Ενεργοποιείται ο κοινωνικός αυτοματισμός;

Έκανα σήμερα την ακόλουθη ρητορική ερώτηση στο twitter: 

"Ξέρει κανείς πού είχαν συγκέντρωση οι ιδιωτικοί υπάλληλοι";

Φυσικά κανείς δεν απάντησε σοβαρά, κάποιοι γέλασαν, πολύ απλά διότι ο ιδιωτικός υπάλληλος έχει καθημερινά ..."συγκέντρωση στο γραφείο του", αγωνίζεται για να είναι παραγωγικός και ανταγωνιστικός καθώς αξιολογείται καθημερινά και έχει από πάνω του τον πέλεκυ της απόλυσης. 

Ποιός βρίσκεται λοιπόν στους δρόμους; Ο δημόσιος υπάλληλος, ο αυτοαπασχολούμενος, ο φοιτητής και ο άνεργος;

Ο άνεργος έχει κάθε δικαίωμα να βρίσκεται στους δρόμους όπως φυσικά και ο αυτοαπασχολούμενος που βλέπει την επιχείρησή του να μαραζώνει και δεν ξέρει πώς θα τα βγάλει πέρα (αν και νομίζω οτι αφοσιώνεται στην επιχείρησή του και δεν βάζει λουκέτο για να πάει στο Σύνταγμα). Ο φοιτητής, επίσης έχει κάθε δικαίωμα να αντιδρά εφόσον είναι ιδεολογικά αντίθετος με τα όσο προώθησε η κυβέρνηση στην Παιδεία και θεωρεί οτι σε λίγα χρόνια η δημόσια και δωρεάν Παιδεία θα είναι ένα ανέκδοτο.

Ο δημόσιος υπάλληλος όμως; Φυσικά και αυτός έχει το δικαίωμα να διαμαρτύρεται για τις περικοπές, για την εφεδρεία. Δεν θα έπρεπε όμως να διαμαρτύρεται για το τσουβάλιασμα; Να απαιτεί εφεδρεία ή και απολύσεις μετά από αξιολόγηση; Δεν θα έπρεπε να τα βάζει με όσους στιγματίζουν όλο τον δημόσιο τομέα με τη συμπεριφορά τους; Δεν θα έπρεπε να δείξει οτι κατανοεί την κρισιμότητα της κατάστασης;

Εν ολίγοις όλοι έχουν δικαίωμα να αντιδρούν, αρκεί με τον αγώνα τους να μην παραλύουν κάθε άλλη δραστηριότητα. Να μην καταλαμβάνουν υπηρεσίες, να μη δημιουργούν πρόβλημα στη μετακίνηση των συμπολιτών τους (ίσως θα έπρεπε να εξεταστεί η περίπτωση προσωπικού ασφαλείας όπως γίνεται στα νοσοκομεία), κάτι το οποίο οδηγεί σε αγανάκτηση εναντίον τους. Διότι ο κόσμος πλέον ασχολείται λιγότερο με τα αιτήματα και περισσότερο με τον αντίκτυπο που έχει η απεργία στην καθημερινότητά του. Σίγουρα ο αγώνας απαιτεί θυσίες, αλλά δεν είναι απαραίτητο οτι σύσσωμη η κοινωνία θέλει να κάνει τις θυσίες αυτές.

Οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι, λένε οτι δεν γίνεται να την πληρώνει συνέχεια ο εργαζόμενος του δημοσίου τομέα που άλλωστε δεν φοροδιαφεύγει και έχει υποστεί σειρά περικοπών. Έρχεται η απάντηση οτι στο δημόσιο δεν έχει απολυθεί ούτε ένας, αντιθέτως οι απολυμένοι του ιδιωτικού τομέα είναι εκατοντάδες χιλιάδες ενώ παράλληλα μικροεπιχειρήσεις κλείνουν και κάτι τέτοιο δεν είναι δίκαιο.


Πράγματι υπάρχουν άνθρωποι που εργάζονται στον δημόσιο τομέα που δεν φοροδιαφεύγουν, υπάρχουν όμως και άλλοι που έχουν ... παράλληλες δραστηριότητες. Στο μυαλό του πολίτη που βλέπει, αξιολογεί και κρίνει όμως, τους παίρνει όλους η μπάλα.

