Να ξεκαθαρίσω από την αρχή οτι εχθές δεν συμμετείχα στη συγκέντρωση αγανάκτησης που έγινε κι αυτό γιατί θα συμμετείχα σε μία συγκέντρωση που θα είχε αιτήματα, σε μία συγκέντρωση που θα γινόταν για να διεκδικήσουμε κάτι, σε μία συγκέντρωση που η αφορμή για την οποία οργανώθηκε, δεν θα με έκανε να ντρέπομαι.Γιατί για να μην κρυβόμαστε η αφορμή για τις χθεσινές συγκεντρώσεις ήταν οτι οι Ισπανοί είπαν υποτίθεται “μη φωνάζετε γιατί θα ξυπνήσουμε τους Έλληνες” και μας πάτησαν τον κάλο.
Αιτίες και αφορμές υπήρχαν πολλές τόσο καιρό και θα μπορούσαν τέτοιες συγκεντρώσεις να είχαν γίνει πολύ πριν μας δείξουν τον δρόμο οι Ισπανοί, αλλά απ' οτι φαίνεται ικανή να βγάλει κόσμο στους δρόμους ήταν η “προσβολή” από τους Ισπανούς, που μας έπιασε στο φιλότιμο και ξύπνησε μέσα σε κάποιους σκέψεις “τώρα θα σας δείξουμε εμείς”. Βρίσκω αυτή τη λογική πολύ παιδιάστικη.
Ενδεικτικό είναι οτι οργανώθηκε μία συγκέντρωση όπου ο καθένας πήγε αγκαζέ με την προσωπική του αγανάκτηση. Αγανάκτηση σε σχέση με τι; Είμαι σίγουρη πως όποιον και να ρώταγες εχθές θα σου έλεγε οτι είναι αγανακτισμένος για πολλά και διάφορα που δεν θα ήταν όμοια με του διπλανού του.
Κι εγώ αγανακτισμένη είμαι και πιστεύω οτι πρέπει να βρεθεί ένας κοινός τόπος στην αγανάκτηση και να υπάρξει ένα μίνιμουμ διεκδικήσεων.
Κάποιοι ρωτάνε αν αυτό το “κίνημα” θα μετεξελιχθεί, ενώ ήδη γυαλίζει το μάτι του φορέα καπελώματος συγκεντρώσεων και κινημάτων (Συριζα). Νομίζω οτι αν συνεχιστούν οι συγκεντρώσεις οι οποίες είναι και λίγο απολιτίκ για να μην κρυβόμαστε. θα υπάρξουν ζυμώσεις, αφορμές για συζήτηση, για σύνθεση απόψεων, ενώ παράλληλα θα εγκαινιάζεται και μία νέα κουλτούρα διαμαρτυρίας που την είχαμε πολύ ανάγκη. Ειρηνικές διαμαρτυρίες από προβληματισμένο κόσμο, που δεν μαζεύεται για να φωνάξει, να βρίσει, να ξηλώσει πεζοδρόμια, να επιτεθεί στα ΜΑΤ, αλλά για να συζητήσει, να προβληματιστεί.
Μπορεί η αφορμή για τις συγκεντρώσεις να μην ήταν η καλύτερη δυνατή και να αποθάρρυνε αρκετό κόσμο, αλλά πιστεύω πως θα υπάρξει συνέχεια, ειδικά αν βρεθεί ένας minimum κοινός τόπος και υπάρξουν διεκδικήσεις πάνω σε θέματα για τα οποία υπάρχει παλλαϊκή αγανάκτηση.
Ας πούμε εγώ είμαι αγανακτισμένη με την ατιμωρησία των πολιτικών, με την κοροϊδία των εξεταστικών και προανακριτικών επιτροπών που γίνονται για να αθωωθούν και με τη βούλα πολιτικοί και να προσθέσουν ένα επιπλέον εισόδημα οι συμμετέχοντες βουλευτές, είμαι αγανακτισμένη με την καπηλεία της βουλευτικής ασυλίας, όπου διάφορες κυρίες κρύβονται πίσω από αυτή ακόμη και για τα διαζύγιά τους, είμαι αγανακτισμένη με την απροθυμία που υπάρχει για σύγκρουση, με την υποκρισία της ελληνικής κοινωνίας που ξαφνικά άνοιξε τα μάτια της και προσπαθεί να συνέλθει από το σοκ.
