Ταμήλος να πούμε

Ταμήλος, ένας άνθρωπος που από εχθές χαράσσει τη δική του πορεία στη σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα, ένας μύθος. Ένας άνθρωπος που ήταν επι 8 έτη δήμαρχος Τρικκαίων και εξελέγη στις τελευταίες εκλογές βουλευτής να πούμε.

Και τι μας είπε ο Ταμήλος να πούμε, οτι δεν μπορεί ο άνθρωπας να μαθαίνει σε τέτοια ηλικία  χαζαμάρες που θα του είναι απαραίτητες για την επιτροπή που συμμετέχει. Ούτε να πούμε μπορεί να κάθεται και να ακούει το μακρύ και το κοντό κάθε φύτουκλα που νομίζει οτι σε Επιτροπές και σε Υποεπιτροπές γίνεται δουλειά να πούμε. Να πούμε δεν γίνεται να χάνει τις καφεδιές του στα Κολωνάκια και το παραγοντιλήκι για να ασχολείται με τα νερά. Δεν ασχολήθηκε τόσα χρόνια, τόσα χρόνια χαλαρουίτας και να τι κατάφερε και δήμαρχος και βουλευτής και γιατί όχι και υπουργάρα στο μέλλον να πούμε.

Θα πάει στα Τρίκαλα μεθαύριο και θα του πουν οι ψηφοφόροι του "Μιχαλιό μη μασάς να πούμε, καλά τα είπες στους χαρτογιακάδες, είσαι αυθεντικός να πούμε, το παιδί το δικό μας εκεί μέσα" και δωσ' του χειραψίες και χλαααααπ στην πλάτη ο Μιχαλιός με τους ψηφοφόρους του. Και δωσ' του αναλύσεις για το γιατί ψήφισε τα μέτρα που σίγα μην ασχολήθηκε να πούμε. Του είπαν "Ταμήλο θα πεις ναι" και προφανώς ο άνθρωπος να πούμε, ρώτησε αν θα πληρωθεί επιπλέον για τη συμμετοχή στην ψηφοφορία του είπαν όχι, κατάλαβε οτι πρέπει να παραστεί γιατί εντάξει θα ήταν όλοι άρα μιλάμε για event και έκανε το καθήκον του να πούμε.

Θα γυρίσει λοιπόν πίσω στα ηρωικά Τρίκαλα που τον ανέδειξαν και θα τους πει οτι "κοιτάξτε να πούμε, εγώ για εσάς τρέχω δε θα κάθομαι να ασχολούμαι με το αν έχει νερό το πηγάδ' της κυρα Κατίνας στην Κουτσουπιά και δε μ' ενδιαφέρει, εσείς με νοιάζεται πελ.... εεε ψηφοφόροι μου! Εντάξ' και ο βουλευτής γενικά παίρνει πολύ λίγα, με χώσαν σε μία υποεπιτροπή κι εμένα με αποζημίουσ' μία φορά τον μήνα και προτίμησα να τρέχω για σας, για το καλό σας χωριανοί μου, μην ακούτε αυτά που λένε είναι κακοήθειες των Συριζαίων(ε)".

"Εμείς τον Μιχάλη τον Ταμήλο τον ξέρουμε, έτρεχε πάντα για εμάς και μας ενδιαφέρουν τα προβλήματά μας και όχι οι Υποεπιτροπές"...

Άλλος για Τσίπρα τράβηξε πήγε κι άλλος για νέο κόμμα

Προσπαθώντας κανείς να αναλύσει τι συμβαίνει ή τι έχει συμβεί στο ΠΑΣΟΚ μέσα στα τελευταία τρια χρόνια, είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αποφασίσει το πώς θα σχολιάσει το φαινόμενο. Ένα τέως μεγάλο κόμμα που πέρασε από συμπληγάδες και τώρα έχει μείνει ένα θλιβερό απόκομμα, δεν ξέρεις πώς να το προσεγγίσεις. Είναι δύσκολο να γράφεις επικήδειους για ένα κόμμα με το οποίο ίσως να σε έδενε ένας πολιτικός ή συναισθηματικός δεσμός, για ένα κόμμα το οποίο στέγαζε την ιδεολογία σου η οποία πλέον έχει μείνει ορφανή, ενώ άλλες ιδεολογίες θριαμβεύουν εντυπωσιακά φιλοξενούμενες από κόμματα όπως η Χρυσή Αυγή ή οι Ανεξάρτητοι Έλληνες.

