Παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον τη συζήτηση που έχει ανοίξει περι πρόωρων εκλογών και το αιτιολογικό με το οποίο αναμένεται αυτές να γίνουν. Ουσιαστικά υπάρχει συζήτηση για νέο Μνημόνιο που θα καλύπτει την τριετία 2012-2015 και στο βάθος διαφαίνονται νέα εκβιαστικά διλήμματα....Σύμφωνα με το wikipedia:
Δημοψήφισμα είναι μια διαδικασία άμεσης ψηφοφορίας ολόκληρου του εκλογικού σώματος, προκειμένου να επικυρωθεί ή να απορριφθεί μια πρόταση που έχει ιδιαίτερη σημασία για ένα κράτος.
Δημοψηφίσματα διοργανώνονται συνήθως για σημαντικά ζητήματα, όπως για την υιοθέτηση νέου Συντάγματος, την επικύρωση νέας Συνθήκης, κλπ.
Σε πολλές χώρες τα δημοψηφίσματα αποτελούν συνήθη πρακτική, διοργανώνονται εύκολα, με πρόταση βουλευτών ή συλλογή υπογραφών, σε τοπικό ή εθνικό επίπεδο.
Σε πολλές χώρες λοιπόν τα δημοψηφίσματα αποτελούν συνήθη πρακτική, σε αντίθεση με τη δική μας, στην οποία συνήθη πρακτική για οτιδήποτε αποτελούν οι εκλογές. Νιώθει η εκάστοτε κυβέρνηση οτι δεν έχει τη νομιμοποίηση για κάτι; Εκλογές! Νιώθει οτι τη συμφέρει να πάει σε εκλογές μετά από 1,5 χρόνο και όχι μετά απο 4ετια; Εκλογές! Δεν μπορεί να "μαντρώσει" τους βουλευτές της πλειοψηφίας; Εκλογές! Η εύκολη λύση.
Γιατί πολύ απλά, οι εκλογές συσπειρώνουν και είναι "ο τάδε απέναντι στον δείνα" και όχι "συμφωνώ ή διαφωνώ" με μία κρίσιμη επιλογή. Δηλαδή μπορεί εγώ να διαφωνώ με ένα θέμα για το οποίο θα μπορούσε άνετα να γίνει δημοψήφισμα, αλλά μπορεί παράλληλα να στηρίζω την όποια κυβέρνηση.
Οπότε ενώ στο δημοψήφισμα θα ψήφιζα “όχι”, στις εκλογές που θα προέκυπταν με βάση το συγκεκριμένο δίλημμα, θα ψήφιζα εκβιαστικά “ναι”.
Ουσιαστικά τα δημοψηφίσματα υπάρχουν για τα εκβιαστικά διλήμματα, γιατί είναι τα μόνα που σου παρέχουν τη δυνατότητα να απαντήσεις σε κάτι "Ναι ή Όχι".
Ενώ οι εκλογές σαν απαντήσεις στα εκβιαστικά διλήμματα σου δίνουν: “ΠΑΣΟΚ”, “ΝΔ”, “ΚΚΕ”, “ΣΥΡΙΖΑ”, “ΛΑΟΣ”, "αποχή", "άκυρο" κλπ...
Είμαι σίγουρη οτι αυτή τη στιγμή η πλειοψηφία των πολιτών, ανεξάρτητα με το ποιο κόμμα στηρίζουν, δεν επιθυμούν εκλογές, όχι επειδή έχουν συνειδητοποιήσει την "τελειότητα" (ας γελάσω) της παρούσας κυβέρνησης, αλλά γιατί κατανοούν οτι οι πρόωρες εκλογές, θα σήμαιναν καταστροφή. Εκεί που υποτίθεται παλεύαμε να ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας, θα βάλουμε τα χεράκια μας να βγάλουμε τα ματάκια μας!
