12 Ιουνίου 2011

Ποιός ευθύνεται για το επίπεδο του πολιτικού προσωπικού;

Η πλήρης απαξίωση της πολιτικής από τους ίδιους τους πολίτες μας έφερε στο σημείο να έχουμε ένα πολιτικό προσωπικό κατώτερο των περιστάσεων.
Όταν σε μία τόσο κρίσιμη φάση, υπάρχουν βουλευτές που μεριμνούν για την πολιτική τους επιβίωση, που ενδιαφέρονται περισσότερο για την επόμενη δική τους μέρα και όχι για την επόμενη μέρα της χώρας, που δεν μπορούν να κατανοήσουν την κρισιμότητα της κατάστασης και το γεγονός οτι απαιτείται αναθεώρηση πολιτικών προτεραιοτήτων και θέσεων, τότε κάτι δεν πάει καλά.



Τα πάντα γύρω μας είναι πολιτική, οι πολιτικές αποφάσεις καθορίζουν τις ζωές μας, τους μισθούς μας, τις εργασιακές μας σχέσεις, την περίθαλψή μας, την μετακίνησή μας, τη σύνταξη, τα πάντα. Αυτό δεν χρειάζεται να στο πει κάποιος το συνειδητοποιείς μόνος σου. Οι 300 άνθρωποι μέσα στη Βουλή αποφασίζουν για τις ζωές μας και κάθε 4 χρόνια τους εξουσιοδοτούμε γι' αυτό. Όταν ψηφίζεις λοιπόν αγαπητέ τηλε-πολίτη κάποιες γλάστρες ή πρωταθλητές του ρουσφετιού, αλήθεια τι περιμένεις; 
Τι περιμένεις από άτομα αποτυχημένα επαγγελματικά, που εξασφαλίζουν την προβολή τους από τα ΜΜΕ, δεν ξέρω πως και που έχουν υποχρεώσεις σε διάφορους καλοθελητές που χρηματοδοτούν τις προεκλογικές τους εκστρατείες (ίσως από εκτίμηση και από αγάπη).
Τι περιμένεις όταν ψηφίζεις αυτόν που σου φέρνει στο πιάτο το Mega, το Alter και πόσο υπεύθυνος είσαι όταν εξουσιοδοτείς την Καιλή, τη Νταλάρα και λοιπές ενδιαφέρουσες περιπτώσεις που βρίσκονται στο Κοινοβούλιο να παίρνουν αποφάσεις για εσένα;
Όταν στο δήμο της Αθήνας με τα τόσα προβλήματα εσύ ψηφίζεις Ψινάκη; Όταν σταυρώνεις υποψήφιο του Πασοκ επειδή είναι Αεκτζής και έχει υποσχεθεί οτι θα παλέψει για το γήπεδο (φίλος, μου έχει εξομολογηθεί οτι μόνο γι' αυτόν τον λόγο ψήφισε Πασοκ το 2009 και μάλιστα το έριξε μονοκούκι).

Φταίνε λοιπόν οι πολίτες που τόσα χρόνια αδιαφορούσαν για τις εκλογές, δεν την έψαχναν την ψήφο τους, άκουγαν μία ωραία τοποθέτηση στην τηλεόραση, έβλεπαν μία συμπαθητική φάτσα, είχαν κάποιες άκρες και κάποιους γνωστούς γνωστών και κάπως έτσι επέλεγαν. Υπάρχουν βέβαια και αρκετές ενδιαφέρουσες περιπτώσεις όπως ο φίλος που προανέφερα που ψήφιζαν κάποιον επειδή ήταν φανατικός Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Παοκ, Αεκ, τι να πω άψογο κριτήριο.

Όμως όταν ο πολιτικός περιμένει να προβληθεί από τα ΜΜΕ και να εξασφαλίσει περισσότερες ψήφους από τα ρουσφέτια, σημαίνει οτι υστερεί κάπου αλλού. Κανονικά θα έπρεπε με την πολιτική να ασχολούνταν οι άριστοι κάθε τομέα.
Χρόνια τώρα κυριαρχεί η άποψη οτι η πολιτική είναι το καταφύγιο των αποτυχημένων, γιατί ένας επιτυχημένος στον τομέα του (εκτός και αν έχει το σαράκι) δεν θα παρατούσε τη δουλειά του για να ασχοληθεί με την πολιτική.


Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί, γιατί συμβαίνει αυτό. Σνομπάρουν την πολιτική, δεν τους εμπνέει, ή απλά δεν έχουν όρεξη να μπουν σε ένα σάπιο σύστημα όπου την επαύριο οι εθισμένοι στο ρουσφέτι θα αρχίσουν να τους χτυπούν τις πόρτες και όπου κάθε προσπάθεια αλλαγής θα έπεφτε στο κενό, αφού το φαύλο σύστημα έχει γερές βάσης; Και αλήθεια αν δεν μπουν στην πολιτική άτομα με άλλη φιλοσοφία, επιτυχημένα στην επαγγελματική τους πορεία, έτοιμα για σύγκρουση που θέλουν η Ελλάδα να εκσυγχρονιστεί και να σταματήσουν οι μετριότητες να κάνουν κουμάντο, πώς θα αλλάξει η χώρα; 


Τόσα χρόνια οι πολίτες εμπιστευόντουσαν τις ζωές τους σε μετριότητες, αδιαφορούσαν για την πολιτική λέγοντας: τι να ψηφίσω μωρέ τους άχρηστους;, δεν έψαχναν την ψήφο τους και επέλεγαν τους πιο προβεβλημένους. 
Παρατηρήστε τη σύνθεση της Βουλής, υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι, υπάρχουν όμως και χαραμοφάηδες, εκνευριστικοί πολιτικάντηδες, πρωταθλητές του ρουσφετιού, άτομα αρτηριοσκληρυντικά που ενδιαφέρονται μόνο για την εξυπηρέτηση της μικρής τους τοπικής πελατείας. Αυτά τα άτομα είναι κατώτερα των περιστάσεων και αυτά τα άτομα τα έστειλε στη Βουλή ο Ελληνικός λαός, είτε με την ψήφο του, είτε με την ανοχή του.


Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση συζητάμε για την αποχή. Όταν απέχεις, όπως έχω ξαναπεί, εξουσιοδοτείς τον διπλανό σου να στείλει όποιον θέλει στη Βουλή, επιλέγεις να μη συμμετέχεις και μετά αγανακτείς. Αποχή= ανοχή = αδιαφορία = σνομπισμός στην πολιτική. Αυτή είναι η (χιλιοδιατυπωμένη) άποψή μου. Και είδαμε που μας οδήγησε η αποχή, η ανοχή και η χαλαρή ψήφος. Τώρα φτάσαμε στο σημείο να αμφισβητείται η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, γιατί; 
Γιατί τα κριτήρια του κόσμου τόσο καιρό ήταν κατά κύριο λόγο: ποιόν είδα στην τηλεόραση, ποιός μιλάει πιο ωραία, ποιός είναι πιο ωραίος, τι κονέ έχω.
Είναι φυσικό να υπήρχαν άνθρωποι που δεν ψήφιζαν λόγω απέχθειας για όλο αυτό το σύστημα, αλλά αν δεν στηρίξεις αξιόλογους ανθρώπους που υπάρχουν σε όλα τα κόμματα, πώς τελικά θα έρθει η αλλαγή;


Ελπίζω πραγματικά οτι αυτή η κρίση που περνάμε θα είναι η αφορμή για να βγουν στην επιφάνεια σημαντικοί άνθρωποι, με ιδέες, που έχουν απηυδήσει με τη μετριότητα, που είναι αποφασισμένοι να προσφέρουν και που τελικά θα φέρουν την αλλαγή προς το καλύτερο. Ελπίζω επιτέλους η πολιτική να σταματήσει να είναι το καταφύγιο των αποτυχημένων (όχι οτι όλοι είναι αποτυχημένοι) και να γίνει το "χόμπυ" των καλύτερων μυαλών που διαθέτουμε, να γίνει αυτό που θα έπρεπε να είναι τόσα χρόνια: Πεδίο στο οποίο επικρατούν οι άριστοι και όπου οι καλύτερες ιδέες βρίσκουν εφαρμογή.


ΥΓ: Το post έγινε με αφορμή παρατήρηση του Ανέστη στο twitter: Πάρτε το απόφαση, δεν είχαμε τις συνθήκες για παραγωγή πολιτικών. Υποχρεωτικά θα φάμε στη μάπα ερασιτέχνες, θα φτύσουμε αίμα.
ΥΓ2: Δεν γνωρίζω αν η εικόνα είναι από κάποιον φορέα κλπ, τη βρήκα πάντως εδώ.