Είναι ψυχοφθόρο και μπορεί να συγκλονίσει κάθε προσωπικότητα το αίσθημα της ιδεολογικής απομόνωσης, της μη εκπροσώπησης, που σημαίνει οτι όλο και λιγότεροι μοιράζονται τις ίδιες σκέψεις και επιθυμίες για τη χώρα. Σε κάνει να αναρωτιέσαι έντονα μήπως εσύ ο ίδιος δεν έχεις καταλάβει κάτι καλά, μήπως έχεις μείνει πίσω, μήπως έχεις παραπλανηθεί και έχεις χάσει τα νέα δεδομένα. Μήπως οι εποχές δεν σηκώνουν την ιδεολογία σου και πρέπει να λουφάξεις στην ιδεολογική σου σπηλιά περιμένοντας να σταθεροποιηθούν τα πράγματα. Αλλά και πάλι είναι άτολμο να δίνεις ιδεολογικές μάχες σε ήρεμες περιόδους, ενώ όταν υπάρχει ταραχή να περιμένεις να γίνει το μεγάλο μπαμ, να απέχεις και μετά να προσπαθείς να ξαναμπείς στα πράγματα. Αυτή είναι πάγια συνήθεια ελιτιστών ή άτολμων ανθρώπων που θεωρούν οτι είναι πολύ τέλειοι για να ανακατευτούν με την "πλέμπα", οτι η "πλέμπα" κάποια στιγμή πρέπει να αναβαθμιστεί με ένα μαγικό ραβδί και να γίνει μεμιάς το ποίμνιό τους, χωρίς να έχουν ιδρώσει να υπερασπιστούν το δίκιο τους.

Κάτι τέτοιο συμβαίνει με πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που είτε κατευθύνονται προς το νέο φιλόξενο παλαιοΠΑΣΟΚ ή κάνουν αφωνία σε επίπεδα Κώστα Καραμανλή ( εντάξει ίσως είμαι υπερβολική) περιμένοντας... κάτι. Κουρασμένοι από τις ανύπαρκτες ιδεολογικές μάχες που έδωσαν από το 2009 και μετά, αποφάσισαν τον Ιούλιο του 2011 να δεχθούν την παράδοση του ΠΑΣΟΚ στο βενιζελικό μπλοκ που ολοκληρώθηκε με μεγάλη επιτυχία στα τέλη του 2011. Κουρασμένοι από το να διοικούν Υπουργεία και να κάνουν διευθετήσεις κάτω από το τραπέζι, αποφάσισαν οτι θα ήταν πολύ τραβηγμένο να διεκδικήσουν την αρχηγία του κόμματός τους και με δηλώσεις περι αλλαγμένου Βαγγέλη Βενιζέλου δέχθηκαν να δεθούν στο άρμα του. Παρέδωσαν έτσι βορρά σε έναν αλαζόνα, αχόρταγο, βερμπαλιστή ξερόλα το μόνο κόμμα που θα μπορούσε να προτείνει μία μεταρρυθμιστική πλατφόρμα, το μόνο κόμμα που παρά τα χιλιάδες στραβά του, συνέχιζε να αναδεικνύει στελέχη με φρέσκα μυαλά και ιδέες, μακριά από τα ρουσφετολογικά πρότυπα των φοιτητοπατέρων.

Νομίζω οτι ήταν εμφανές σε όλους πού θα πήγαινε το πράγμα. Εκτός αν μιλάμε για ανθρώπους που δεν μπορούν να κάνουν ούτε έναν βραχυπρόθεσμο σχεδιασμό (όπου βραχύ λίγες ώρες) και δεν μπορούν να δουν πέρα από τη μύτη τους. Αμαχητί έπεσαν κάνοντας σαφές σε εξωτερικούς παρατηρητές οτι κάποιοι τους κράταγαν από τα αχαμνά.
Ηρθε έτσι το πρώτο "σοκ", τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ έπιασαν ιστορικά χαμηλά, έγινε ξαφνικά το τρίτο κόμμα αυτόματα το δίπολο αναπροσαρμόστηκε, ο all time classic τίτλος της μεταπολίτευσης "Στα άκρα η κόντρα ΠΑΣΟΚ- ΝΔ" έδωσε αυτόματα τη θέση του στο "Στα άκρα η κόντρα ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ" και το ΠΑΣΟΚ έγινε ένας πολιτικός κομπάρσος με συνεχώς μειούμενο ποσοστό.

Για κάποιον περίεργο λόγο ο τωρινός αρχηγός του, πίστεψε και πιστεύει οτι αυτό το κόμμα μπορεί να νεκραναστηθεί. Για κάποιον περίεργο λόγο επίσης έχει ακόμη στο πλευρό του στελέχη που πιστεύουν το ίδιο.