Για το όποιο κρίσιμο ζήτημα προκύψει, υπάρχει πάντα η δυνατότητα δημοψηφίσματος, μόνο έτσι δεν φαλκιδεύεται η λαϊκή βούληση και δεν χάνεται μέσα στη μετάφραση, η πραγματική θέληση των πολιτών για ένα συγκεκριμένο ζήτημα. Είναι καιρός η δημοκρατία μας να γίνει πιο συμμετοχική, πιο άμεση και να πάψει η άποψη των πολιτών να αποτυπώνεται και να ερμηνεύεται μέσα από αμφιβόλου αξιοπιστίας δημοσκοπήσεις και βάσει αυτών να λαμβάνονται οι αποφάσεις. Οι εκλογές δεν μπορεί να γίνονται κάθε 3 και λίγο και να πετάει ο ένας την καυτή πατάτα στα χέρια του άλλου. Αυτή η στάση που τηρούν χρόνια τώρα τα κόμματα εξουσίας, είναι η πλέον ανεύθυνη. Νομίζω οτι είναι καιρός να ωριμάσει λίγο το πολιτικό σύστημα και να δεχτεί να μπουν νέα δεδομένα στην άσκηση της πολιτικής.
Είναι ντροπή για μία δημοκρατική χώρα να συζητάει το αν θα γίνει δημοψήφισμα για το θρήσκευμα στις ταυτότητες και όχι για κρίσιμες επιλογές που θα καθορίσουν το μέλλον γενεών ολόκληρων. Φυσικά καταλαβαίνω οτι η διαχείριση της απάντησης "Όχι" είναι πολύ δύσκολη, αλλά αυτά έχει η δημοκρατία...
Κλείνοντας, πιστεύω πως δεν πρέπει να δεχθούμε η χώρα να συρθεί σε εκλογές βάσει εκβιαστικών διλημμάτων, που το μόνο που θα φέρουν, θα είναι ΚΑΙ πολιτική αστάθεια.
Αν ο Παπανδρέου οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές χωρίς να υπάρχει αντικειμενικό πρόβλημα στην άσκηση πολιτικής (δηλαδή χωρίς να έχει χάσει την πλειοψηφία), θα φέρει ακέραια την ευθύνη για ό,τι επακολουθήσει... Για την αδύναμη κυβέρνηση, πολύ πιθανόν συνεργασίας, για τους εκβιασμούς και τις κόντρες για τα υπουργεία, για τον χρονοβόρο επανακαθορισμό των πολιτικών, για τις ασυμφωνίες, για τους συμβιβασμούς...
ΥΓ: Για να μην παρερμηνευθούν τα λεγόμενά μου, δεν λέω να πάμε σε δημοψήφισμα για το νέο Μνημόνιο, απλά υπενθυμίζω οτι ο κόσμος μπορεί να απαντήσει σε εκβιαστικά διλήμματα και μέσω δημοψηφισμάτων, χωρίς να μεσολαβήσει η περιπέτεια των εκλογών.
Πιστεύω ότι η διαρκής εκλογολογία αναδεικνύει και κάτι άλλο βαθύτερο. Στο ότι έχουμε εξαρτήσει πλήρως τη λειτουργικότητά μας στα πρόσωπα και όχι στις διαδικασίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι έλληνες παρουσιάζουμε μια δυσκολία στο να συγκροτήσουμε κράτος. Διευκρινίζω, λέγοντας ότι αντιλαμβανόμαστε το κράτος και τους κανόνες του ως κάτι ξένο, ίσως και εχθρικό απέναντί μας. Συχνά αυτό μας οδηγεί στο να αρνούμαστε να ακολουθήσουμε αυτούς τους κανόνες (μη τήρηση νόμων, φοροδιαφυγή, κλπ.). Προκειμένου όμως να γίνουμε λειτουργικοί, και δεδομένου ότι δεν στηριζόμαστε στις διαδικασίες, στηριζόμαστε αποκλειστικά στα πρόσωπα που διαχειρίζονται την εξουσία. Με τον ίδιο τρόπο αυτά τα πρόσωπα αδιαφορούν σε μεγάλο βαθμό για τις διαδικασίες. Σε αυτό το σύστημα, ρόλο έχει μόνο αυτός που έχει την εξουσία και κανείς άλλος. Για αυτό και όλοι θέλουν να την καταλάβουν όσο πιο γρήγορα και πιο συχνά γίνεται. Για αυτό και ίσως πάντα ψάχνουμε κάποιον σωτήρα για τις δύσκολες καταστάσεις, όπως την τωρινή.