Κάπου εδώ αρχίζουν να πολυδιασπόνται οι αγανακτήσεις, γιατί μπαίνουν στη μέση οι ιδεολογίες και αν θέλουμε να πετύχουμε κάτι με αυτές τις συγκεντρώσεις θα πρέπει οι ιδεολογίες να μείνουν στην απ' έξω, όπως γίνεται πολύ σωστά και με τα κόμματα. Μόνο ενωμένη η ελληνική κοινωνία θα καταφέρει να πετύχει πράγματα.
Ας πούμε αγανάκτηση εναντίον του Μνημονίου (μία δανειακής σύμβασης δηλαδή) δεν θεωρώ οτι είναι λογικό να υπάρχει. Αγανάκτηση όμως για την αποτυχία του που οφείλεται στην απροθυμία σύγκρουσης της κυβέρνηση με τα μεγάλα ψάρια ή με τα δικά της ψάρια, μπορεί να υπάρξει και πρέπει να εκφραστεί.
Χάρηκα πολύ εχθές που δεν υπήρξε ούτε υπόνοια επεισοδίου, χάρηκα πολύ με τη νέα κουλτούρα. Είμαι σίγουρη πως τις χθεσινές συγκεντρώσεις αυτοί που έχουν συνηθίσει να προκαλούν προβλήματα στα συλλαλητήρια, να κατεβαίνουν με καδρόνια για να πλακωθούν με τα ΜΑΤ γιατί έτσι φαίνονται πιο αγωνιστές, τις σνόμπαραν. Δυστυχώς όμως γι' αυτούς χθες αποδείχθηκε πως μία πολύ μεγάλη μερίδα κόσμου σνόμπαρε και τους ίδιους.
Η χθεσινή συγκέντρωση είναι ένα μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις: Ένα μήνυμα είμαστε εδώ, υπάρχουν ζυμώσεις, μπορούμε να διεκδικήσουμε και με άλλο τρόπο που δεν θα επιτρέψει στήσιμο επεισοδίων από καμία πλευρά....
Διαβάστε επίσης: Μία συγκέντρωση
6 σχόλια:
Αλέκα: "Το κίνημα των αγανακτισμένων πολιτών είναι μόδα και θα περάσει".
Νομίζω τα λόγια είναι περιττά, κατα το ΚΚΕ ο κομμουνισμός που ήταν μόδα τη δεκαετία του 1910-20, παραμένει επίκαιρος...
τελικά δεν υπάρχει καμία ελπίδα γι` αυτή τη χώρα. οι άνθρωποι απαίδευτοι και καλομαθημένοι μέσα από τέσσερις και πλέον δεκαετίες ευδαιμονίας πορεύονται ως ζόμπι στην απόλυτη καταστροφή και νομίζουν κιόλας ότι "ξύπνησαν"
κρίμα
«Ενδεικτικό είναι οτι οργανώθηκε μία συγκέντρωση όπου ο καθένας πήγε αγκαζέ με την προσωπική του αγανάκτηση.
Αγανάκτηση σε σχέση με τι; Είμαι σίγουρη πως όποιον και να ρώταγες εχθές θα σου έλεγε οτι είναι αγανακτισμένος για πολλά και διάφορα που δεν θα ήταν όμοια με του διπλανού του».
Το σημαντικό είναι όμως ότι οργανώθηκε μια τέτοια συγκέντρωση αγαπητή μου. Και από τη στιγμή που ήταν "αυθόρμητη" (όσο αυτό είναι δυνατόν) και όχι υπό την αιγίδα του "γυαλιστερού ματιού" του "Παρατρίχα", όπως πολύ φοβάσαι ότι θα γίνει, ήταν λογικό οι … "αγανακτήσεις" να διαφέρουν. Είτε, ακριβώς γιατί δεν ήταν "οργανωμένες" είτε γιατί είναι τόσες πολλές και διαφορετικές εκ των πραγμάτων!
