21 Σεπτεμβρίου 2011

Αναγκαία και ικανή συνθήκη για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες

Όλο και περισσότερος κόσμος τον τελευταίο καιρό προκρίνει τις εκλογές ως λύση στο αδιέξοδο, ενώ η πλειοψηφία των κομμάτων της αντιπολίτευσης, τις ζητά επιτακτικά.
Οι περισσότεροι αν και βλέπουν οτι θα μπορούσαν να μας οδηγήσουν σε αδιέξοδο, καθώς κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου νεκρώνουν τα πάντα και κατά πάσα πιθανότητα αυτοδύναμη κυβέρνηση δεν θα έχουμε, συνειδητοποιούν οτι και η παρούσα κατάσταση σε αδιέξοδο μας οδηγεί... Άρα-surprise- αδιέξοδο!


Οι εκλογές θα ήταν η πιο τίμια και δημοκρατική λύση σε αυτή τη φάση οπού τα πάντα έχουν παραλύσει, δεδομένου οτι δεν υπάρχει καμία προοπτική για συναίνεση, ειδικά ύστερα από την εκτός τόπου και χρόνου παρουσία του Αντώνη Σαμαρά στη ΔΕΘ.
Αλλά δεν μπορούμε (ή μάλλον δεν πρέπει) να πάμε σε εκλογές με τα κόμματα ως έχουν. Αν την επόμενη Κυριακή στηνόντουσαν κάλπες πολύς κόσμος δεν θα ήξερε τι να ψηφίσει. Τα περισσότερα κόμματα είναι ένα κράμα λαϊκισμού και υπευθυνότητας  (με την λαϊκίστικη πτέρυγα να κάνει την περισσότερη φασαρία).


Αδιέξοδο λοιπόν και στο τι ψηφίζουμε. Ψηφίζουμε μικρά κόμματα ή κάνουμε επιλογή εξουσίας ανάμεσα σε Πασόκ και ΝΔ; 
Στη ΝΔ δεν νομίζω οτι χρειάζεται να αναφερθώ καν, πιστεύω οτι όσοι λοξοκοίταγαν προς τη μεριά της με τη λογική "ας δοκιμάσουμε και τη φρεσκαδούρα, δε μου λέει κάτι το όνομα "Κώστας Καραμανλής"", μετά την παρουσία Σαμαρά στη ΔΕΘ, ούτε που το σκέφτονται.


Πάμε τώρα στο Πασοκ... Αλήθεια πώς μπορεί να ψηφίσει κανείς αυτό το κόμμα όταν έχει δει οτι στην πράξη δεν μπορεί να κάνει ούτε μία αλλαγή, καθώς ένα μεγάλο μέρος των βουλευτών του στέκεται εμπόδιο σε όλα και έχει μείνει κολλημένο σε εποχές Ανδρέα Παπανδρέου; Πώς μπορεί να ψηφίσει κανείς Πασοκ όταν βλέπει οτι οι συνδικαλιστές που το ίδιο εξέθρεψε, θεωρούν οτι το κράτος και οι επιχειρήσεις στις οποίες "εργάζονται" τους ανήκουν, ενώ παράλληλα Υπουργοί τους χαρακτηρίζουν "συνδικαλιστικά διαμάντια";
Να ψηφίσω και με τα δυο χέρια το κόμμα του Γ.Παπανδρέου, του Μόσιαλου, της Διαμαντοπούλου, του Ραγκούση, της Χαράς Κεφαλίδου αλλά το κόμμα της Τόνιας Αντωνίου, του Σαλαγιάννη, του Αθανασιάδη, της Καϊλή, ούτε με σφαίρες. Κοινός τόπος μεταξύ υπευθυνότητας και λαϊκισμού, δεν υπάρχει. 


Το πολιτικό σύστημα δεν μας προσφέρει εναλλακτικές λύσεις για την εξουσία, ενώ αντίθετα έχουμε πληθώρα εναλλακτικών αντιπολιτευτικών επιλογών. Σε αυτή τη φάση όμως, θεωρώ οτι δεν μπορεί κανείς να ρισκάρει ακυβερνησία και συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις, θα ήταν ευχής έργο να υπάρξει αυτοδύναμη κυβέρνηση.


