Οι άνθρωποι που έχουν δηλητηριάσει την κοινωνία, ΜΜΕ και πολιτικοί ένθεν κακείθεν, βλέπουν οτι ένα δημοψήφισμα που σε άλλες εποχές η απάντησή του θα ήταν προφανής, είναι πλέον μεγάλο ρίσκο.
Για πολλά μπορεί κανείς να κατηγορήσει τον Παπανδρέου. Προσωπικά εάν κάτι δεν συγχωρώ σε αυτή την κυβέρνηση είναι που μας έχει βυθίσει όλους στην αβεβαιότητα και στην ανασφάλεια με την αναβλητικότητα και την ανικανότητά της. Πλέον οι εξελίξεις είναι τόσο γρήγορες που τα πράγματα αλλάζουν κάθε 3-4 ώρες. Δεν μπορεί κανείς να ηρεμήσει πια, δεν μπορεί να συγκεντρωθεί στις δουλειές του γιατί δεν ξέρει τι του ξημερώνει. Η ανασφάλεια που όταν ξυπνάς ανοίγεις το pc με το φόβο οτι η χώρα έχει καταρρεύσει, οτι οι Ευρωπαίοι θα μας σουτάρουν κακήν κακώς από την ΕΕ, είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να συγχωρήσει σε όλους όσους έχουν διαχειριστεί και διαχειρίζονται την εξουσία.
Ο Παπανδρέου βγαίνει αυτές τις μέρες και μιλάει εναντίον τραπεζών και ΜΜΕ, εναντίον συμφερόντων. Δεν τολμάει να πει ποιούς ελέγχουν αυτά τα συμφέροντα, ούτε να ονοματίσει. 7 χρόνια τώρα στην ηγεσία του Πασοκ τα έχει ανεχθεί, έχει ανεχθεί να έχει στο πλευρό του άτομα διαπλεκόμενα.
Μου θυμίζει λίγο αυτό που συμβαίνει με τις κατσαρίδες σε ένα σπίτι. Περιμένεις να φύγουν μόνες τους; Δε θα φύγουν. Ψεκάζεις στις γωνίες; Δεν είναι εκεί η φωλιά. Και κάποια στιγμή αποφασίζεις να ρίξεις κατσαριδοκτόνο κάτω από τον νεροχύτη. Ε δε το κάνεις με παιδιά και άλλους μέσα στο σπίτι. Ρίχνεις το κατσαριδοκτόνο, οι κατσαρίδες πετάγονται και τρέχουν με τρομακτική ταχύτητα από εδώ και από εκεί, πριν καταλήξουν. Το τέζα το εισπνέουν όμως και όλοι όσους φρόντισες να κλειδώσεις μέσα στο σπίτι όταν αποφάσισες οτι ήρθε η ώρα να πάρεις δραστικά μέτρα. Ξεχνάς επίσης οτι οι κατσαρίδες έχουν αναπτύξει και ανοσία σε κάποια κατσαριδοκτόνα, ενώ είναι πολύ πιθανό να έχουν γεννήσει.
Δεν θα μπω στον κόπο να σχολιάσω τη στάση κανενός άλλου πλην της Χαράς Κεφαλίδου, την οποία κάποιοι βάζουν δίπλα σε άλλα γνωστά και μη εξαιρετέα άτομα. Το οτι κάποιοι έχουν πάθει σοκ με την απόφαση Παπανδρέου, δεν δικαιολογεί να τους βάζουν ορισμένοι δίπλα σε άλλους γνωστούς-αγνώστους, για να γράψουν το +1. Διαφορετικές οι αφετηρίες, διαφορετική η κριτική και διαφορετική η στάση που κρατούσαν τόσο καιρό.
Γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας σε αυτή τη χώρα και η υποκρισία πρέπει να σταματήσει πάραυτα.