16 σχόλια:

ανεστης είπε...

Να τη συνεχίσουμε λοιπόν τη συζήτηση:
Ακόμα και όταν ψηφίζονται οι λίγοι "άριστοι" και καταλαμβάνουν έδρα, έρχονται να λειτουργήσουν μέσα σε ένα αφόρητο σύστημα κομματικού λαικισμού που ξαναγυρνά στην ποδοσφαιρική λογική επίσημα και οργανωμένα πλέον.
Απλούστατα γιατί ο λαϊκισμός πουλάει ευκολότερα αλλά και γιατί τις περισσότερες φορές είναι το μόνο προϊόν στο ράφι. Η παραγωγή πολιτικής και πολιτικού λόγου σταμάτησε απο καιρό, όχι μόνο εδώ, σε διεθνές επίπεδο. Κι όταν τα σκατά πέσουν στον ανεμιστήρα, (λέγε με κρίση) η γύμνια φαίνεται ακόμα περισσότερο.

Τα ίδια τα κόμματα είναι που κατάργησαν την πολιτική, όχι οι πολίτες. Οι εκλεγμένοι έχουν το καθήκον αυτό, ανεξάρτητα απο την τάση του εκλογικού σώματος. Όπως έχουν την ευθύνη να είναι αδιάφθοροι ανεξαρτήτως αν στην πιάτσα κυκλοφορούν μίζες. Το καθήκον αυτό το αναλαμβάνουν σε κάθε εκλογή τους αυτόματα και άτυπα.

Τσούγδω είπε...

@ Ανέστης

Τυπικά αυτό είναι το καθήκον τους και γι'αυτό εκλέγονται. Αλλά υπάρχει και η "πελατεία". Δηλαδή αν ο χ έχει εκλεγεί με εντολή: διόρισε όλη την Κάτω Κωλοπετινίτσα, θα το κάνει γιατί αυτή είναι η εντολή των ψηφοφόρων του. Αν η κυρα- Σουλα (τυχαία αναφορά σε όνομα) έχει εκλεγεί με στόχο να υπερασπιστεί την κομματική της πελατεία, δεν θα ψηφίσει κρίσιμα νομοσχέδια που θέλουν να αναμορφώσουν τη χώρα.

Αυτή η κρίση μπορεί να βγάλει κάτι καλό, μπορεί ο πολιτικός διάλογος να αναγεννηθεί, το πιστεύω ακράδαντα, πολύ απλά γιατί οι άριστοι που τόσο καιρό γύρναγαν την πλάτη στην πολιτική είδαν, οτι η επικράτηση της μετριότητας μας παρασύρει όλους και δεν αφήνει κανέναν ανεπηρέαστο. Πάντα υπήρχαν άνθρωποι ξεχωριστοί που ασχολούνταν με τα κοινά, ποτέ όμως δεν είχαν την απαραίτητη απήχηση. Πιστεύω οτι ο κόσμος σε αυτή τη φάση τους αναζητεί και τους έχει ανάγκη.

ΥΓ: Γι' αυτό έκανα το post γιατί αυτή είναι μία τεράστια συζήτηση που δεν μπορεί να γίνει μέσω twitter.

Κωνσταντίνος Καντακουζηνός είπε...

Έχω χειρότερο παράδειγμα: φίλος μου ψήφισε τον Πάγκαλο γιατί, είπε, όταν πήγε να ψηφίσει, διαπίστωσε ότι δεν γνώριζε κανέναν άλλον υποψήφιο (το ότι δεν έψαξε προεκλογικά να δει ποιοι άλλοι είναι υποψήφιοι και τι προτάσεις έχουν δεν το σχολιάζω).

Να φέρουμε σε επαφή τους φίλους μου και τους φίλους σας: θα κάνουν καλή παρέα.

Τσούγδω είπε...

@ Κωνσταντίνος Καντακουζηνός

Πολλά τέτοια παραδείγματα! Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι υποψήφιοι γενικά και εκτιμώ πάρα πολύ όσους δεν δίνουν μία περιουσία για να καταφέρουν να εκλεγούν, όσους δεν γεμίζουν τον κόσμο φυλλάδια και κυρίως, όσους δεν στέλνουν spam μηνύματα... Θέλει και λίγο ψάξιμο η ψήφος δεν είναι παίξε γέλασε. Ειδικά στη Β' πόσες φορές έχω ακούσει άτομα να ψηφίζουν : Λοβέρδο, Χρυσοχοίδη, έτσι χωρίς συγκεκριμένο λόγο, δεν λέγεται.

