1+1=10

1+1=2

1+1=10

Και τα δυο αποτελέσματα είναι σωστά. Υπάρχουν άνθρωποι όμως που ποτέ δεν θα αποδεχθούν οτι 1+1=10, ούτε θα κάτσουν να ακούσουν κάποιον που υπομονετικά θα κάτσει να τους εξηγήσει οτι 1+1=10 στο δυαδικό σύστημα, γιατί απλά είναι πέρα από τη λογική τους. Γι' αυτούς υπάρχει η μία και μοναδική αλήθεια του 1+1=2.

Το οτι υπάρχει όμως ένα αξίωμα δεν αναιρεί οτι μπορεί για το ίδιο γεγονός να ισχύει και κάτι άλλο.
Το οτι κάποιος καταδικάζει τη βία των τρομοκρατών, το γεγονός οτι αρματώνονται με καλάζνικωφ και βγαίνουν παγανιά, δεν σημαίνει οτι δεν καταδικάζει τη βία της αστυνομίας.
Το οτι κάποιος καταδικάζει ενδεχόμενα βασανιστήρια, δεν σημαίνει οτι γουστάρει αρματωμένους τρομοκράτες και οτι βρίσκεται ιδεολογικά κοντά τους. Το οτι κάποιος επιλέγει να καταδικάσει πρώτα τη μία από τις δυο μορφές βίας, δεν σημαίνει οτι δεν καταδικάζει και την άλλη μορφή βίας ή οτι κλείνει το μάτι στη μία από τις δυο μεριές.

Ο καθένας μπορεί να επικεντρώσει όπου θέλει αρκεί να μην θυσιάζει μία θεώρηση για χάρη μίας άλλης και να μην εγκλωβίζει τη λογική του σε διαπιστώσεις που είναι πιο κοντά στο ιδεατό που ο ίδιος θα ήθελε να ισχύει.
Δεν υπάρχουν ομάδες ανθρώπων με το κοκκαλάκι της νυχτερίδας που να είναι αγγελικά πλασμένες. Άγγελοι δεν είναι ούτε οι αναρχικοί, ούτε οι αστυνομικοί, ούτε οι πολιτικοί, ούτε οι δημοσιογράφοι, ούτε οι ίδιες μας οι οικογένειες. Δεν υπάρχουν επίσης ομάδες πολιτών που να είναι πιο αθώες από άλλες.

Έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς προσεγγίζεται από τις διάφορες πλευρές αυτές τις μέρες η σύλληψη των ληστών στο Βελβεντό που εμφανίζονται και ως μέλη τρομοκρατικής οργάνωσης, πού και για ποιούς λόγους επικεντρώνει ο καθένας....

Απαιτείται συμβιβασμός και συνεργασία

Βλέποντας τις φωτογραφίες από τον άγριο ξυλοδαρμό των συλληφθέντων στο Βελβεντό και το αστείο photoshop της ΕΛΑΣ, σοκαρίστηκα. Σοκαρίστηκα δε ακόμα περισσότερο από την είδηση οτι ένας εκ των συλληφθέντων ήταν παρών στη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Σοκαρίστηκα έτη περεταίρω βλέποντας τις ηλικίες των συλληφθέντων, παιδάκια, που έφαγαν βρωμόξυλο από τους τιμωρούς της ΕΛΑΣ που με την ανοχή της κυβέρνησης και το backup από τη Χρυσή Αυγή την έχουν δει ράμπο.

Τα χρόνια των παχιών αγελάδων είχαμε ξεχάσει οτι σε αυτή τη χώρα το χουντικό στοιχείο είναι έντονο. Τα χουντικά απομεινάρια βρίσκονταν σε ύπνωση, είχαν βολευτεί και αυτά και είχαν βρει καταφύγιο στη φιλόξενη Νέα Δημοκρατία, σε αστείους σχηματισμούς και στη Χρυσή Αυγή του 0,5%.
Η κρίση όμως άνοιξε τον ασκό του αιόλου, οδήγησε σε πιο έντονες διαμαρτυρίες, πιο ενεργή αστυνομία, ένταση και χρήση κλιμακούμενης βίας και από τις δυο μεριές. Τα χουντικά γονίδια αφυπνίστηκαν, οι φορείς τους άρχισαν να συσπειρώνονται και σταμάτησαν να κρύβονται κάτω από τον δημοκρατικό τους μανδύα. Η είσοδος της Χρυσής Αυγής στη Βουλή, η αναγόρευση βουλευτών των άκρων ως σοβαρών και η ένταξή τους σε τέως μετριοπαθή κόμματα, οδήγησε στη νομιμοποίηση της ακροδεξιάς λογικής.

