Μερική δικαίωση του αγώνα των μεταναστών

Έληξε εχθές η απεργία πείνας των 280 μεταναστών οι οποίοι μετά από 44 ημέρες είδαν τον αγώνα τους να δικαιώνεται μερικώς.


Ζητούσαν τα πάντα, γνωρίζοντας οτι δεν υπήρχε περίπτωση έστω και ένα ημι-σοβαρό κράτος που συνήθως υποκύπτει σε εκβιασμούς, να τους τα παραχωρήσει και τελικά κατάφεραν να κερδίσουν, ένα ιδιότυπο καθεστώς ανοχής (που μπορεί υπό προϋποθέσεις να οδηγήσει και σε νομιμοποίηση).
Είναι παρήγορο που το ζήτημα λύθηκε χωρίς να έχουμε απώλεια ανθρώπινης ζωής, γιατί σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο οι συνέπειες θα ήταν ανυπολόγιστες, καθώς θα υπήρχε γενικός ξεσηκωμός, όχι μόνο από όσους λιγουρεύονται μονίμως νέο Δεκέμβρη, αλλά κυρίως από τους υπόλοιπους μετανάστες που κατοικούν παράνομα στη χώρα, ο αριθμός των οποίων είναι πολύ μεγάλος για να μπορέσουμε να αδιαφορήσουμε για την όποια αντίδρασή τους.


Όσο καιρό κράτησε η υπόθεση της Νομικής/ Υπατίας, είχα διάφορες συζητήσεις και πραγματικά εντυπωσιάστηκα με τα συντηρητικά ένστικτα που έχουν ξυπνήσει σε σύσσωμη την κοινωνία. Όσο εκτυλίσσονταν όλα αυτά, η κοινωνία σιωπούσε εκκωφαντικά με εξαίρεση κάποιες ακραίες φωνές. Αυτή η σιωπή όμως είναι ιδιαίτερα ανησυχητική καθότι δε σημαίνει σιωπηρή έγκριση του αγώνα των μεταναστών ή του τρόπου αντιμετώπισης του προβλήματος από την κυβέρνηση. Το αυγό του φιδιού επωάζεται πλέον σε ολόκληρη την κοινωνία. Προσωπικά έχω συλλάβει τον εαυτό μου να σκέφτεται αρκετές φορές το τελευταίο διάστημα, πράγματα που αν κανείς μου τα έλεγε στα πλαίσια μία συζήτησης, θα τον χαρακτήριζα αν μη τι άλλο ρατσιστή...


Η συντηρητική στροφή της κοινωνίας που βρίσκεται σε εξέλιξη (την οποία επιτάχυνε το περιστατικό με τους μετανάστες στην Υπατία) πολύ φοβάμαι οτι θα μας επιφυλάξει στο μέλλον πολλές δυσάρεστες εκπλήξεις. Ήδη όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας βρίσκουν καταφύγιο σε ακραίους σχηματισμούς. Το πιο μεγάλο σοκ ήταν με τη Χρυσή Αυγή στον Δήμο της Αθήνας, όμως υπάρχουν και άλλες ενδείξεις οτι η κοινωνία μας στρέφεται με επικίνδυνο ρυθμό σε όλο και πιο ακραίες ιδεολογίες. Δυο από τις βασικότερες είναι η αύξηση των ποσοστών του ΛΑΟΣ και η επικράτηση στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας ακραίων εθνικιστικών δικτυο-φωνών που μόνο σε κεντροδεξιό φιλελεύθερο κόμμα δεν παραπέμπουν.


Ίσως κάποια στιγμή θα πρέπει να συζητήσουμε σοβαρά τι είναι αυτό που οδηγεί όλο και περισσότερους συμπολίτες μας στο να ασπάζονται ιδεολογίες μίσους και να οδηγούνται σε φιλόξενες ακραίες αγκαλιές. Μήπως, λέω μήπως, για αυτή τη δυσάρεστη στροφή ευθύνονται και κάτι Πρωτοβουλίες του κ... που θεωρούν οτι νομιμοποιούνται να κάνουν ό,τι τους καπνίσει αν και μειοψηφία, αφού κατέχουν το αλάθητο; Μήπως επίσης ευθύνονται όλοι όσοι τόσα χρόνια κρύβουν τα προβλήματα κάτω από το χαλί και περιμένουν να λυθούν μόνα τους με μαγικό τρόπο;


Για να επιστρέψω στο θέμα των μεταναστών απεργών πείνας...
Διαβάζω στο tvxs:

«Η δικαίωση των 300 μεταναστών, ελπίδα για όλη την κοινωνία»

Για δικαίωση των 300 μεταναστών απεργών πείνας κάνει λόγο η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης. Οι μετανάστες έκαναν λόγο για μερική δικαίωση των αιτημάτων τους και υποστηρίζουν ότι θα συνεχίσουν την προσπάθειά τους για τη νομιμοποίηση των μεταναστών της χώρας.

Μετά τη μερική δικαίωση του αγώνα τους λοιπόν, είναι πλέον ορατός ο κίνδυνος και άλλοι μετανάστες που βρίσκονται παρανόμως στη χώρα, να προβούν σε τέτοιες μορφές αγώνα. Προφανώς οι μετανάστες αλλά και οι περιβόητοι αλληλέγγυοι, δεν κατανοούν οτι η ανοχή της κοινωνίας ήταν μέχρις εδώ. Δεν υπάρχει περίπτωση να ανεχτεί ο κόσμος εκβιασμούς παρομοίου τύπου και ο συγκεκριμένος προκλητικός εκβιασμός, έγινε ανεκτός διότι έπιασε την κοινωνία στον ύπνο.
Σε περίπτωση όμως που υπάρξουν παρόμοιες κινήσεις που δεν θα κοπούν εν τη γενέσει τους, η ευθύνη θα είναι αποκλειστικά και μόνο της κυβέρνησης. Τη δεύτερη φορά που θα συμβεί κάτι τέτοιο, δεν θα υπάρξει καμία δικαιολογία και η απάντηση θα πρέπει να είναι άμεση (το λέω αυτό γιατί είμαι πεπεισμένη οτι θα υπάρξει δεύτερη φορά).


Ελπίζω μετά το αίσιο (;) τέλος που είχε η υπόθεση, οι πολιτικές δυνάμεις να μην παραμερίσουν το θέμα της μετανάστευσης. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για κρύψιμο του προβλήματος κάτω από το χαλί. Πρέπει άμεσα να υπάρξει αξιόπιστη μεταναστευτική πολιτική, που δεν θα ικανοποιεί τις απαιτήσεις των άκρων, θα λαμβάνει υπόψιν τις αντοχές της ελληνικής κοινωνίας και πάνω απ' όλα θα σέβεται τον άνθρωπο.