναμετρήσεις, να μετέχει των εξελίξεων, να προτείνει, να ενδιαφέρεται, να ψάχνει και πέρα από την τροφή που του δίνουν μασημένη, να μπορεί με βάση τις γνώσεις του να προβλέπει εξελίξεις, να προειδοποιεί και όχι να χαλαρώνει περιμένοντας την επόμενη εκλογική αναμέτρηση να κάνει το καθήκον του.
Ο ρόλος του συνειδητοποιημένου πολίτη είναι να επιλέγει να στείλει στο Κοινοβούλιο άτομα που θα μπορέσουν να προσφέρουν κάτι στην κοινωνία και πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, καθήκον του είναι να μπορέσει να τα πείσει να μετάσχουν, πράγμα που καθίσταται όλο και δυσκολότερο.
Ένας συνειδητοποιημένος πολίτης έχει ... συνειδητοποιήσει, οτι η ψήφος του οφείλει να μην είναι ποτέ χαλαρή κυρίως στην επιλογή προσώπων. Έχει συνειδητοποιήσει οτι οι άνθρωποι που σταυρώνει, είναι ουσιαστικά αυτοί στους οποίους εκχωρεί το δικαίωμα να αποφασίζουν για τον ίδιο και για όλους τους τομείς της καθημερινότητάς του, για ένα διάστημα τεσσάρων ετών, γι' αυτό και οφείλει να τους ασκεί έλεγχο, να είναι σε επικοινωνία μαζί τους και μέσω αυτών να διεκδικεί καλύτερες συνθήκες ή να προτείνει. Αυτή οφείλει να είναι η επαφή βουλευτή- πολίτη και όχι το "knock- knock" στην πόρτα βουλευτικού ή υπουργικού γραφείου για να ζητήσει ο ψηφοφόρος τα ρουσφετάκια του.

Δυστυχώς πολύς κόσμος αποδέχεται τον ρόλο του ψηφοφόρου- κομπάρσου, που κάθε 4 χρόνια μεταμορφώνεται σε κυρίαρχο λαό, αλλά στο μεσοδιάστημα έχει το στόμα του κλειστό και απλά παρακολουθεί τις εξελίξεις, ενώ στο τέλος με την ψήφο του απαντά σε διλήμματα.
Αυτός ο ρόλος και ο συσχετισμός ανάμεσα σε συνειδητοποιημένους πολίτες και ψηφοφόρους πρέπει να αλλάξει, εάν θέλουμε σε βάθος χρόνου να δούμε αλλαγή νοοτροπίας στην κοινωνία.

Κάτι που πρέπει να προβληματίσει όλους μας, είναι τα κριτήρια με τα οποία επιλέγαμε στο παρελθόν να σταυρώνουμε πολιτικούς.
Είναι λογικό να μην έχει διαβάσει κανείς τα προγράμματα όλων των κομμάτων που συμμετέχουν σε εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά επιτρέπεται να μην έχει μία γενική ιδέα, να μην έχει "ξεσκονίσει" τους υποψηφίους των κομμάτων ανάμεσα στα οποία θα επιλέξει στην εκλογική του περιφέρεια; Επιτρέπεται να μην επιλέξει τους αρίστους; Επιτρέπεται να επηρεάζεται από τηλεοπτικές εμφανίσεις και μόνον;

Εάν οι πολίτες αυτής της χώρας δεν πάψουν να είναι απλώς "ψηφοφόροι" τότε δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα. Φυσικά τα πράγματα δεν θα αλλάξουν με κάποιο μαγικό ξόρκι αλλά μόνο με συνειδητοποίηση του πώς φτάσαμε μέχρις εδώ και κυρίως με αυτοκριτική. 

10 σχόλια:

Κωνσταντίνος Καντακουζηνός είπε...

"Πολύς κόσμος αποδέχεται τον ρόλο του ψηφοφόρου-κομπάρσου". Μάλλον γι' αυτό έχουμε στείλει στη Βουλή τόσους πρωταγωνιστές.