Διερωτάσαι παρακάτω. «Αν συνεχιστούν οι συγκεντρώσεις….». Αν συνεχιστούν Τσούγδω μου, αποκλείεται να παραμείνουν «απολιτικ»! Δεν υπάρχει περίπτωση οι «φορείς καπελώματος συγκεντρώσεων», κι ας μη γελιόμαστε, οι του "Παρατρίχα" δεν θα είναι οι μόνοι ενδιαφερόμενοι, να το αφήσουν να αποτελέσει αυτή τη «νέα μορφή κουλτούρας διαμαρτυρίας» που, όπως σωστά διαπιστώνεις, τόση ανάγκη έχουμε. «Ειρηνικές διαμαρτυρίες από προβληματισμένο κόσμο, που δεν μαζεύεται για να …», είναι σκέτη "ουτοπία". Όχι ότι δεν υπάρχουν οι άνθρωποι αυτοί, το αντίθετο μάλιστα όπως περίτρανα αποδείχτηκε χθες, αλλά για να βρεθεί «ένας Μinimum κοινός τόπος και να υπάρξουν διεκδικήσεις πάνω σε θέματα που υπάρχει παλλαϊκή αγανάκτηση» απαιτείται κάποια οργάνωση, ειδικά όταν οι αιτίες αγανάκτησης είναι τόσες πολλές, διαφορετικές και πολυδιασπασμένες. Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι άλλωστε όταν η ελληνική κοινωνία είναι, εκ των πραγμάτων, πολυδιασπασμένη και με διαφορετικές (κομματικές) ιδεολογίες. Δυστυχώς, οι μόνοι φορείς που, καλώς ή κακώς, μπορούν να παράσχουν αυτή ση "σύνθεση ιδεών" είναι τα κόμματα. Από τη στιγμή όμως που τα κόμματα εμπλακούν (είμαι βέβαιος ότι τα επιτελεία τους δουλεύουν Οvertime για να αναπληρώσουν τον χαμένο χρόνο! Aλήθεια, πώς τους ξέφυγε αυτή η ευκαιρία;) οι "ιδεολογίες" ξαναμπαίνουν στο παιχνίδι και κάθε "αυθορμητισμός" εξαφανίζεται! Ναι, ίσως το "Παρατρίχα" και τα άλλα καλόπαιδα, να διάβασαν λάθος τις προθέσεις του κόσμου και σνομπάρισαν τη χθεσινή συγκέντρωση.
Έτσι, για πρώτη φορά ίσως είχαμε την ευκαιρία να στείλουμε το μήνυμα «…. είμαστε εδώ, υπάρχουν ζυμώσεις, μπορούμε να διεκδικήσουμε και με άλλο τρόπο που δεν θα επιτρέψει στήσιμο επεισοδίων από καμία πλευρά...»!
Σιγά μη ξανακάνουν όμως το ίδιο "λάθος". Τα καδρόνια, οι Μολότοφ, τα ξηλωμένα πεζοδρόμια καθώς και, φυσικά, τα δακρυγόνα και τα κλομπ θα επανέλθουν στη πρώτη ευκαιρία. Όχι που θα μας επιτρέψουν να … "κακομαθαίνουμε" με ανεξάρτητη σκέψη και ιδεολογία.
«..δεν θα επιτρέψουμε στήσιμο επεισοδίων από καμία πλευρά...» είπες;
Ποιος σου είπε βρε Τσούγδω ότι εξαρτάται από εμάς ή ότι έχουμε λόγο σε οτιδήποτε; Να μη τρελαθούμε κι όλα!
Πάνος Χατζηκωνσταντίνου
@nikos
Αχαχαχα δηλητηριώδες το σχόλιό σου!
@ Ανώνυμος 6:02
Αυτό είναι το τραγικό. Με το να πας, να κάτσεις στο Σύνταγμα, να βρίσεις το Μνημόνιο και τον Πάγκαλο και να καταθέσεις την άποψή σου, αναπαράγοντας δημοφιλή επιχειρήματα δεν αλλάζεις κάτι. Προτάσεις μετά τη συνειδητοποίηση της κατάστασης χρειαζόμαστε και όχι μόδες. Έχει δει ο άλλος ένα debtocracy, έχει διαβάσει και 5-6 must πράγματα και νομίζει οτι κατέχει την πλήρη αλήθεια, χωρίς να το ψάξει καθόλου το θέμα.