Κάθε μέρα σκέφτομαι αυτό που είχε γράψει ο Θέμελης στο βιβλίο του "Μία ζωή, δυο ζωές" και ανατριχιάζω:

"Πρίν έρθει η χούντα ανήκα σε εκείνους που πίστευαν βαθιά, δίχως την παραμικρή αμφιβολία, οτι στην Ελλάδα δεν μπορούσε να επιβληθεί δικτατορία. Διατράνωνα την πεποίθησή μου οτι το δημοκρατικό ρεύμα ήταν τόσο δυνατό, ώστε δεν θα το τολμούσαν, όποιοι κι αν ήταν αυτοί που απεργάζονταν τέτοια σχέδια. Άλλωστε ο διαβόητος "κομμουνιστικός κίνδυνος" δεν υπήρχε, ακόμη κι αν έπεφτε η ΕΡΕ στις εκλογές του '67 και ερχόταν ο Γέρος της Δημοκρατίας. Όταν επιβλήθηκε η δικτατορία, το σοκ που έζησα ήταν βαθύ και διπλό. Ήταν η κατάλυση της δημοκρατίας, η φρίκη για τη χώρα μου που επέτρεψε να επωάσει χουντικά στοιχεία χωρίς να γεννήσει δυνάμεις ισχυρές που θα απέτρεπαν της επιβολή τους. Ήταν συγχρόνως ο βαθύς κλονισμός απέναντι στον εαυτό μου και στις νοητικές ικανότητές του. Αποδεικνυόμουν αστείος, γραφικός στις πολιτικές μου αναλύσεις όταν με στόμφο έλεγα οτι δικτατορίες στη σημερινή Ελλάδα δεν επιβάλλονται."

Η τακτική του "Για όλα φταίει ο Χ"

Η τακτική του "για όλα φταίει ο άλλος" είναι γνωστή, ευρέως χρησιμοποιούμενη, σαν παλιό κακό ξινό κρασί που κάνει μόνο για ξύδι. Όχι ξύδι για μαγείρεμα βέβαια, ξύδι για γενικό καθαρισμό επιφανειών  ίσως. Άνοστη τακτική, που κάποιοι θεωρούν οτι αποδίδει, την υιοθετούν καθώς είναι θεωρητικά δοκιμασμένη και κρατούν τον πολιτικό και όχι μόνον διάλογο εμμονικά καρφωμένο σε επίπεδα πατώματος. Κατέχει μία εξέχουσα θέση στο ράφι  με τις πιο ενοχλητικές και αναξιοπρεπείς τακτικές, δίπλα στην τακτική της παρελθοντολογίας.

Τα τελευταία χρόνια είναι της μοδός το "για όλα φταίνε οι συντεχνίες και ο ΣΥΡΙΖΑ". Μετά τον Δεκέμβρη του 2008 το "για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ" έχει φορεθεί πολύ. Η ΝΔ το χρησιμοποίησε αρχικά, το μόνο σοβαρό κόμμα στον Ελλαδικό χώρο, λέγε με ΚΚΕ, το υιοθέτησε για λίγο, ενώ με την εγκατάσταση των αγανακτισμένων στις πλατείες, τις επιθέσεις σε στελέχη του ΠΑΣΟΚ και τις αντισυγκεντρώσεις έγινε και το αγαπημένο σπορ του ΠΑΣΟΚ. Για να έρθει σήμερα η συγκυβέρνηση και να στοχοποιεί μονίμως το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Από εκεί που όλα τα προηγούμενα χρόνια για τη ΝΔ έφταιγε το ΠΑΣΟΚ και για το ΠΑΣΟΚ η ΝΔ, τώρα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τραγουδούν αγκαλιασμένοι το "περασμένα ξεχασμένα" το ένα κόμμα προστατεύει το άλλο και έχουν επικεντρωθεί στον ΣΥΡΙΖΑ και στα εξιλαστήρια θύματα των διαφόρων περιόδων διακυβέρνησής τους. Δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν το τραγελαφικό της κατάστασης ή απλώς ποντάρουν στην τρίτη επιτυχημένη και αξιοπρεπέσταση πολιτική τακτική του "θα περάσει ο καιρός και θα ξεχάσουν", που καταδεικνύει την εκτίμηση που τρέφουν για τους πολίτες της χώρας.

Η τακτική αυτή έχει μία Αχίλλειο πτέρνα, όταν κατηγορείς συντονισμένα κάποιον για τα πάντα αποποιούμενος των δικών σου ευθυνών, πετυχαίνεις την αθώωσή του, γιατί εκτός των άλλων αποδεικνύεις οτι ενώ ήξερες ποιός έφταιγε δεν έκανες τίποτα για να τον αντιμετωπίσεις....