21 Φεβρουαρίου 2010

Σφηνάκια

  • Μόνο 5 μήνες χρειάστηκαν για να μπει επιτέλους τέλος σε αυτό το woodstock κλίμα συναίνεσης που απειλούσε να ρίξει όλους εμάς στα σκληρά... Επιτέλους ένταση και φαγωμάρα.
  • Βέβαια είναι ολίγον τι κακό που χαίρομαι με κάτι τέτοιο αλλά και η συναίνεση σε όλα δεν είναι υγιής αντίδραση...
  • Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Πρέπει να ξέρουμε πότε την δίνουμε και πότε την παίρνουμε (την συναίνεση) if you know what I mean...
  • Συναινείς σε όλα τα σκληρά μέτρα που θέλει να πάρει η κυβέρνηση, τα οποία θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια σε κοινωνική έκρηξη και κάνεις την επανάστασή σου όταν σου ζητείται συναίνεση για μία εξεταστική επιτροπή;
  • Τουλάχιστον γελοίο και προκλητικό.
  • Αν θέλεις να το παίξεις αντιπολίτευση, και δεξιό κόμμα που είσαι, παίξτο πιο φίλος του λαού, όχι όμως όταν σου λέει ο άλλος κάτσε να δούμε ποιος έφταιξε να σηκώνεις μπαϊράκι. Ύποπτον...
  • Να τα πιάσουμε τα πράγματα από το '80 λένε κάποιοι... Να τα πιάσουμε από πιο πριν λέω εγώ, από το '74 και τι θα καταλάβετε... Η εξεταστική γίνεται για τα ψευδή στοιχεία που έστελνε η στατιστική υπηρεσία και είχαν ως αποτέλεσμα να γίνουμε παγκοσμίως ρόμπα και το πιο διαδεδομένο ανέκδοτο τύπου "Αλβανός τουρίστας" στους κύκλους των οικονομολόγων να είναι το "greek statistics".
  • Τώρα αν πάμε πιο πίσω και αποδειχτεί ότι μπήκαμε στην Ευρωζώνη με μαγειρεμένα στοιχεία πιο καλό παιδάκι θα μου πει τι ακολουθεί; Γιατί τα αποτελέσματα της εξεταστικής αγαπητοί μου φίλοι δε θα τα ακούσουν μόνο τα δικά μας αυτάκια αλλά και των Ευρωπαίων "φιλελλήνων".
  • Οδεύουμε ολοταχώς προς δύσκολες εποχές... Προς το παρόν αντιδρούν οι πιο "βολεμένοι" των οποίων τα προνόμια θίγονται βλ. εφοριακοί, τελωνειακοί, ταξιτζήδες, υπάλληλοι Βουλής...
  • Τι θα γίνει όμως όταν ο απλός κόσμος θα αρχίσει να νιώθει στο πετσί του τα αποτελέσματα της σφιχτής δημοσιονομικής πολιτικής, των περικοπών των επιδομάτων, όταν θα πρέπει να επαναπρογραμματίσει τα οικογενειακά έξοδα, όταν τα κουκιά δε θα βγαίνουν...
  • Το φοβάμαι και το τρέμω... Ο θάνατός σου η ζωή μου θα γίνουμε...
  • Αλλά τι άλλο μπορούμε να κάνουμε; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό, όποιος θέλει ας μου απαντήσει.
  • Για τους βολεμένους χαϊδεμένους δεν έχω να πω τίποτα και κρίση να μην είχαμε τα σκανδαλώδη προνόμιά τους θα έπρεπε να περικοπούν.
  • Φυσικά με τεράστια αγωνία και λαχτάρα περιμένω να ακούσω για μείωση στον μισθό των βουλευτών και για περικοπή του "μπόνους" που παίρνουν όσοι συμμετέχουν σε εξεταστική επιτροπή. Αλλιώς θα προμηθευτώ κι εγώ ένα καφάσι με τομάτες, θα στείλω την απόδειξη στην Μπατζελή και θα στρατοπαιδεύσω δίπλα από τους τσολιάδες.
  • Επίσης δεν είναι κακό όποιος διατηρεί δυο πολιτικά γραφεία, ένα στην επαρχία και ένα στην Αθήνα να κλείσει το ένα. Μερικά ρουσφέτια λιγότερα, δε χάθηκε και ο κόσμος...
  • Όπως κάθε σοβαρή κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της έτσι και το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να ανοίξει το θέμα της εισαγωγής στα Πανεπιστήμια... Απ' όπου και να το πιάσεις κάνει τζιζ...