Τα πράγματα είναι απλά, για το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα ούτε μέσα από συνέδρια, ούτε μέσα από ξεκατινιάσματα. Ο κύκλος του έκλεισε με ευθύνη όλων. Με ευθύνη μεγαλοστελεχών που αποστασιοποιημένα ξέρουν μόνο να κρίνουν τις επιλογές της σημερινής ηγεσίας, ενώ δεν είχαν τα κάκαλα τότε να βγουν απέναντι στον Ευάγγελο Βενιζέλο και προσπαθούσαν να μας τον πλασάρουν ως τον διαφορετικό. Με ευθύνη όλων εκείνων των στελεχών που έτριβαν ικανοποιημένα τα χέρια τους μόλις είδαν την ευκαιρία να ξεφορτωθούν τον βραχνά "Παπανδρέου", που το έπαιζαν παράγοντες τις ημέρες που η χώρα έψαχνε να βρει Πρωθυπουργό και έκαναν υποδείξεις, όλων εκείνων που  εκβίαζαν εκλεγμένο Πρωθυπουργό για να παραιτηθεί δημιουργώντας πρωτοφανή πολιτική αστάθεια και οδηγώντας τη χώρα σε δυο εκλογικές αναμετρήσεις. Όλων εκείνων που ενώ γνώριζαν, δεν τόλμησαν να μιλήσουν, να σπάσουν το απόστημα της διαπλοκής να πουν στον κόσμο τι γίνεται, για να έρχεται σήμερα η Χρυσή Αυγή να το παίζει τιμητής των πάντων.

Οι ευθύνες των στελεχών του ΠΑΣΟΚ που δεν μίλησαν, που ανέχθηκαν το πραξικόπημα, που συμμετείχαν σε αυτό, που αποσταθεροποίησαν τη χώρα και τώρα το παίζουν αθώες περιστερές είναι τεράστιες. Δεν διέβλεψαν τον κίνδυνο; Τότε είναι ανίκανοι και δεν πρέπει να ξαναασχοληθούν με την πολιτική. Τον διέβλεψαν αλλά θεώρησαν οτι έτσι διασφαλίζεται η δική τους σωτηρία και έκαναν τα παγώνια περιμένοντας την επόμενη μέρα της επόμενης μέρας; Τότε είναι πολιτικοί εγκληματίες. Λυπάμαι αλλά αυτή είναι η αλήθεια.

Πριν λοιπόν ο οποιοσδήποτε ζητήσει την ψήφο μας είτε από ψηφοδέλτιο υπάρχοντος κόμματος, είτε μέσα από νέο αγνό και άμωμο φορέα, καλό θα ήταν να κάνει την αυτοκριτική του και να δει αν και αυτός μιλώντας ή σιωπώντας, πράττοντας ή μένοντας άπραγος οδήγησε στα σημερινά και στα αυριανά αδιέξοδα.

Όσο υπάρχουν άνθρωποι με μνήμη, η αναβάπτιση θα είναι πολύ δύσκολη όποιο κουστουμάκι και να φορέσουν τέως μεγαλοστελέχη του ΠΑΣΟΚ.

Εκλογές δια πάσαν νόσον

Άκουσα με προσοχή τη σημερινή ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην Κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ και έπιασα τον εαυτό μου να συμφωνεί με πολλά από αυτά που είπε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κυρίως δε με το κομμάτι στο οποίο αναφέρθηκε στα κόμματα της συγκυβέρνησης, συγκεκριμένα στο γεγονός οτι παραβιάζουν την λαϊκή εντολή και ξεφτιλίζουν την προγραμματική συμφωνία.

Το αποτέλεσμα των εκλογών είναι ακόμη νωπό, όπως νωπές είναι και οι υποσχέσεις που έδωσαν προεκλογικά τα κόμματα.
Στις πιο κρίσιμες εκλογές της Μεταπολίτευσης τα κόμματα που σχηματίζουν αυτή τη στιγμή την συγκυβέρνηση, επέλεξαν για ακόμα μία φορά να πουν ψέματα, να τάξουν λαγούς με πετραχήλια, να παίξουν με τον πόνο του κόσμου, με την σταθερότητα της χώρας, να υποκριθούν τους "σκούντα με κι εγώ δεν θέλω", τους δυναμικούς επαναδιαπραγματευτές που χτυπάνε το χέρι στο τραπέζι, μπροστά στους οποίους η Μέρκελ παθαίνει ίλιγγο και οπισθοχωρεί.