ακυβέρνητος είπε...

Από τη στιγμή που με τις εκλογές και την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος ασχολούνται κατά κύριο λόγο οι παρατρεχάμενοι των υποψηφίων, όσοι βολεύτηκαν ή ψάχνουν να βολευτούν και ο υπόκοσμος των κομμάτων, ας μην έχουμε απορίες.
Να μην κοροϊδευόμαστε, ελάχιστοι (συγκριτικά) σοβαροί άνθρωποι που πιστεύουν ότι με τις εκλογές κάτι θα αλλάξει, συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία. Η πλειοψηφία, καλώς ή κακώς απηύδησε, αποστασιοποιείται και αδιαφορεί.
Το μόνο που κάνει είναι να τσουβαλιάζει τους πάντες και να ισοκατανέμει τις ευθύνες.

Για να ενισχύσω την οπαδική θεωρία της ψήφου, δες εδώ:
http://chameleon-stam.blogspot.com/2010/12/blog-post_18.html

Τσούγδω είπε...

@ Πέτρος Κ.

Το ψηφοδέλτιο απλά δεν υπάρχει!

Δεν νομίζω οτι είναι ελάχιστοι, πάντως σίγουρα δεν είναι η πλειοψηφία. Ξέρω αρκετό κόσμο που ανήκει στην κατηγορία που περιγράφεις, ο οποίος όμως δεν απεμπολεί το δικαίωμά του στην ψήφο και στηρίζει μικρά αριστερά κόμματα. Ας πούμε εκτιμώ οτι σε αυτόν τον κόσμο στηριζόταν τόσα χρόνια ο Συνασπισμός και σε αυτόν τον κόσμο θα στηριχτει ο Κουβέλης.
Σίγουρα οι περισσότεροι είναι απηυδησμένοι αλλά νομίζω οτι όλοι πλέον έχουμε αντιληφθεί που μπορεί να οδηγήσει η χαλαρή ψήφος και η αποχή.
Καλύτερα να επηρεάζεις έστω και λίγο παρά να αδιαφορείς. Εκτός φυσικά αν είσαι υπέρ της μετάβασης από την Κοινοβουλευτική στην Άμεση Δημοκρατία κάτι που πιστεύω οτι κανένας άνθρωπος που αντιλαμβάνεται τι θα σήμαινε αυτό, δεν καλοβλέπει.

ακυβέρνητος είπε...

Ο κόσμος που στηρίζει τα μικρά αριστερά κόμματα, καταλαβαίνεις ότι δεν επηρεάζει σχεδόν σε τίποτα τις εξελίξεις. Περισσότερο μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις η συμμετοχή τους στις διαδηλώσεις, στις πορείες ή στις πλατείες, παρά τα πολιτικά πρόσωπα που στέλνουν στη Βουλή.
Προσωπικά δεν θεωρώ ότι όσοι ψηφίζουν τα μικρά αριστερά κόμματα είναι οι «σκεπτόμενοι» ψηφοφόροι. Πιο ενεργοί ή πιο μαχητικοί ίσως, δεν είναι όμως οι μοναδικοί και η ψήφος τους δεν διεκδικεί το αλάθητο.
Θεωρώ ότι ο Κουβέλης έγινε μια σοβαρή περίπτωση, από τη στιγμή που απελευθερώθηκε από τη ξύλινη γλώσσα της «επαναστατικής - Θεός να την κάνει - αριστεράς» του Τσίπρα και κατάλαβε ότι αν βαράς τη κεφάλα σου στο τοίχο η κεφάλα σου θα σπάσει και όχι ο τοίχος.
Όσο για το «…καλύτερα να επηρεάζεις έστω και λίγο παρά να αδιαφορείς…» με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο.

Ανώνυμος είπε...