  • Η βάση του 10 για αρχή, ακούγεται ότι θα γίνει βάση του 8.... Τι τους πειράζει δεν μπορώ να καταλάβω... Πως κάποιος που έχει μέσο όρο 8 θέλει να μπει σε Πανεπιστήμιο; Για να εξυπηρετηθούν οι πάλαι ποτέ μαθητές με μέσο όρο 3 και 4, είχαν ανοίξει ΤΕΙ πέρα από κάθε φαντασία, σε κάθε σημείο της Ελλάδας και γύρω από αυτά είχε στηθεί μία απίστευτη μπίζνα. Γκαρσονιερούλες, καφετέριες για φοιτητές... Είναι καλό να υπάρχουν τμήματα στην επαρχία αλλά όχι τμήματα της ξεφτίλας... Έλεος δηλαδή.
  • Μετά βγαίνουν πτυχιούχοι και διαμαρτύρονται ότι έχουν κορνιζάρει το πτυχίο που πήρανε και είναι άνεργοι ή απασχολούνται σε καφετέριες. Μα συγνώμη κιόλας αλλά με σπουδές του μώλου και με ένα διακοσμητικό πτυχίο έχεις τεράστιες πιθανότητες να μη βρεις δουλειά στο αντικείμενό σου και να μείνεις άνεργος. Γι' αυτό λέμε κατεύθυνση προς τα τεχνικά επαγγέλματα, δεν είναι ντροπή.
  • Αν θέλουν να κάνουν κάτι καλό πάντως, ας αποκεντρώσουν λίγο τις σπουδές από την Αθήνα... Δε μας χωράει, δε μας χωράει η Αθήνα αλλά όλα τα τμήματα εδώ είναι.
  • Θα πρέπει επίσης να γίνεται αξιολόγηση από τα Πανεπιστήμια των υποψηφίων με απαραίτητη προϋπόθεση να έχει διασφαλιστεί ότι ο άλλος δε θα περάσει με "μέσον" στην σχολή, γιατί (δε θέλω να το πω, αλλά θα το πω) στην Ελλάδα είμαστε.
  • Επίσης κάποια στιγμή θα πρέπει να ελαττωθούν οι θέσεις σε σχολές υψηλής ζήτησης. Οκ είναι δεδομένο ότι οι μισοί Έλληνες έχουν ως στόχο να γίνουν γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί... Αλλά μετά παραπονιούνται που με τις "πτυχιάρες" τους δεν βρίσκουν δουλειά...
  • Ειδικά αυτό με την Ιατρική έχει παραπάει. Πόσα χρόνια περιμένουν οι έρμοι γιατροί για ειδικότητα, φεύγουν στο εξωτερικό, αρχίζουν να εργάζονται μετά τα 30 και παρόλα αυτά η ιατρική συνεχίζει να δέχεται κάθε χρόνο τουλάχιστον 1000 φοιτητές.
  • Πόσο δύσκολο είναι να σε αγαπάει ένας ολόκληρος λαός (εκτός ίσως από κάποιους κομπλεξικούς) πολλές φορές και με μία δόση υπερβολής κι εσύ να συνεχίζεις να πατάς γερά στη γη και να μην τον απογοητεύεις; Πόσο όμορφο είναι δικές σου προσωπικές εξομολογήσεις να γίνονται μέσα από την τέχνη σου και προσωπικές εξομολογήσεις άλλων;
  • Αυτά είναι κάποια (ίσως υπερβολικά) ερωτήματα που μου γεννήθηκαν ενώ απολάμβανα την Χαρούλα Αλεξίου στο Παλλάς.
  • Η αγάπη θα σε βρει όπου και να΄σαι λέγεται η παράσταση, το αντίστοιχο τραγούδι όμως δε το είπε...
  • Όσοι δεν έχετε πάει να πάτε... 2 ώρες βέβαια είναι πολύ λίγες για να χωρέσουν το ρεπερτόριο της Χαρούλας και σίγουρα θα φύγετε με τη σκέψη πως μία φορά δεν είναι αρκετή και με μία πικρία του τύπου, μα γιατί δεν είπε το μία πίστα από φώσφορο, το μινοράκι, το οι δικοί μου ξένοι...

2 σχόλια:

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Ωραία τα λες πουλάκι μου!
Μου επιτρέπεις την οικειότητα, καθότι γραία.
Οσο για το "ο θάνατος σου η ζωή μου" πάντα ίσχυε και δεν ξέρω πόση απόσταση μας έμεινε ως τον πάτο.
Σε ..κατασκοπεύω πάντα.
Φιλιά!

Τσούγδω είπε...

@ Γιαγιά Αντιγόνη

Το σίγουρο είναι ότι η απόστασή μας από τον πάτο είναι κατά πολλές τάξεις μεγαλύτερη σε σχέση με την απόστασή μας από την κορυφή...

(Κι εγώ σε ... κατασκοπεύω πάντα!)

Φιλιά!