Γνωρίζουμε επίσης πολύ καλά οτι αρκετοί από αυτούς που τώρα ζητάνε υποκριτικά κυβέρνηση Εθνικής σωτηρίας, ήταν οι ίδιοι που όταν το καλοκαίρι ο Παπανδρέου προσπάθησε ανεπιτυχώς να συνεννοηθεί με τον Σαμαρά, απειλούσαν με παραιτήσεις και εκβίαζαν ανασχηματισμούς.
ΥΓ: Η θέση μου για τα δημοψηφίσματα είναι ξεκάθαρη, έχω τοποθετηθεί στο παρελθόν (εδώ κι εδώ). Ακόμα μία ενδιαφέρουσα άποψη για το δημοψήφισμα από τον khlysty.
Τσούγδω μου, συμφωνώ μαζί σου για το δημοψήφισμα. Υπάρχουν όμως και δύο τεράστια «αλλά».
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Απλό ερώτημα κατανοητό από το κόσμο.
Είναι παράλογο από τον απλό ψηφοφόρο να ζητάμε κρίσεις για μια πολύπλοκη δανειακή σύμβαση που ούτε καν ξέρουμε και όταν μάθουμε λίγοι θα έχουν την επάρκεια να κρίνουν. Επιπλέον απαγορεύεται από το σύνταγμα ερώτηση χρηματοοικονομικού περιεχομένου.
2) Λάθος χρόνος.
Δημοψήφισμα έπρεπε να γίνει ίσως πριν μπούμε στη περιπέτεια με τα Μνημόνια. Αν μάλιστα από νωρίς έβγαινε ο ΓΑΠ και εξηγούσε στο λαό τι παρέλαβε και τι έπρεπε να κάνει προκηρύσσοντας εκλογές για ανανέωση των προγραμματικών του εξαγγελιών, είμαι σίγουρος ότι θα τύγχανε μιας ευρύτερης αποδοχής και σήμερα δεν θα τον αμφισβητούσε κανένας. Χώρια ότι σήμερα θα είχε ευρύτερη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Αντίθετα, ένα δημοψήφισμα στη παρούσα φάση αναχαιτίζει τα πάντα:
- Διχάζει του Έλληνες σε ψευτοπατριώτες και ξενόδουλους,
- Εμφανίζει την Ελλάδα σε ποσοστό τουλάχιστον 30% ως Ευρωσκεπτικιστική ενώ γνωρίζουμε στη πραγματικότητα θα είναι αποτέλεσμα αντίδρασης των τελευταίων δύσκολων συγκυριών,
- Μπλοκάρει την 6η δόση, τις μεταρρυθμίσεις (τρίμηνη κυβερνητική απραξία), τη συμφωνία με τις τράπεζες
- Εκθέτει την αξιοπιστία της χώρας, εκνευρίζει ακόμα και τους πλέον φίλους μας σε αυτό τον αγώνα.
Το δικό μου σχετικό άρθρο τιτλοφορείται:
Η σωστή απόφαση τη λάθος στιγμή.
@ Θεόδωρος Αθηναίος
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ θεωρία του ανεύθυνου και ανώριμου πολίτη δε με βρίσκει σύμφωνη. Ούτε το γεγονός οτι ο πολίτης βρίσκεται σε πανικό αποτελεί επιχείρημα.
Εάν η πλειοψηφία θέλει να φύγουμε από την Ευρωζώνη, εάν δεν θέλουν τη νέα σύμβαση, τότε οφείλουν οι πολιτικοί να το αποδεχθούν.
Έγινε μία πρόταση και αμέσως άρχισαν όλοι να τσιρίζουν υστερικά. Όχιιιιιιιιι στο δημοψήφισμααααα, θέτετε σε κίνδυνο την Ευρωπαϊκή πορεία της χώρααααααααας. Δεν είδα καμία αυτοκριτική, ειδικά από τις δυνάμεις που θέλουν να λένε οτι έχουν Ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Παρουσιάζουν τους Ευρωπαίους ως βασανιστές που θέλουν να μας πάρουν τα πάντα, να μας λιώσουν, έχουν δηλητηριάσει τον λαό. Και η αντιπολίτευση και η συμπολίτευση με τα σκούντα με κι εγώ δεν θέλω.