Ας ξεκινήσουμε από κάτι, που εγώ τουλάχιστον, θεωρώ αυταπόδεικτο.
Οι πολιτικοί, δεν είναι τίποτε άλλο παρά εσείς κι εγώ, που κάποια στιγμή (από μεράκι ελπίζω στην αρχή) ενεπλάκησαν στα «κοινά» (σωματεία, σύλλογοι κλπ), κόλλησαν το σαράκι και αποφάσισαν να ασχοληθούν με την πολιτική. Δεν είναι δηλαδή τίποτε άλλο παρά ο μέσος Έλληνας με όλα τα προτερήματά του και τα κουσούρια του.
Όπως σε κάθε «επάγγελμα», υπάρχουν καλοί και κακοί! Τυχαίνει, λόγω του, όπως είπες, ένας «πετυχημένος επιχειρηματίας ή επιστήμονας δεν αφήνει εύκολα τη δουλειά του για … «να σώσει την Ελλάδα», στη πολιτική να μπαίνουν περισσότεροι «κακοί» παρά «καλοί». Ή κι αν ήταν καλοί στο ξεκίνημα, το σύστημα τους διαβρώνει τόσο γρήγορα και τόσο εύκολα που σύντομα οι «σωτήρες», μεταλλάσσονται σε …. «πολιτικούς».
Κατ’ αρχήν, τους υποψήφιους τους διαλέγει ο «αρχηγός» ή μια μικρή κλίκα περί αυτόν. Άρα πρέπει να είναι ή πολύ πετυχημένες τοπικές προσωπικότητες (σπάνιο και με μικρές ελπίδες εκλογής) ή «κομματόσκυλα» του κερατά ή και τα δύο.
Έστω ότι εκλέχτηκαν. Από εκεί και μετά το πολιτικό αλλά και βιοποριστικό μέλλον τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την …. επανεκλογή τους στις επόμενες εκλογές. Ναι, το πρώτο πράγμα που τους απασχολεί από τη πρώτη μέρα είναι το πώς θα επανεκλεγούν. Αυτό τους κάνει αυτόματα υποχείριο του κόμματος και του αρχηγού και των όποιων απαιτήσεών του. Σιγά μη εναντιωθούν στο κόμμα ή τον αρχηγό λόγω συνειδήσεως ή ευθιξίας, βάζοντας σε κίνδυνο το μέλλον τους. Ότι πει ο αρχηγός, ότι αποφασίσει το κόμμα.
Μετά βέβαια, μπαίνουν και άλλα κριτήρια και παράγοντες στη συμπεριφορά τους. Το κοινό όφελος, εύκολα γίνεται συνώνυμο με το ατομικό όφελος. Τι θα φάμε, τι θα πιούμε και τι …! Για να λέμε και του στραβού το δίκαιο, οι …. προσφορές «ενίσχυσης» είναι μεγάλες, συνεχείς και από παντού. Χώρια που έτσι εξασφαλίζεις και τις απαραίτητες «ισχυρές πλάτες» που τόσο απαραίτητες είναι για τη πολιτική σου επιβίωση. Θέλει πολύ χαρακτήρα (και μεγάλη οικονομική άνεση ίσως;) για να αντισταθείς, ειδικά όταν βλέπεις ότι όλοι οι άλλοι …. δεν αντιστέκονται και πολύ σθεναρά (διάβαζε, τα πιάνουν χοντρά). Οπότε και μετά από μια μικρή περίοδο «αντίστασης» στους πειρασμούς για τα μάτια του κόσμου, καταντούν αυτοί που όλοι ξέρουμε και, δυστυχώς, ψηφίζουμε. Η μόνη απάντηση σ’ αυτό είναι να μη ψηφίσεις καθόλου (δεν είναι και η πλέον δημοκρατική λύση) ή να ψηφίσεις τον … μονόφθαλμο. Εκείνο που προέχει όμως είναι να μη ξεχνούμε ποτέ ότι εμείς τους στείλαμε και τους διατηρούμε εκεί.
Πάνος Χ. (συνεχίζεται)

Ανώνυμος είπε...

Συνέχεια
Στην Αγγλία, όπου έζησα 14 σχεδόν χρόνια, οι έδρες είναι μονοεδρικές και κάθε κόμμα κατεβάζει έναν υποψήφιο. Όπως καταλαβαίνουμε, ο υποψήφιος αυτός πρέπει να είναι ότι καλύτερο για να έχει ελπίδες το κόμμα να πάρει την έδρα. Πώς εξασφαλίζεται αυτό. Επιλέγεται, με εσωτερικές εκλογές μεταξύ των μελλών του κόμματος, μια μικρή λίστα υποψηφίων και από αυτούς επιλέγεται ο «ένας». Μέσα στα όρια του δυνατού, αυτός είναι, κατά την τοπική κοινωνία, ο καλύτερος δυνατόν. Σίγουρα δεν θα είναι οι Ψινάκηδες, Ανατολάκηδες και Μπεζεντάκου (με όλο τον οφειλόμενο σεβασμό στα άτομα αυτά, που στο κάτω-κάτω, ούτε «σεσημασμένοι» κλέφτες είναι, ούτε απατεώνες) αυτής της κοινωνίας. Αν κανείς διαβάζει τις ειδήσεις και δει για τί παραπτώματα (πταίσματα για τα δικά μας δεδομένα) αποκαθηλώνονται και στέλνονται στα σπίτια τους (αν όχι στη φυλακή) Άγγλοι Βουλευτές και Υπουργοί, θα καταλάβει πόσο σοβαρά παίρνουν στη χώρα αυτή το θεσμό του Βουλευτή και του Κοινοβουλίου.
Σε αντίθεση μ’ εμάς που ανεχόμαστε, αν όχι επικροτούμε, «επίσημα» γκομενηλίκια Πρωθυπουργών (μπράβο ρε μεγάλε!), τεράστιες βίλες Πρωθυπουργών που έγιναν αποκλειστικά με «δάνεια φίλων!!!», ύποπτες έως διαβλητές «ιδιωτικοποιήσεις», παραγγελίες και παραλαβή υποβρυχίων που γέρνουν, αεροπλάνων χωρίς ή με απηρχαιωμένα συστήματα πλοήγησης, έργα εκατοντάδων εκατομμυρίων που γκρεμίζονται μέσα σε μήνες, αποδεδειγμένες μίζες και προμήθειες τεραστίων διαστάσεων που όμως (ατυχία ρε γαμώ το) τις ξεχάσαμε και …. παραγράφτηκαν, ανθρώπους που ξεκίνησαν ξεβράκωτοι και απέκτησαν (μέσα σε λίγα χρόνια) «οικογενειακή» περιουσία δισεκατομμυρίων και πόσα άλλα! Και όλοι αυτοί, έχουν το θράσος να ζητάνε σε κάθε εκλογές τη ψήφο μας κι εμείς να τους τη δίνουμε αδίστακτα για …. το καλό του κόμματος!
Ποιος φταίει τελικά για τη κατάντια αυτή; Μήπως ήλθε η ώρα να σταματήσουμε να κατηγορούμε (και να μουντζώνουμε) όλους τους άλλους και να κοιτάξουμε, για πρώτη ίσως φορά, τον εαυτό μας στον καθρέπτη;
«Αγανακτισμένοι» του Συντάγματος, ακούτε;
Πάνος Χατζηκωνσταντίνου

nikos είπε...

Προχτές στο Mega, ξαναείδα μετα απο καιρό την Κατερίνα Παπακώστα. Ελπίζω να υπουργοποιηθεί. Μια Κυβέρνηση Σαμαρά, Αβραμόπουλου, Πανάρα, Τζίμα, Φαήλου, Σταικούρα, Παπακώστα, Όλγας, Ντινόπουλου, Γιακουμάτου, Μανώλη, Πιπιλή, Καμμένου, δεν θα έχει προηγούμενο, τέτοιο σενάριο ούτε ο Αριστοφάνης δε θα είχε σκεφτεί, ξεχάσα να προσθέσω οτι τη θέση του Κυβερνητικού εκπροσώπου μπορέι να την αναλάβει άνετα ο Λάκης

Τσούγδω είπε...

@ Πέτρος Κ.

Ήταν πολύ γενικό το "μικρά αριστερά κόμματα" που χρησιμοποίησα, βασικά εννοούσα τον πάλαι ποτέ προοδευτικό Συνασπισμό, που τώρα εκφράζει ο Κουβέλης (ο οποίος ήταν πάντα σοβαρός και αξιόλογος και μόλις τα γκρουπούσκουλα κυριάρχησαν στον ΣΥΡΙΖΑ, την έκανε) και τους Οικολόγους.

