Συναίνεση, αυτή η άγνωστη

Συναντήσεις είχε σήμερα ο Πρωθυπουργός με τους πολιτικούς αρχηγούς, προκειμένου να συζητήσει τις προοπτικές συναίνεσης που υπάρχουν, με το βλέμμα στραμμένο στο Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα.

Η πολιτική και οι πολιτικοί στην Ελλάδα έχουν καταντήσει κουραστικά αναμενόμενοι. Ποιός δεν περίμενε οτι τα κόμματα θα τηρούσαν αυτή ακριβώς τη στάση που τήρησαν σήμερα; Ποιος εξεπλάγη και κυρίως ποιός δεν απογοητεύτηκε με τη συνεχιζόμενη ανευθυνότητα ορισμένων πολιτικών δυνάμεων;
Ποιός δεν περίμενε οτι ο Τσίπρας δεν θα κινούνταν στη γραμμή: Ο Παπανδρέου είναι η μετενσάρκωση του Πινοσέτ, να σηκωθεί και να φύγει, εκλογές τώρα;
Ποιος δεν περίμενε οτι ο Καρατζαφέρης θα έβαζε για ακόμα μία φορά το υπεύθυνο προσωπείο καθόσον μυρίστηκε πολιτική αξιοποίηση;
Ποιος δεν περίμενε οτι η Νέα Δημοκρατία τελικά θα ακολουθούσε τον λαϊκίστικο δρόμο του "όχι στη συναίνεση" και της διαφήμισης του πονήματος "Οικοδομή, αγάπη μου" ή αλλιώς Ζάππειο2;
Για ακόμα μία φορά η πιο ψύχραιμη φωνή ήταν αυτή της Ντόρας Μπακογιάννη, η οποία κόμισε συγκεκριμένες προτάσεις, ενώ ο Φώτης Κουβέλης δήλωσε ουσιαστικά πως χρειάζεται άλλο μείγμα πολιτικής και δεν θα στηρίξει το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. 


Αν κάποιος πολιτικός αρχηγός με απογοήτευσε απεριόριστα, αυτός ήταν ο Τσίπρας.
Πήγε στη συνάντηση με μία ατζέντα του τύπου:"να φύγετε να πάτε αλλού"; Είναι αυτό επιχείρημα σε καιρό κρίσης; Είναι δυνατόν πολιτικός αρχηγός που έχει μία κάποια συναίσθηση της κατάστασης να πολιτεύεται με αυτό τον παιδαριώδη τρόπο; 
Στο δικό του παράλληλο Ουγκοτσαβεσικό/Τσεγκεβαρικό  σύμπαν, το πρόβλημα της χώρας είναι ο Παπανδρέου και η κυβέρνηση. Δεν είναι δηλαδή το μείζον οτι έχουμε συνεχώς μαύρες τρύπες στα έσοδα, οτι δεν έχει γίνει ούτε ένα βήμα μπροστά, οτι δεν εφαρμόζεται το Μνημόνιο, οτι παρακαλάμε για την επόμενη δόση και για νέο υπερ-δάνειο, αλλά η "εθνοπροδοτική" κυβέρνηση. Οπότε πρέπει να πάμε κατά τον Τσίπρα σε εκλογές. Και αν ο λαός αποφασίσει να εμπιστευτεί και πάλι τον Παπανδρέου ή τον Σαμαρά και στείλει στον κάλαθο τον αχρήστων την χαρωπή παρέα της Κουμουνδρούρου, ο Τσίπρας τι θα κάνει; Αλήθεια τα γκάλοπ που λένε οτι ο κόσμος θέλει αποκρατικοποιήσεις (52%) ο Τσίπρας τα έχει διαβάσει ή τα γράφει εκεί που δεν πιάνει μελάνι, γιατί η εκλογική του πελατεία δεν θέλει τίποτα και επιμένει στο όχι και σε μία ΕΛΕ που θα μας σώσει;