Μία φορά είχα απορήσει με το γεγονός οτι ένα ζευγάρι καθηγητών έμενε στα βόρεια προάστια και είχε κάτι αμαξάρες που ντρεπόσουν να δεις. Η απάντηση ήταν απλή. 4 ώρες τη μέρα 30 ευρώ την ώρα 6 μέρες την εβδομάδα= 2880 μαύρα το μήνα ο ένας και αυτό σε ουδέτερη περίοδο και όχι ένα μήνα πριν τις εξετάσεις που οι ώρες αυξάνονται. Αυτό το ζευγάρι, είναι αυτή τη στιγμή αγανακτισμένο με τους μεγαλοεπιχειρηματίες και με τους ελεύθερους επαγγελματίες που φοροδιαφεύγουν.

Δεν είναι φυσικά μόνο αυτοί.

Όλοι φαντάζομαι έχουμε παρόμοια παραδείγματα στο μυαλό μας που αφορούν σε γείτονες, φίλους, συγγενείς ή γνωστούς που ο καθένας με τον τρόπο του έχει συμβάλλει σε όλο αυτό. Τα προηγούμενα χρόνια σίγουρα δε μας ενοχλούσε ο τρόπος που είχαν βρει να κρύβουν εισοδήματα από το κράτος, τώρα όμως;

Παρατηρώ με μεγάλη ανησυχία οτι ενεργοποιείται σιγά σιγά ο κοινωνικός αυτοματισμός. Όχι όμως επειδή οι συνήθεις υπόπτοι, δυναμιτίζουν το κλίμα. Ενεργοποιείται μέσα από την προσωπική αγανάκτηση του καθενός που γνωρίζει τι γινόταν τόσα χρόνια και τώρα βλέπει τα αποτελέσματα.

Ενεργοποιείται στο μυαλό του εργαζομένου του ιδιωτικού τομέα που δουλεύει μακριά από το σπίτι του και έχει να έρθει αντιμέτωπος με τις απεργίες στα ΜΜΜ. Στο μυαλό εκείνου που βλέπει οτι ο δημόσιος υπάλληλος καταλαμβάνει για την πλάκα του την υπηρεσία στην οποία δουλεύει γιατί απλά έτσι έχει μάθει να διεκδικεί. Στο μυαλό εκείνου που εξοργίζεται βλέποντας συνδικαλιστές που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους να λένε ελαφρά τη καρδία: Ας χρεοκοπήσουμε, έξω η τρόικα και να συμπεριφέρονται με μία λογική "l'etat c' est nous". Στο μυαλό του ελεύθερου επαγγελματία που δεν φοροδιαφεύγει, φορολογείται με υψηλό συντελεστή και έχει φάει 2 έκτακτες εισφορές στο κεφάλι.


Τον τελευταίο καιρό έχω ακούσει τη φράση: "Ας μη πληρωθούν για ένα μήνα και θα σου πω εγώ, ας μας αφήσουν να χρεοκοπήσουμε και θα σου πω εγώ", ανησυχητικά πολλές φορές. Διολισθαίνουμε σε επικίνδυνα μόνοπάτια, όπου η λογική της τιμωρίας για παραδειγματισμό κερδίζει δυστυχώς έδαφος.

Ο κοινωνικός αυτοματισμός ενεργοποιείται σιγά σιγά στη χώρα μας και στρεφόμαστε όλοι εναντίον όλων, όχι επειδή κάποιος βάζει λόγια ή επειδή ο Πρετεντέρης ή ο ΣΚΑΙ έχουν βάλει στόχο να "θάψουν" κάθε κλάδο που αντιδρά, αλλά διότι ξέρουμε ο ένας τα άπλυτα του άλλου. Τόσα χρόνια απλά δε μας ένοιαζε. Τώρα ξαφνικά έχουμε βγάλει όλους τους κλάδους σκάρτους όχι επειδή κάποιος τους συκοφαντεί, αλλά διότι όλα αυτά τα χρόνια έχουμε μάθει πώς λειτουργεί το σαπάκι που ονομάζεται ελληνικό κράτος. 

Δεν χρειάζεται κανένας να πιπιλίσει το μυαλό κανενός. Βλέπουμε σε τι οφείλεται η στασιμότητα. Καταλαβαίνουμε οτι η αχρηστία, ο καιροσκοπισμός και η απροθυμία των πολιτικών σε συνδυασμό με τις αντιδράσεις όσων θίγονται, μας οδηγούν στην καταστροφή. 


ΥΓ: Νομίζω το ερωτηματικό στον τίτλο είναι πλεονασμός.