@Πάνος Χατζηκωνσταντίνου

Απολαυστικό το σχόλιό σας, συμφωνώ με τα περισσότερα, αλλά μην είμαστε ισοπεδωτικοί, δεν διαβρώνονται όλοι και δεν έχουν όλοι ως μόνο στόχο την επανεκλογή τους.
Υπάρχουν και πολλοί που παλεύουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, αθόρυβα.

@nikos

Και ο Μιχελάκης τι θα γίνει, κλέφτης;

Πάνος Χατζηκωνσταντίνου είπε...

Το τελευταίο πράγμα που επεδίωκα με το σχόλιό μου, ήταν να μείνει η εντύπωση θεωρώ ότι όλοι οι πολιτικοί (και όχι μόνο Βουλευτές) είναι λαμόγια. Αν έδωσα τέτοια εντύπωση, απολογούμαι ταπεινά. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι στο χώρο. Έχω προσωπική αντίληψη του γεγονότος από τη πόλη καταγωγής μου, το Βόλο, απ' όπου θα μπορούσα εύκολα να κατονομάσω μια σειρά από αυτούς.
Αυτά προς διευκρίνηση του σωστού νοήματος των σχολίων μου.
Πάνος Χατζηκωνσταντίνου

Khlysty είπε...

Το κείμενό σου και το σχόλιο του Πάνου Χ. επιβεβαιώνουν μια θεωρία που είχα εξ από του ανέκαθεν, που λένε: πάντα παίρνουμε αυτό που μας αξίζει. Έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν, την ενημέρωση που μας αξίζει, τους ΟΤΑ που μας αξίζουν, τους οδηγούς που μας αξίζουν... Γιατί, πότε εμείς οι ίδιοι δεν θελήσαμε κάτι παραπάνω. Το 2007 σε μια πολιτισμένη χώρα η τότε κυβέρνηση δεν θα είχε ποτέ επανεκλεγεί: εμείς ξαναβγάλαμε πρωθυπουργό τον Πρόεδρα Γαρδούμπα. Και, θυμίσου ποιοι εκλέγονται πρώτοι σε σταυρούς στις μεγάλες περιφέρειες. Τα κόμματα, για να πω κάτι στον Ανέστη, είναι καθρέφτες μας: βόλεμα ζητήσαμε, βόλεμα μας έδωκαν. Κι όσο για τους λίγους "αρίστους", από σπόντα μπαίνουν στη Βουλή και είναι πολύ αδύναμοι μπροστά στο καρκατσουλιό της πλειονότητας. Δυστυχώς...

Τσούγδω είπε...

@ Πάνος Χατζηκωνσταντίνου

Όλοι νομίζω έχουμε στο μυαλό μας αξιόλογα παραδείγματα, αλλά λίγα. Μην ανησυχείται δεν παρερμηνεύτηκε το σχόλιό σας.

@Khlysty

Συμφωνώ με τη θεωρία σου, η δική μου διαφέρει λίγο, έχουμε σαν κοινωνία τον μέσο όρο που μας αξίζει. Τον μέσο πολίτη, τον μέσο οδηγό, τον μέσο βουλευτή που μας αξίζει...
Σε μία πολιτισμένη χώρα πράγματι το 2007 ο Δάμαλος θα είχε πάει σπίτι του και σε μία πολιτισμένη χώρα το 2011 δεν θα κατέβαιναν όλοι αγανακτισμένοι στις πλατείες αλλά θα έστυβαν το μυαλό τους να δουν πώς θα βγούμε από την κρίση και φυσικά δεν θα έφερναν πρώτο στις δημοσκοπήσεις τον Σαμαρά και τον ημιδημοκρατικό συρφετό του.

Θυμήσου και κάτι άλλο, το πώς τα κόμματα προσπαθούν να έχουν "λαμπερά" ονόματα στα ψηφοδέλτια, ο τάδε καλλιτέχνης, ο τάδε αθλητής.... Εν ολίγοις έχουν καταλάβει οτι ο μέσος ψηφοφόρος τσιμπάει σε αυτό το τυράκι.

sapphire είπε...

Τι ήταν κι αυτό που πήγε να σας κάνει ο Τζέφρυ σήμερα ε Τσούγδω;πήγε τελικά η καρδιά σου στη θέση της!

Τσούγδω είπε...

@sapphire

Πώς με ξέρεις, σε λίγο θα πω την άποψή μου και θα μπορείς να με κράξεις ελεύθερα σε σχετική ανάρτηση.