Καθείς εφ΄ω ετάχθη

Την ώρα που στο Mega υπάρχει το καθιερωμένο εξαπλό παράθυρο και συζητούνται θέματα οικονομίας...

Στο Star, η τεράστια δημοσιογραφική ομάδα που έχει πάρει ειδίκευση σε θέματα Μενεγάκη, δίνει τον δικό της αγώνα για την ενημέρωση του πολίτη.

Τι είναι αυτό το πράγμα ρε παιδιά, δε μπορούν δυο άνθρωποι όσο προβεβλημένοι κι αν είναι να χωρίσουν???

Με σχόλια πικρόχολα όπως "Όλα για την τηλεθέαση", "Μάχη αύριο σε στούντιο και σπίτι", "Το τρίτο πρόσωπο" κλπ, φαίνεται ότι είναι έτοιμοι να ξεκατινιάσουν το θέμα.

Άλλωστε το δήλωσαν ότι δε θα σταματήσουν αν δε μάθουν τι έγινε... Λες και τους αφορά!

Μα είναι δυνατόν να έχουν πιάσει στασίδι έξω από το σπίτι του ζευγαριού και να κυνηγάνε τα αυτοκίνητά τους, την ώρα που μέσα είναι τα παιδάκια;

Βλέπω ότι κάποια blogs έχουν ξεκινήσει ανένδοτο να αποκαλύψουν τι συνέβη, επειδή θέλουν να εκδικηθούν αυτούς που έφεραν στην Ελλάδα το "Η στιγμή της αλήθειας" και άλλες τέτοιες ηλιθιότητες που με εξοργίζουν.

Υποθέσεις επι υποθέσεων, ονόματα που μπορεί να είναι οι νέοι σύντροφοι της Μενεγάκη ή του Λάτσιου, ρεπορτάζ για το ποιοί είναι μέσα στο σπίτι του ζευγαριού.... Μιλάμε για παράνοια.

Μπορεί οι ίδιοι να έχουν υπερεκθέσει τη ζωή τους και κακώς έπραξαν, αλλά είναι ξεφτίλα και απαράδεκτο να στήνεται πάρτυ πάνω σε ένα διαζύγιο. Το θέμα πουλάει ΟΚ, αλλά έλεος.

Τι θέλουν οι αγρότες;

Ζεστό χρήμα και μόνο ζεστό χρήμα είναι η απάντηση.

Καλόμαθε η γριά στα σύκα... