Γιατί όχι ΠΑΣΟΚ

Αυτές τις μέρες μετά την κοινοποίηση της επιλογής μου να μην ψηφίσω ΠΑΣΟΚ, έχω λάβει διάφορα συγκινητικά σχόλια, είτε στο blog μου είτε ως απαντήσεις σε σχόλια στην Παραπολιτική. 
Ειδικά ένα σχόλιο- απάντηση στην Παραπολιτική κατέστη αρκετό να μου προκαλέσει ρήγη συγκίνησης και ανατριχίλα, το παραθέτω αυτούσιο:


"Μ` αρέσει που παρεμβαίνουν στη διαμάχη και οι οπαδοί της Δράσης και διάφορων άλλων "φιλελεύθερων" γκρουπούσκουλων. Αγαπητοί μου το μέλλον της χώρας για άλλη μια φορά κρίνεται στο εσωτερικό του πασοκ. Όσοι εγκατέλειψαν τη μάχη και μας άφησαν μόνους ας απολαύσουν τη σύγκρουση με μεγαλύτερη διακριτικότητα. Μπορεί να χάσουμε, αλλά τη βοήθειά τους την είδαμε όλο το προηγούμενο διάστημα και δεν τη θέλουμε"


Συγκινητικό σχόλιο από όλες τις απόψεις. Αρχικά διότι ακολουθεί την επιχειρηματολογία του τέως μελλοντικού αρχηγού, τέως μοναδικού υποψηφίου και νυν αρχηγού του Πασοκ ο οποίος είπε οτι "στο εσωτερικό της δικής μας παράταξης παίζονται οι εκλογές. Το μέλλον της χώρας".
Συγκινητικό επίσης γιατί ξαφνικά έγινα "οπαδός της Δράσης και φιλελεύθερων γκρουπούσκουλων". 
Αλλά το καλύτερο part ήταν το "τη βοήθειά τους την είδαμε όλο το προηγούμενο διάστημα και δεν τη θέλουμε". 


Φυσικά και η βοήθεια η δική μου και των "ομοίων" μου δεν είναι επιθυμητή από το νέο Πασοκ, που δεν κάνει αποκλεισμούς και δεν θα είναι ένα αρχηγοκεντρικό κόμμα. Τι χρειάζεται ένα κόμμα με αρχηγό τον μεγαλύτερο ρήτορα που πέρασε ποτέ από τον πλανήτη, ανθρώπους που στηρίζουν μεταρρυθμίσεις με όλο τους το είναι, που προσπαθούν να πάνε κόντρα στον λαϊκισμό χωρίς να τα καταφέρνουν πάντα, που δεν αφορίζουν τους πάντες και τα πάντα; Άχρηστα στοιχεία για ένα πολιτικό μόρφωμα που "ο ένας ξέρει τον άλλον". 
Ξένο σώμα λοιπόν είμαστε όλοι εμείς που στηρίξαμε μεταρρυθμίσεις ενώ άλλοι είχαν ενστάσεις και απειλούσαν να καταψηφίσουν νομοσχέδια όπως αυτό για το άνοιγμα των επαγγελμάτων ή για την ΕΡΤ, ξένο σώμα οι άνθρωποι που στήριξαν την δημοκρατική επιλογή του δημοψηφίσματος, ξένο σώμα οι άνθρωποι που γούσταραν opengov και Διαύγεια, ξένο σώμα οι άνθρωποι που στήριξαν "μη εκλεγμένους κηπουρούς" που είναι σχεδόν οι μόνοι που έχουν να επιδείξουν έργο.


Μα φυσικά και εγώ προσωπικά είμαι ξένο σώμα σε ένα κόμμα που απαρνείται το πρόσφατο παρελθόν του, που ζητά συγγνώμη για τα τελευταία δυο χρόνια και όχι για όλα τα προηγούμενα που κατάφερε να καταχρεώσει τον Ελληνικό λαό και να ... νομιμοποιήσει τη μίζα. Πάντα σε αυτό το κόμμα το μεταρρυθμιστικό ρεύμα ήταν μειοψηφικό, αυτό όμως δεν εμπόδισε έναν άνθρωπο σαν τον Γιώργο Παπανδρέου που μπορούσε να ενώσει βαθύ Πασοκ (λόγω επιθέτου) και άτομα με προοδευτικό/μεταρρυθμιστικό πνεύμα, να ηγηθεί και να γίνει Πρωθυπουργός.
Από τη στιγμή λοιπόν που κάποιοι έφαγαν τον Γιώργο Παπανδρέου, που περιθωριοποιούν όλα τα στελέχη τα οποία ο ίδιος έπεισε να ασχοληθούν με την πολιτική, είμαστε μειοψηφία περισσότερο παρά ποτέ. Για την ακρίβεια δεν υπάρχει λόγος αφού νικήθηκε και εξοστρακίστηκε αυτό που πιστεύαμε, να κάτσουμε σε έναν πολιτικό φορέα που ψάχνεις να βρεις αξιόλογους ανθρώπους που να πιστεύουν σε μεταρρυθμίσεις με το κυάλι. (Μιλάω στον πληθυντικό διότι ξέρω οτι εκφράζω και άλλο - λίγο- κόσμο).
Το μείζον ήταν να στηριχθούν οι μεταρρυθμίσεις και να υπάρξει σταθερότητα όσο υπήρχε αυτοδύναμη κυβέρνηση, για κάποιους όμως τότε το μείζον, ήταν να αλλάξουν οι συσχετισμοί στο Πασοκ, τώρα ο καθένας κάνει τις επιλογές του.


Ακούω "ψήφισε τον Ραγκούση μόνο να βγει πρώτος σε σταυρούς να στείλουμε μήνυμα". Συγγνώμη αλλά αξιόλογοι υπάρχουν σε όλα τα κόμματα. Μπορεί να απεχθάνομαι τη νέα ηγετική ομάδα αλλά τακτικές όπως η εκ των έσω υπονόμευση και η τακτική του ωρίμου φρούτου είναι κατά την άποψή μου ανήθικες. Όποιος θέλει να μείνει στο Πασοκ δεν θα πρέπει να ποντάρει ούτε στην υπονόμευση, ούτε στην γρήγορη φθορά του νέου αρχηγού. Προσωπικά δεν θα μπορούσα ποτέ να στηρίξω τον Ευάγγελο Βενιζέλο και την συμπαθητική ομαδούλα του. 
Τους εύχομαι καλή επιτυχία, μακάρι να καταφέρουν να φτάσουν το 15%.


ΥΓ: Την ανάρτηση αυτή την έκανα με αφορμή το σχόλιο που παρέθεσα στην αρχή, δεν είχα καμία όρεξη να ασχοληθώ με το Πασοκ. Η αλαζονεία και η αχαριστία όμως με εξοργίζουν και δεν δέχομαι από κανέναν που το προηγούμενο διάστημα υπονόμευε την προσπάθεια ή ήταν εξαφανισμένος όταν η χώρα έδινε μάχη με αυτοδύναμη κυβέρνηση, να λέει οτι δεν στήριξα την προσπάθεια. Λυπάμαι αλλά όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν, όλοι ξέρουμε πώς έπεσε ο ΓΑΠ.