Νομίζω ότι τα κριτήρια επιλογής βουλευτή δεν έχουν αλλάξει ουσιαστικά από τον 19ο αιώνα. Γνωρίζω π.χ. υποψήφιο βουλευτή στην περιφέρεια, που δεν ήθελε να πηγαίνει στα καφενεία να κερνάει σουβλάκια και τσίπουρα ούτε να κάνει καραγκιοζιλίκια σε χορούς, πανηγύρια και κοπές πίτας ούτε να ξαμολάει κομματάρχες στα χωριά ούτε να στέλνει σταυρωμένα ψηφοδέλτια, αλλά νόμιζε ότι αρκούσε η απλή καθημερινή επαφή με τον κόσμο και ότι θα τον ψήφιζαν λόγω της δράσης του και των θέσεών του. Φυσικά έχασε με μεγάλη διαφορά από τους παλαιοκομματικούς συνυποψηφίους του.

Τommygun είπε...

Εγω πιστευω πλεον οτι οποιος θεωρει τον εαυτο του συνειδητοποιημενο πολιτη, θα επρεπε να ψηφιζει αποκλειστικα και μονο ειτε ακυρο, ειτε κανα κομμα της ταβλας. Ας παρει τουλαχιστον ψηφο κανας χριστιανος να χαρει και λιγο απο το να παει σε κομμα της βουλης, που στο κατω κατω δεν το αξιζει κιολας. (Εξαιρεση ισως το ΚΚΕ, καιτοι το αντιπαθω σφοδρα.)

Τσούγδω είπε...

@ Κων/νος Καντακουζηνός

Και αυτό είναι ακριβώς το δράμα. Οτι κάποιον που πολιτεύεται με μία άλλη λογική, τον τρώει το μαύρο σκοτάδι τις περισσότερες φορές, ενώ θα έπρεπε να επιζητούμε τέτοιους ανθρώπους.

@tommygun

Πιστεύω ακριβώς το αντίθετο. Όποιος θεωρεί τον εαυτό του συνειδητοποιημένο πολίτη, ψάχνει τη βελόνα στα άχυρα. Και βελόνες υπάρχουν. Τα κόμματα μπορεί να μη το αξίζουν, αλλά σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που το αξίζουν.

Tommygun είπε...

Να στο θεσω αλλιως, μια και εχω ιδιαιτερη αδυναμια να σε τσιγκλαω (δεν σε παιρνω ματι καθε βραδυ βεβαια οπως κανει την Κατια Μακρη ο τελευταιος εραστης της ΤV μετα τον Κωστα Πρεκα). Εκτιμω ιδιαιτερα τον Μοσιαλο. Μα να ψηφισω ΠΑΣΟΚ? Για ονομα. Εκτιμω τον Σκυλακακη. Να ψηφισω Ντορα? Να μην αξιωθω να φαω γυρο ποτε πια καλυτερα.

Δυστυχως ο ελληνας σπαταλησε το οπλο της ψηφου δεκαετιες ολοκληρες και τωρα το οπλο σκουριασε και του ειναι αχρηστο. Γιατι με αυτη του την μονομανια στον δικομματισμο και στο βολεμα καταδικασε τον εαυτο του στελνωντας στην βουλη ηθοποιους, κομματοσκυλα και Γκλετσους. Τωρα ετσι πως τα εκανε ας τα φαει.

Τσούγδω είπε...

@ tommygun

Δεν μπορούμε να λέμε γενικά "ο Έλληνας", τι είναι αυτός ο "Έλληνας" είναι ο μέσος όρος όλων μας. Το ερώτημα είναι: γιατί ο Σκυλακάκης , ο Μόσιαλος και μερικοί άλλοι επιλέγουν αυτά τα κόμματα;
Γιατί νουνεχείς άνθρωποι επιλέγουν να τους ψηφίζουν;

Εξαρτάται από το από πού και πώς νομίζει ο καθένας οτι μπορεί να έρθει η ανατροπή. Δεδομένης της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας η ανατροπή είτε θα έρθει μέσα από τα υπάρχοντα κόμματα όταν θα αποφασίσουν να αλλάξουν ριζικά (και αυτό θα οφείλεται και σε Μόσιαλους/Σκυλακάκηδες) ή από νέους πολιτικούς σχηματισμούς.

