14 Ιανουαρίου 2009

Όταν μία χώρα ξέρει από Εξωτερική πολιτική

Το μεγάλο θέμα που θα έπρεπε να μας απασχολεί όλους αυτό τον καιρό δεν είναι η επιστροφή της τρομοκρατίας(;) στην Ελλάδα, είναι η σφαγή που συνεχίζει να συντελείται στην Παλαιστίνη . Κοντεύουμε όμως να πιστέψουμε ότι ο πόλεμος έχει λήξει, ενώ αντίθετα οι νεκροί έχουν ξεπεράσει τους 1000 και στο παιχνίδι μπαίνει η Χεζμπολάχ και η Αλ Κάιντα, χοντραίνει το πράγμα….

Όχι ότι δεν είναι θέμα η εγχώρια τρομοκρατία, αλλά πραγματικά ώρες ώρες σκέφτομαι ότι με την εξωτερική πολιτική της αλλαξοκ…λιάς που ακολουθεί η Ντόρα καμιά ώρα θα μας έρθει από τη Μέση Ανατολή καμία ρουκέτα και θα ψαχνόμαστε.
Δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα παραδοσιακή σύμμαχος της Παλαιστίνης, να θυσιάζει μία παραδοσιακή φιλία, να επιτρέπει στην Τουρκία να αποκτά κυρίαρχο ρόλο και να προβάλει ως μία δύναμη συνέπειας και σταθερότητας στη Μέση Ανατολή, από εκεί που ήταν σε μειονεκτική θέση και όλα αυτά για να γίνει η Ντόρα Πρωθυπουργός και για να διατηρήσει ο Καραμανλής τις ισορροπίες μετά τη συμφωνία με τη Ρωσσία για το φυσικό αέριο. Ε ΟΧΙ.

Σκεφτείτε ότι αυτή τη στιγμή η Ελλάδα στα διεθνή ΜΜΕ παρουσιάζεται (και έτσι είναι) ως η μόνη χώρα της ΕΕ που βοηθάει το Ισραήλ (ούτε η Αγγλία ρε φούστη μου).
Διαβάστε στο sibilla-gr τι είπε ο ΓΓ του Αραβικού συνδέσμου στη χώρα μας, για να δείτε τι αποτελέσματα έχει η εξωτερική πολιτική που ακολουθεί η Ντορίτσα.

Δυστυχώς για εμάς ο Αραβικός κόσμος και οι ηγέτες της Χεζμπολάχ, της Αλ Κάιντα και της Χαμάς δε παρακολουθούν τον Πρετεντέρη. Θα ήταν καλό λοιπόν η Θεοδώρα και ο Δάμαλος κάποια στιγμή να σοβαρευτούν και να κατανοήσουν ότι τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής είναι πολύ σημαντικά για όλους μας και για το μέλλον της χώρας μας, για να τα αντιμετωπίζουν από τη σκοπιά του πολιτικού καιροσκοπισμού, προσπαθώντας να αποκομίσουν προσωπικά πολιτικά οφέλη και πλάτες για την μετέπειτα πολιτική τους εξέλιξη.
Αυτή τη στιγμή η Τουρκία προκαλεί στο Αιγαίο και παράλληλα βρίσκει συμμάχους στη Μέση Ανατολή. Εμείς χαϊδεύουμε τα αυτιά των ΗΠΑ και του Ισραήλ και διαλύουμε τις παραδοσιακές μας φιλίες στην περιοχή μας. Κατά πόσον με αυτό τον τρόπο ενδυναμώνεται η θέση της χώρας μας θα αφήσω εσάς να το κρίνετε.

Η εξωτερική πολιτική δεν είναι παιχνιδάκι, αυτή τη στιγμή η Ελλάδα είναι έκθετη και διπλωματικά πιο αδύναμη από ποτέ. Οι συμμαχίες και οι παραδοσιακές φιλίες με άλλα κράτη είναι ανεπίτρεπτο να θυσιάζονται από ανίκανους πολιτικούς. Αλλά το θέμα είναι ότι δε μιλάμε απλώς για συμμαχίες που διαλύονται, η χώρα μας εμφανίζεται αυτή τη στιγμή διατεθειμένη να συμπράξει σε μία γενοκτονία, ενός λαού μέχρι πρόσφατα αδερφικού προς εμάς.

Μέχρι τώρα δεν ακολούθησα την τακτική του να βάζω φωτογραφίες με αίματα και νεκρά παιδιά στο blog μου και ούτε τώρα θα το κάνω. Δίνω απλά το link από αυτό το φόρουμ όπου μέσα στα άλλα, έχουν δημοσιευτεί εικόνες (προειδοποιώ ότι είναι σκληρές) με την επίδραση των νέων όπλων που δοκιμάζει το Ισραήλ εναντίον των αμάχων. Κι εμείς τους εφοδιάζουμε!
Πολλά συγχαρητήρια!

Άκουσα πρόσφατα ότι η νέα προπαγάνδα του Ισραήλ είναι να λέει ότι υπάρχουν θύματα άμαχοι, επειδή μέλη της Χαμάς βάζουν τα παιδάκια και τις γυναίκες εκεί που θα πέσουν οι βόμβες για να υπάρχουν θύματα και να κερδίσουν έτσι τη συμπάθεια της διεθνούς κοινής γνώμης. Τι να πω όποιος πιστεύει τέτοια πράγματα είναι μεγάλος μαλάκας.

2 σχόλια:

monahikoslikos είπε...

Φοβάμαι πως η Εξωτερική πολιτική δεν χαράσσεται από το Μέγαρο Μαξίμου ή το γραφείο της Ντόρας.
Χαράζεται σήμερα από την Κοντολίζα και αύριο από τη Χίλαρυ και η Ντόρα κι ο Δάμαλος είναι απλά εκτελεστικά πιόνια αυτής της πολιτικής.
Γι αυτό και οι αποκλίσεις από μια εθνική εξωτερική πολιτική και η απεμπόλιση παραδοσιακών συμμαχιών που διαπιστώνεις.

Τσούγδω είπε...

Συμφωνώ με τη διαπίστωσή σου, αλλά αυτό είναι το θέμα μου. Ότι πρέπει κάποια στιγμή να ορθώσουμε το ανάστημά μας, δεν είναι δυνατόν η εξωτερική πολιτική μας να βλάπτει τα συμφέροντά μας.