Ποιός φταίει που ο πολίτης είναι θολωμένος; Όλοι. Ποιός φταίει που οι πολίτες προβληματίζονται για το εάν θέλουν να πορευτούμε εντός ή εκτός ευρώ;
Ένα πράγμα ξέρω, οι μόνοι που υπερασπίστηκαν αυτές τις μέρες το δημοψήφισμα ως θεσμό, ήταν ο Παπανδρέου και ο Σύριζα.
Εξοργίζομαι που αντιμετωπίζουν τους πολίτες σαν άτομα μειωμένης αντίληψης και νοημοσύνης. Εξοργίζομαι που θεωρούν επικίνδυνο να τους δόσουν τον λόγο. Θεωρώ οτι όλα όσα λένε απευθύνονται και σε εμένα. Με θεωρούν ανώριμη και ανίκανη να αποφασίσω για το μέλλον μου. Η μόνη απάντηση που θέλουν να ακούσουν από εμένα είναι "Πασόκ", "ΝΔ", "ΚΚΕ" "Σύριζα" κλπ. Εγώ αυτούς τους πολιτικούς και τη λύσσα τους θα τη θυμάμαι.
Είναι τέλειο, όσο και αναπνέουμε και εμείς (κυρίως εμείς) το ΤΕΖΑ, όπως πολύ εύστοχα λέτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως, ήταν δεν ήταν απερίσκεπτη / αδίστακτη / αρριβιστική ή βάλτε όποιον χαρακτηρισμό θέλετε (ακούω Ακριβοπούλου τις τελευταίες μέρες και έχω επηρεαστεί :p ), η κίνηση Παπανδρέου οδήγησε σύσσωμοτο πολιτικό σύστημα στα βράχια.
Και αυτό σίγουρα είναι μια επιτυχία του Παπανδρέου, για το χάλι στο οποίο βρίσκεται ο πολιτικός κόσμος.
Όμως μια απορία, τίνι τρόπῳ ο ΣΥΡΙΖΑ άρθηκε (και στάθηκε;;; ) στο ύψος των περιστάσεων τώρα;
Δεν διακατέχομαι από καμία μανία ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να... μου γεννήθηκε η απορία.
@Τσούγδω
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην έχουμε ξανακάνει αυτή τη κουβέντα και θα προσθέσω ένα ακόμα γεγονός με την ελπίδα να το ξανασκεφτείς:
Το 1981, το αίσθημα του λαού της χώρας ήταν "Έξω η Ελλάδα από την ΕΟΚ" και οτιδήποτε ανήκει στη Δύση. Η Αριστερά που το υιοθετούσε, αποτελούσε τουλάχιστον το 65% του εκλογικού σώματος και ήταν αναμενόμενο ότι αν ο Καραμανλής το έφερνε σε δημοψήφισμα η Ελλάδα θα είχε μείνει εκτός ΕΕ.
Πρώτα ο Α. Παπανδρέου και κατόπιν ο ίδιος αυτός λαός, που έπνεε μένεα εναντίον της ΕΕ, λίγα χρόνια αργότερα και από τότε μέχρι σήμερα, κατάλαβε τα οφέλη της ΕΕ και το συμφέρον του.
Πότε είχε δίκιο λοιπόν, τότε ή τώρα; Ασφαλώς τώρα. Απλά τότε δεν είχε την επάρκεια να το ξέρει. Του ήταν άγνωστο το καθεστώς για να το κρίνει.
Ο Καραμανλής πήρε την απόφαση πάνω του, παρέκαμψε το δημοψήφισμα και έδωσε ζωή σε αυτή τη χώρα για πολλά χρόνια αργότερα.
Ειδικά η ιστορία της πατρίδας μας από την αρχαιότητα μέχρι τα νεότερα χρόνια, είναι γεμάτη από λάθος επιλογές του λαού μας. Οι πιο χρυσές σελίδες δεν γράφτηκαν από αποφάσεις του δήμου, αλλά από ηγέτες που καθοδήγησαν τον λαό στις σωστές αποφάσεις.