Οπότε τι; Σε περίπτωση που ληφθεί η απόφαση για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, το πολιτικό σύστημα οφείλει να ωριμάσει μέσα σε μία μέρα και να μας προσφέρει τις εναλλακτικές που επιθυμούμε. Όποιο κόμμα έχει συναίσθηση της ιστορικής του ευθύνης και επιλέγει την υπευθυνότητα από τον λαϊκισμό, οφείλει να περιορίσει και γιατί όχι να αποβάλλει την λαϊκίστική του πτέρυγα και να επιδιώξει συνεργασία με άλλες φωνές που κατανοούν την κρισιμότητα της κατάστασης, έστω και αν χρειαστεί να κάνει ιδεολογικές εκπτώσεις.
Εάν όχι το πολιτικό σύστημα και οι υπάρχοντες πολιτικοί, τότε οι ίδιοι οι πολίτες πρέπει να διαμορφώσουν τις εναλλακτικές τους επιλογές. Έχω πραγματικά βαρεθεί την καρμιριά και τις τοποθετήσεις του τύπου: "όλοι είναι ανίκανοι, δεν ελπίζω σε τίποτα, δεν με αντιπροσωπεύει κανείς".


Το μόνο σίγουρο είναι οτι εάν δεν γίνουν αυτές οι αλλαγές, δεν μπορούμε να πάμε σε εκλογές, θα ήταν αυτοκτονία. Καλύτερα η κυβέρνηση να συνεχίσει, κάνοντας επιτέλους τις απαραίτητες αλλαγές, έστω και χωρίς συναίνεση, μέχρι να την ρίξουν, παρά να πάρουμε το τεράστιο ρίσκο των πρόωρων εκλογών χωρίς να έχει προηγηθεί... ξεσκαρτάρισμα.
Κατ' εμέ αυτή είναι η αναγκαία και ικανή συνθήκη για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έχεις δίκιο, το μεγάλο δράμα του πολιτικού συστήματος είναι ότι τα κόμματα -κυρίως τα μεγάλα- αποτελούν συνονθύλευμα αντιφατικών πολιτικών θέσεων και νοοτροπιών. Το θέμα είναι τι κυριαρχεί σε κάθε χώρο βέβαια. Για παράδειγμα, η σημερινή ΝΔ δεν αφήνει στοιχειώδη χώρο στην κοινή λογική, ενώ βρίθει και επικίνδυνων, ανιστόρητων και πατριδοκάπηλων πολιτικάντηδων, που δεν ξέρω σε τι σόι εθνικές περιπέτειες είναι διατεθειμένοι να μας οδηγήσουν στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης "εθνικής υπερηφάνειας". Το δε ΠΑΣΟΚ, κακά τα ψέματα, ήδη από την εποχή Σημίτη έχει δώσει συστηματικά δείγματα στροφής από ένα λαϊκίστικο τριτοκοσμικό σοσιαλιστικό-πατριωτικό μπουλούκι σε ένα ευρωπαϊκού τύπου σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Για να "καθαρίσει" όμως από λογικές κομματαρχών, ρουσφετολόγων και λοιπών λεβεντοπασόκων, θα πρέπει να περάσει τουλάχιστον μια δεκαετία, αφού δυστυχώς μια σημαντική μερίδα μεγαλύτερων κυρίως ανθρώπων το έχει συνδυάσει με την ακατάσχετη παροχολογία, τη διόγκωση του κράτους και την αντιμετώπιση της ΕΕ ως της χήνας με τα χρυσά αυγά στην οποία δε χρωστάμε τίποτα.

Τσούγδω είπε...

@ Ανώνυμος

Συμφωνώ απόλυτα. Όμως μία σημαντική μερίδα νεώτερων ανθρώπων δεν μπορεί να περιμένει μία δεκαετία.
Ο Σημίτης εξελέγη το 1996, έχουν περάσει ήδη 15 χρόνια και όμως, το Πασοκ είναι μία από τη μία, μία από την άλλη.
Ο ΓΑΠ βρίσκει μπροστά του τις εκπτώσεις που έκανε το 2007....

Ανώνυμος είπε...

Έχεις και πάλι δίκιο, ο ΓΑΠ για να επανεκλεγεί το 2007 ταυτίστηκε με τη λαϊκίστικη εκδοχή του ΠΑΣΟΚ, μάζεψε τριγύρω του ένα κάρο ανύπαρκτους, πολλούς από τους οποίους έκανε και υπουργούς στη συνέχεια, και, το πιο αστείο όλων, αυτομάτως έχρισε το αντίπαλο δέος Βενιζέλο σε... εξυγχρονιστή και ευρωπαϊστή - καμία σχέση με τα κάστανα. Το πιο απογοητευτικό είναι ότι ο ΓΑΠ σπατάλησε τζάμπα και βερεσέ τις 10 μονάδες διαφορά των εκλογών του 2009, άρα και το αρχικό λαϊκό έρεισμα, χωρίς να προχωρήσει σε ακαριαίες τομές και στο κόμμα του και στην κοινωνία. Αναρωτιέμαι συχνά τι μπορεί να μαζέψει τώρα πια. Γι' αυτό σου είπα παραπάνω για δέκα χρόνια, δεν είναι ευχή, ρεαλιστική και μάλλον απαισιόδοξη πρόβλεψη είναι.

tzonakos είπε...