Σχηματικά, δίνω ως παράδειγμα την εικόνα του "καλού" βουλευτή ή δημάρχου. Είναι αυτός που είναι προσιτός δέκτης αιτημάτων και παραπόνων και ανταποκρίνεται για να τα αντιμετωπίσει σε ατομικό πάντα επίπεδο. Σπανίως προσπαθεί να τα αντιμετωπίσει διορθώνοντας ή βελτιώνοντας τις διαδικασίες κάνοντας το κράτος ή τον δήμο πιο προσιτό και αποτελεσματικό για όλους, χωρίς την ανάγκη προσφυγής στον κάτοχο της εξουσίας.
Λες "Κλείνοντας, πιστεύω πως δεν πρέπει να δεχθούμε η χώρα να συρθεί σε εκλογές βάσει εκβιαστικών διλημμάτων, που το μόνο που θα φέρουν, θα είναι ΚΑΙ πολιτική αστάθεια." Δηλαδή, βρε Τσούγδω, να μη λάβουμε υπόψη μας που μας οδήγησε η πολιτική σταθερότητα επί δεκαετίες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πολιτική σταθερότητα ήταν αυτή που εξέθρεψε σε τέτοιο βαθμό την πολιτική και δικαστική αλητεία (sic). Την οποία πληρώνουμε σήμερα όλοι μας. Λες κι εσύ λέγεσαι Τσοχατζοπούλου κι εγώ Τσοχατζόπουλος. Χάρηκα για τη γνωριμία...
@ Χαράλαμπος Μαυρίκας
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο.
Οι πολίτες έχουμε μάθει να επιλέγουμε πολιτικούς και όχι πολιτικές, αφού τις πλείστες των περιπτώσεων δεν γνωρίζουμε τι πρεσβεύει ο κάθε πολιτικός.
Γι' αυτό και ποτέ δεν έχω δει τον σοφό λαό μας να πιέζει τους πολιτικούς που ο ίδιος επέλεξε προς μία κατεύθυνση, δεν έχω δει να διεκδικεί μεταρρυθμίσεις που θα ήταν προς όφελος όλων.
Οι Έλληνες παρουσιάζουμε μία δυσκολία και στο να συγκροτήσουμε και στο να σεβαστούμε το κράτος. Όλοι παραδέχονται οτι είναι δυσλειτουργικό και προσπαθούν όχι να το βελτιώσουν, αλλά να το παρακάμψουν.
@ Swell
Δεν μας έφτασε η πολιτική σταθερότητα εδώ για να μην τρελαθούμε. Μας έφεραν οι λάθος πολιτικές, οι λάθος πολιτικοί, η κακοδιαχείριση και πολλά άλλα, αλλά όχι οτι μας φταίει η πολιτική σταθερότητα.
Δεν βαφτίζω φυσικά πολιτική σταθερότητα τη σταθερη επιλογή των Ελλήνων να ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αλλά την ύπαρξη σταθερής κυβερνητικής πλειοψηφίας. Αν είχαμε και πολιτική αστάθεια, με εκλογές κάθε 3 και λίγο, τότε θα είχαμε φτάσει στο χείλος του γκρεμού πολύ νωρίτερα.
Προσωπικά εύχομαι να μην εισέλθουμε σε περίοδο πολιτικής αστάθειας.
Από τα μισά του 1974 ως το 2010 το ασταθές Βέλγιο (πολυκομματισμός, κυβερνήσεις συνεργασίας) έχει κυρήξει 11 εκλογές, και το σταθερό Ηνωμένο Βασίλειο 9, ενώ η Ελλάδα 13. Αν δεν κάνω λάθος, μαζί με τη Δανία κατέχουμε το πανευρωπαϊκό ρεκόρ. Τα συμπεράσματα δικά σας.
ΑπάντησηΔιαγραφή