@ Πάνος Χατζηκωνσταντίνου
Μα δεν μιλάω για σύνθεση ιδεολογιών, μιλάω για σύνθεση απόψεων. Οι ιδεολογίες ευθύνονται για πολλές ιδεοληψίες και αν θέλουμε κάποια στιγμή να συνεννοηθούμε θα πρέπει να κάνουμε στην άκρη τις ιδεολογίες και να βάλουμε μπροστά τη λογική.
Σύνθεση απόψεων αγαπητή Τσούγδω; Πώς, από ποιους και με ποιο τρόπο; Αφού ξέρεις καλά ότι στην Ελλαδίτσα μας, σε 10 ανθρώπους υπάρχουν 20 διαφορετικές απόψεις για το ίδιο θέμα. Πώς είναι δυνατόν να συγκεραστούν όλες αυτές σε μία ή έστω σε δύο τρεις κυρίαρχες. Όλοι "ξέρουμε" (ή τουλάχιστον αυτό πιστεύουμε) τα προβλήματα κι όλοι έχουμε τη λύση, τη μοναδική σωστή φυσικά, για καθ' ένα από αυτά. Όλοι οι άλλοι είναι άσχετοι, δεν έχουν ιδέα γιατί μιλάνε και, σιγά μη αποδεχθούμε τις απόψεις τους! Γι αυτό και "κρυβόμαστε" πίσω από τον καθ' έναν Γιωργάκη, Αντωνάκη, ή όπως αλλιώς λέγεται και τις "ιδεολογίες" τους, που πιστεύουμε ότι μας εκπροσωπούν και ... πέρα βρέχει. Δεν υπάρχουν άλλοι και δεν υπάρχουν άλλες ιδεολογίες ή απόψεις σωστές, πέρα από τις δικές μας. Τελεία και παύλα. Πράγμα που απεδείχθη και σήμερα στη σύσκεψη αρχηγών. Ειλικρινά δε καταλαβαίνω τί περίμενε ο Παπούλιας και τη συγκάλεσε. Συναίνεση και σύγκλιση απόψεων; Αν είναι δυνατόν να είναι τόσο αφελής. Η μόνη περίπτωση που μια τέτοια σύσκεψη θα είχε ενδιαφέρον, αν και είναι βέβαιο ότι δε θα το δεχόταν κανένας, θα ήταν αν ο Πρόεδρος καλούσε όλους τους αρχηγούς επίσημα για μια σύσκεψη με "ζωντανή" κάλυψη από τη τηλεόραση. Να τους θέσει όλους προ των ευθυνών τους ενώπιον του πανελληνίου, με τέτοιο τρόπο που κανείς να μη μπορεί να χρησιμοποιήσει τις μικροκομματικές αερολογίες και τις "κλισέ" δικαιολόγίες. Όχι στο Μνημόνιο; Ωραία! Πες μας όμως γιατί. Όχι στις απολύσεις; Ναι αλλά δικαιολόγησέ το. Όχι, όχι όχι; Ναι αλλά εξήγησε στους πολίτες γιατί! Λέτε να δεχόταν κανείς να παρευρεθεί σε μια τέτοια σύσκεψη; Πολύ αμφιβάλω!
Πάνος Χατζηκωνσταντίνου
@ Πάνος Χατζηκωνσταντίνου
Αυτό που ξέρω είναι οτι πρέπει να δοθούν τα πρακτικά στη δημοσιότητα, να μάθουμε κι εμείς πως τοποθετήθηκε κάθε πολιτικός αρχηγός. Πιστεύω οτι δεν έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια, θα δούμε και άλλες τέτοιες συσκέψεις. Σκεφτείτε οτι μέσα σε μία βδομάδα έγιναν συναντήσεις πολιτικών αρχηγών και σύσκεψη υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Η κατάσταση είναι πολύ κρίσιμη και πιστεύω πως ο Παπανδρέου θα εξαντλήσει όλα τα περιθώρια για συνεννόηση, ίσως και να υποκύψει σε κάποιες από τις πιέσεις Σαμαρά.
Δημοσίευση σχολίου