Η λύση του μοναδικού υποψηφίου

Συνεδρίασε εχθές η ΚΟ του Πασοκ και οι βουλευτές που επέλεξαν να τοποθετηθούν, ασχολήθηκαν κυρίως με τρια θέματα: με τα νέα μέτρα που αναμένεται να ληφθούν, με το psi και με τη διαδοχή.

Η Βάσω Παπανδρέου, ένα από τα άτομα που έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση πολιτικών εξελίξεων, στην τοποθέτησή της κάλεσε όσους σκέφτονται να είναι υποψήφιοι, να θέσουν την παράταξη πάνω από τις προσωπικές τους φιλοδοξίες. Πρότεινε δε να υπάρχει μια υποψηφιότητα "ώστε το ΠΑΣΟΚ να κρατηθεί ενωμένο έστω κι αν θα είναι πολύ συρρικνωμένο". Δηλαδή αυτό που ουσιαστικά είπε, είναι να κάνουν όλοι στην άκρη τις φιλοδοξίες τους, πλην ενός, του ανθρώπου που από το 2007 εμφανίζεται ως μελλοντικός ηγέτης.

Υπήρξαν και άλλοι βουλευτές που συμφώνησαν, ενώ με τη στάση που έχουν υιοθετήσει τις τελευταίες ημέρες κορυφαίοι Υπουργοί όπως η Άννα Διαμαντοπούλου και ο πρόσφατα μεταγραφείς Ανδρέας Λοβέρδος, δείχνουν να συμμερίζονται αυτή τη λογική.
Συμφωνούν δηλαδή οτι για το καλό της παράταξης που εκπροσωπούν και με δεδομένες αστείες δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, θα πρέπει να κάνουν όλοι πίσω και να στηρίξουν τον άνθρωπο με τον οποίο για κάποιον ανεξήγητο λόγο, πιστεύουν οτι το Πασοκ θα πάει καλύτερα στις εκλογές, δηλαδή τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Με μία υποψηφιότητα άλλωστε, δηλαδή με δεδομένο οτι όλοι θα έχουν αποδεχτεί οτι ουδείς καλύτερος του Μπένυ, θα αποφευχθεί και ο βραχνάς της βάσης. Η συμμετοχή της βάσης είναι πολύ ενοχλητική γιατί πρώτον θα έδειχνε οτι έχουν μείνει 3 και ο κούκος που στηρίζουν ή ενδιαφέρονται για τις εξελίξεις στο Πασοκ και δεύτερον η εκλογή του μελλοντικού μοναδικού υποψηφίου θα ήταν κάτι παραπάνω από αμφίβολη.

Επιδιώκουν λοιπόν να διαμορφώσουν συνθήκες 2004 με το στανιό, πράγμα το οποίο προϋποθέτει οτι κανείς από τους υπολοίπους που ενδιαφέρονται για την αρχηγία, δεν θα εκδηλώσει την επιθυμία του να τη διεκδικήσει ή όσοι έχουν εκδηλώσει την επιθυμία τους, θα ανακρούσουν πρύμναν "για το καλό της παράταξης", όπως έκανε ο βασικός αντίπαλος αλλά διαχρονικός πολιτικός φίλος του Βενιζέλου, Ανδρέας Λοβέρδος.

Αν όντως καταλήξουν στη λύση της μίας υποψηφιότητας, κάτι για το οποίο όσοι πρόσκεινται στον Βενιζέλο πιέζουν, θα μιλάμε για την απόλυτη παρωδία και για θρίαμβο του παρασκηνίου. Θα έχουν επιτύχει  από τους 5-6 υποψηφίους να πάμε στον ένα, "για το καλό της παράταξης". Το οποίο καλό της, επιβάλλει λιγότερη δημοκρατία και πολύ Βενιζέλο.
Το κόμμα θα έχει επιλέξει συνειδητά να κλείσει την πόρτα στους εναπομείναντες ψηφοφόρους του που θέλουν να έχουν λόγο για τη διάδοχη κατάσταση, ενώ θα έχει "προδώσει" μία πρακτική που το ίδιο εισήγαγε στην άσκηση πολιτικής στη χώρα, αυτή της εκλογής αρχηγού κόμματος από τη βάση του και θα επιστρέψει σε αναχρονιστικές λογικές δαχτυλιδιών που δίνονται πίσω από κλειστές πόρτες.