Tommygun είπε...

Ωραια, αν της λεξης Ελληνα βαλω νεοελληνα, θα καταλαβεις περιπου για ποιον μιλαμε? Ο Μοσιαλος και ο καθε Μοσιαλος εχουν δικαιωμα να επιλεγουν την καριερα που θα ακολουθησουν, οπως και εγω εχω δικαιωμα να μην τους στηριξω. Τωρα γιατι νουνεχεις ανθρωποι χαρην δυο τριων ανθρωπων να ψηφιζουν κομματα που εχουν καταδικασει αυτην την χωρα, να σε ενημερωσω οτι πτυχειο γερμανικης φιλολογιας, οχι ψυχιατρικης.

Τσούγδω είπε...

@ Tommygun

Ό,τι και να συμβεί σε αυτή τη χώρα (όπως και στις περισσότερες) θα υπάρχουν πάντα ένα κομμουνιστικό, ένα κεντροαριστερό, ένα κεντροδεξιό κι ένα δεξιό κόμμα, μέσα στο Κοινοβούλιο. Το θέμα λοιπόν δεν είναι το όνομα. Πάντα τα κόμματα που θα βρίσκονται πέριξ του κέντρου θα συσπειρώνουν και τον περισσότερο κόσμο, σε ομαλές συνθήκες.
Διάλυση είναι η μία λύση, ανασύσταση είναι μία άλλη.

Tommygun είπε...

"Δεδομένης της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας η ανατροπή είτε θα έρθει μέσα από τα υπάρχοντα κόμματα όταν θα αποφασίσουν να αλλάξουν ριζικά (και αυτό θα οφείλεται και σε Μόσιαλους/Σκυλακάκηδες) ή από νέους πολιτικούς σχηματισμούς."

Και επειδη ειμαι κακεντρεχης: απο που και με ποιο τροπο θα παρουν τα κομματα εξουσιας αυτην την αποφαση? Και οι καινουργιοι πολιτικοι σχηματισμοι απο που θα προκυψουν οταν ανακυκλωνονται συνεχεια τα ιδια προσωπα?

Ερχονται πολυ δυσκολες μερες για την κοινοβουλευτικη δημοκρατια, αλλα ηταν μοιραιο να συμβει απο την στιγμη που τα κομματα αποφασισαν να ασχοληθουν με το γραμμα και οχι με το πνευμα αυτης.

Τσούγδω είπε...

@ Tommygun

Οπότε τι, απελπισία; Ποιός φταίει που ανακυκλώνονται τα ίδια πρόσωπα; Γιατί δεν βγαίνουν άλλοι μπροστά;

Είναι μοιραίο να έρθουν δύσκολες μέρες από τη στιγμή που κάποιοι αποφάσισαν οτι μας φταίει το σύστημα και όχι οι επιλογές μας. Και είναι γελοίο να λέει κάποιος οτι φταίει η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία από τη στιγμή που οι πολίτες επέλεγαν κόμματα και πολιτικούς και που κάποιοι άλλοι προτιμούσαν την αποχή, από το να δημιουργήσουν κάτι νέο.
Μετά την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, τι;

Τommygun είπε...

Μηπως γιατι οι "αλλοι" στερουνται των απαραιτητων πορων/γνωριμιων/ασταθμητων παραμετρων ωστε να μπορεσουν να διεκδικησουν με αξιωσεις μια βουλευτικη θεση με μελλοντικο προβιβασμο σε ποστο ευθυνης?

Μετα την κοινοβουλευτικη δημοκρατια, μονο κοινοβουλευτικη δημοκρατια, η οποια ομως θα ειναι πραγματικη δημοκρατια, οπου ολοι θα ειναι ισοι απεναντι στον νομο και θα εχουν υποχρεωσεις και δικαιωματα και οχι πολιτευμα της καστας των εκλεκτων, ετσι οπως την καταντησαν-καταντησαμε.