Ο Σαμαράς από την άλλη συνεχίζει να πολιτεύεται μυστηριωδώς.  Νομίζω οτι αντιλαμβάνονται στη Νέα Δημοκρατία πως το να υιοθετηθεί το Ζάππειο2 από την κυβέρνηση είναι παράλογο, καθότι εκτός των άλλων, έχουν εκφραστεί και επιφυλάξεις για το κατά πόσον θα μειωθεί το έλλειμμα με την εφαρμογή του. Είναι παράλογο να λένε ουσιαστικά οτι θα συναινέσουν μόνο αν το εφαρμόσει αυτούσιο η κυβέρνηση. Αν θέλουν τόσο πολύ να εφαρμοστεί το Ζάππειο2 και γι' αυτούς είναι μονόδρομος, γιατί δεν ζητάνε εκλογές; Περιμένουν από τον Παπανδρέου να συρθεί σε εκλογές βλέποντας οτι η αντιπολίτευση δεν συναινεί;

Παρ' όλο που οι εκλογές αυτή τη στιγμή είναι ένα σενάριο εφιαλτικό και μόνο ως ανεύθυνος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ένας ηγέτης που θα οδηγούσε μία χώρα σε κρίση και σε πολιτική αστάθεια, δεν νομίζω οτι όταν δεν εξασφαλίζεται η απαραίτητη συναίνεση από έναν ισχυρό πολιτικό πόλο, κανείς μπορεί να κάνει κάτι άλλο. 
Είμαι πολύ περίεργη να δω τι θα κάνουν την επαύριο των εκλογών αν αυτές προκηρυχθούν (πράγμα που συνεχίζω να μη θεωρώ πιθανό), όλοι αυτοί που το παίζουν θιγμένες κορασίδες όταν τους ζητείται συναίνεση. Μετά από εκλογική αναμέτρηση όπου δεν θα υπάρξει αυτοδύναμη κυβέρνηση, θα κάνουν άραγε την καρδιά τους πέτρα και θα συναινέσουν κατόπιν εορτής, αφού θα έχουν οδηγήσει με την στάση τους τη χώρα σε εκλογές και πολιτική αστάθεια; Και αν αυτοί που πριν δεν συναινούσαν, μετά τις εκλογές συναινέσουν, ποιός χαρακτηρισμός θα είναι επαρκής για να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύονται τόσο καιρό;

Έχω εντυπωσιαστεί πάντως με την περι συναίνεσης συζήτηση. "Δεν συναινούμε σε κάτι που θεωρούμε αποτυχημένη συνταγή και δεν γινόμαστε συνένοχοι", λένε όσοι ακούν συναίνεση και τρέχουν από την άλλη μεριά.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε πως η συναίνεση δεν είναι απαραίτητη για την επιβίωσή μας, καθότι "Ο Έλληνας είναι ο σπόρος που δεν πεθαίνει”, άρα ο Θεός θα μας βοηθήσει και πάλι.


Η όλη συλλογιστική πορεία που ακολουθούν οι υπερπατριώτες ένθεν κακείθεν, είναι από μόνη της ένα σχήμα οξύμωρο.
Στα πλαίσια αυτής της λογικής, κόμματα και πολιτικοί αρχηγοί αρνούνται να συναινέσουν για να μην είναι “συνένοχοι” στη νέα αποτυχία που είναι σίγουροι οτι θα έρθει. Η λογική "ας είχαμε χρεωκοπήσει μία ώρα αρχύτερα" που πολλοί ασπάζονται, βασίζεται προφανώς όχι στην πεποίθηση οτι ο Έλληνας είναι ο σπόρος που δεν πεθαίνει, αλλά στο οτι ο Έλληνας είναι ο σπόρος που μπορεί να τους πεθάνει όλους προκειμένου να μην αλλάξει, οπότε καλύτερα να χρεωκοπούσαμε να βλέπαμε τη γλύκα. Μόνο έτσι μπορώ να δικαιολογήσω όσους συναινούν με τη στάση τους στη χρεωκοπία, είναι πεπεισμένοι προφανώς οτι ο Έλληνας μπορεί να αλλάξει μόνο με τον σκληρό τρόπο.


ΥΓ: Στο παρελθόν είχα εκφράσει την άποψη οτι ουσιαστικά συναίνεση δεν θα μπορούσε να υπάρξει εφόσον οι πολιτικές δυνάμεις διαφωνούν στο προσδιορισμό του μείζονος προβλήματος.