Όσοι υποστηρίζουν αυτή τη λογική, δείχνουν οτι δεν συμμερίζονται την άποψη πως πρέπει να επαναπροσδιοριστεί η πορεία του κόμματος και η ιδεολογία του. Για ορισμένους μου φαίνεται φυσιολογικό καθώς η μόνη ιδεολογία που έχουν είναι η ιδεολογία της καρέκλας, για άλλους πάλι μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Ένα κόμμα χωρίς σαφή ιδεολογία, εντελώς διαλυμένο, αποδέχεται ουσιαστικά οτι το μόνο του πρόβλημα είναι πρόβλημα ηγεσίας και όχι ιδεολογικού προσανατολισμού, την ώρα που έχει αναγκαστεί δυο χρόνια τώρα να υιοθετεί πολιτικές κλιμακούμενα φιλελεύθερες και να παίρνει οριζόντια μέτρα χωρίς να υπολογίζει το κοινωνικό κόστος, ενώ συνεχίζει να δηλώνει σοσιαλιστικό, προοδευτικό κεντροαριστερό κόμμα.
Θα μου φαινόταν πολύ πιο φυσιολογικό και πολύ πιο υγιές να απαιτούσαν τα στελέχη του Πασοκ πολλές υποψηφιότητες, κατάθεση ιδεολογικών πλατφορμών, έναρξη αυτοκριτικού διαλόγου για το τι πήγε λάθος κατά την περίοδο διακυβέρνησης... Προτιμούν παρ' όλα αυτά να κλείσουν γρήγορα-γρήγορα το θέμα της διαδοχής αποσυνδέοντας την αλλαγή πορείας και τον επαναπροσδιορισμό της ιδεολογίας από την εκλογή νέας ηγεσίας.

Θα επιμείνω οτι το να ανοίξουν οι διαδικασίες πριν τις εκλογές ήταν το μεγαλύτερο σφάλμα όσων δεν είχαν σχεδιάσει από πριν τη "μία υποψηφιότητα". Όσοι πάλι ήθελαν να οδηγήσουν τα πράγματα σε αυτό το σημείο, σίγουρα πανηγυρίζουν. Ελπίζω να βρεθεί κάποιος να βάλει υποψηφιότητα και να κοντράρει τον άνθρωπο απέναντι στον οποίο ακόμη και ο Ιζνογκούντ θα υποκλινόταν ταπεινά λέγοντας: μπροστά σου είμαι ένας ερασιτέχνης, ένα τίποτα.  

Δεν περίμενα πάντως τίποτε άλλο από φαν του αξιώματος "η πολλή δημοκρατία βλάπτει". Ούτε opengov, ούτε εκλογή από τη βάση, ούτε δημοψήφισμα, πάντα σε τέτοιους ανθρώπους, αρέσουν οι διευθετήσεις κάτω από το τραπέζι. Άλλωστε ο λαός δεν ξέρει το καλό του, δεν είναι αρκετά ώριμος ώστε να κάνει τις σωστές επιλογές...

Μη ξεχάσω τέλος να αναφέρω οτι τα δραστήρια στελέχη τα οποία στηρίζουν τη λογική της "μίας υποψηφιότητας" είναι εκείνα που οδήγησαν με τις ενέργειές τους σε παραίτηση εκλεγμένου Πρωθυπουργού, είναι εκείνα που άνοιξαν το θέμα της διαδοχής πριν τις εκλογές και είναι τα ίδια που το καλοκαιρι του 2011 δημιούργησαν την κρίση που οδήγησε στον καταστροφικό ανασχηματισμό. Δεκτικοί σε δημοκρατικές εκπτώσεις, άτεγκτοι σε θέματα που έχουν να κάνουν με την πολιτική τους επιβίωση. Αν μη τι άλλο, έχουν θέσει πλέον πολύ ψηλά τον πύχη του θράσους.

Ένα πράγμα ξέρω: Τη βάση δε την θέλει όποιος ξέρει οτι η βάση δεν τον θέλει. 

ΥΓ: Η εικόνα από το φοβερό ΜούφαNet του protagon