Σκοπίμως απέκρυψαν και απομάκρυναν από το τραπέζι των προεκλογικών συζητήσεων το γεγονός οτι το καλοκαίρι θα έπρεπε να κλείσει νέο πακέτο μέτρων ύψους 11,5δις και κανένα ΜΜΕ ή άλλο κόμμα δεν τους εγκάλεσε επαρκώς, έτσι ώστε να γίνει για μία φορά στα χρονικά της Μεταπολίτευσης σοβαρός διάλογος, χωρίς υποσχέσεις αλλά επικεντρωμένος στην επόμενη μέρα. Δέχθηκαν όλοι τις μπαρούφες περι επαναδιαπραγμάτευσης και απαγκίστρωσης και όταν μερικοί φώναζαν οτι υπάρχει σε εκκρεμότητα νέο πακέτο μέτρων, ΝΔ/ΠΑΣΟΚ κοιτούσαν πώς θα αυξήσουν τα ποσοστά τους και έλεγαν για νέα δεδομένα. Είχαν δημιουργήσει δε σε ορισμένους την εντύπωση οτι με την διαπραγματευτική τους δεινότητα, δεν θα χρειαζόντουσαν νέα μέτρα ή οτι τα μέτρα αυτά θα ήταν δίκαια, όχι οριζόντιες περικοπές κλπ. Έλεγαν χαρακτηριστικά οτι "το κλίμα στην Ευρώπη αλλάζει".

Τώρα λοιπόν λίγες μέρες πριν έρθει για ψήφιση το ένα και μοναδικό άρθρο που θα περιλαμβάνει όλα τα μέτρα, γεγονός προσβλητικό για την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, ο Τσίπρας ζήτησε εκλογές. Λίγους μόλις μήνες μετά τις εκλογές του Ιουνίου, ξαναανοίγει η συζήτηση...  Δεν εξετάζω αν είναι μία κίνηση τακτικής από μεριάς του ΣΥΡΙΖΑ που μόλις είδε οτι είναι πρώτο κόμμα, πιστός στις νόρμες της Μεταπολίτευσης ζητά εκλογές, αλλά στο κατά πόσον μετά από ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα έχει το δικαίωμα να το κάνει. Και καταλήγω στο οτι, ναι, το έχει.

Επιλέγοντας να πουν ψέματα προεκλογικά, να καλλιεργήσουν υπερπροσδοκίες στους ψηφοφόρους τους, να αποκρύψουν οτι ερχόταν νέο πακέτο μέτρων, τα κόμματα της συγκυβέρνησης, μπαρούτιασαν από την επόμενη κιόλας μέρα την κυβέρνηση που σχημάτισαν. Η δε προγραμματική συμφωνία, φαντάζει πλέον ως ανέκδοτο.

Αν πάμε σε εκλογές μέσα στο 2012 η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι βέβαιη, ενώ το μεγαλύτερο ανέκδοτο αναμένεται να είναι το πολυαναμενόμενο φιλοευρωπαϊκό μέτωπο με εξέχουσες φυσιογνωμίες όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης να λιγουρεύονται ήδη να ηγηθούν μίας τέτοιας προσπάθειας.

Συνεχίζω εμμονικά να πιστεύω οτι για τόσο σημαντικά θέματα επιβάλλεται η διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Το "Ναι ή το Όχι" στα μέτρα που έχει να κάνει με την πορεία που θα ακολουθήσει η χώρα, οφείλει να ειπωθεί από τον λαό ευθέως, χωρίς κομματικούς διαμεσολαβητές και εκλογές.

Σε ένα ενδεχόμενο "Ναι" ο Σαμαράς θα συνεχίσει κανονικά χωρίς να υπάρξουν εκλογές και άρα επιπλέον νεκρό διάστημα στο οποίο θα θριαμβεύσουν πάλι οι φανφαρολογίες, ενώ σε ένα ενδεχόμενο "Όχι" θα προκηρυχθούν εκλογές.
Ο γόρδιος δεσμός μπορεί να λυθεί. Είναι άδικο για ακόμα μία φορά ο λαός να μην ερωτηθεί ευθέως. Απέφυγαν το δημοψήφισμα πέρυσι τέτοια εποχή με πραξικοπηματικές καταστάσεις και διορισμένους Πρωθυπουργούς, οδηγηθήκαμε σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις για να συζητάμε μετά από λίγους μήνες το αν θα περάσουν τα νέα μέτρα και αν θα γίνουν εκλογές ενώ ήδη η κατάταξη των κομμάτων έχει αλλάξει.

Βλέπουμε βουλευτές που έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Σαμαρά, που κατέβηκαν υποψήφιοι με ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ να λένε οτι δεν θα ψηφίσουν τα μέτρα, ενώ γνώριζαν οτι η επιλογή τους να προχωρήσουν στον σχηματισμό κυβέρνησης, θα επέβαλλε την ψήφιση νέων μέτρων. 
Η κοροϊδία έχει και τα όριά της, επιβάλλεται δημοκρατική ωρίμανση, κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσουμε να ζητάμε εκλογές και να απαιτήσουμε δημοψήφισμα....