Επι της ουσίας, συμφωνούμε.
Δεν τίθεται θέμα ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ η κατι άλλο, αλλα θέμα αξιοπιστίας και ποιότητας του πολιτκού μας συστήματος.
Το οποίο ειναι, το κόμμα απο πίσω κάνει κουμάντο και οι διάφοροι λαμόγιοι κινούν παρασκηνιακά τα νήματα με βάση μικροσυμφέροντα, χωρίς όραμα, χωρίς άλλη ιδεολογία παρα τα όσα αρπάξει η τσέπη τους, χάϊδεμα παπάδων, τσιγγάνων κλπ προς άγρα ψήφων, αυτά.
Τα χρηματοδοτούμε κιόλας τα κόμματα απο την τσέπη μας όλοι.
Οχι σε Εκλογές, αφου δεν θα πρόσφεραν τίποτα καλύτερο.
Η παρούσα κυβέρνηση έχει κάνει αρκετά λάθη για να πει κανείς οτι δεν ηταν συνεπής, τουλάχιστον σε κάποια απο οσα περιμέναμε.
Η επόμενη κυβέρνηση θα ειναι κάτω απο την εποπτεία της ΕΕ, ΔΝΤ κλπ, οπότε τι στο καλό να ψηφίσεις ;

Τσούγδω είπε...

@ tzonakos

Συγκυβέρνηση θα υπάρξει οπότε πρέπει να επιλέξουν τα 2 μεγάλα κόμματα: Θα γίνει αναίμακτα ή όχι. Το αναίμακτα σχετίζεται με τις εκλογές. Υπάρχει μία λανθασμένη αίσθηση οτι μόλις γίνει το κούρεμα θα ησυχάσουμε για λίγο. Μία προεκλογική περίοδος όταν ανακοινώνεται οτι τα ελλείμματα τα αναλαμβάνουμε εμείς, όπου θα φύγουν τόσα λεφτά και από τα κόμματα και από το κράτος, θα είναι καταστροφική. Και άντε να γίνει συγκυβέρνηση κι εάν δε γίνει νέες εκλογές.
Οπότε καλύτερα να γίνει συγκυβέρνηση από πριν, να υπάρχει δέσμευση για συνεργασία, να πέσουν οι αντιπολιτευτικοί τόνοι, για να μη φτάσουμε σε ένα χρόνο να λέμε: "τι μαλακία κάναμε που ζητάγαμε εκλογές".

tzonakos είπε...

Μα, συγκυβέρνηση με ΑΥΤΑ τα 2 κόμματα ; Πόση αποδοχή μπορεί να εχει αυτό και με τι νοοτροπία θα κάτσουν κάτω να συνεργαστούν ;
Με Πρόεδρο Δημοκρατίας χωρις ουσιαστική αρμοδιότητα πάνω σοτ θέμα αυτό, δεν υπάρχει καμμία ελπίδα για όποια συγκυβέρνηση μακράς θητείας, μεγάλης αποδοχής και ...σοβαρής.
Δεν μου ειναι απόλυτα σαφές το τι υποστηρίζεις εσυ, ή αν έβαλες το θέμα απλά σαν συζήτηση, οπότε μπορώ να πώ διάφορα γύρω απο αυτό.
Αν υποστηρίζεις συγκυβέρνηση-τώρα, εγω διαφωνώ. Θα φάμε κανα δίμηνο και βάλε στα παζάρια, θα περάσει εξάμηνο ώσπου να πεις κάτι κάνανε, και μετά θα το διαλύσουν κι άντε Εκλογές επειδή παρεξηγήθηκε ο φέρελπις νεαρός Σαμαράς που τον θεωρώ οτι πιο ανίκανο πολιτικά εχει να επιδείξει ο τόπος. ( Οχι οτι έχουμε και πολλούς της προκοπής :) ).
Τεσπα, ευχαριστώ για την κουβέντα.

Τσούγδω είπε...

@tzonakos

Είναι δύσκολο να προτείνει κανείς κάτι συγκεκριμένο. Το post είναι σαφές το σχόλιό μου πάλι όχι :) (Απόσταση ενός μήνα γαρ).
Εάν πάμε σε εκλογές όπως πολλοί ζητούν μετ' επιτάσεως θα αναγκαστούν τα κόμματα (όχι απαραίτητα και τα 2 μεγάλα) να συγκυβερνήσουν και μέχρι να γίνει αυτό να αποφασιστεί πώς θα παν τα υπουργεία, να γίνει και ο Σαμαράς Πρωθυπουργός, καλά 40.
Οπότε θα ήταν καλύτερο να γίνει ακόμα μία προσπάθεια για συγκυβέρνηση χωρίς εκλογές.

Πάντα για συζήτηση μπαίνουν τα θέματα, δεν είμαι σε θέση να προτείνω :)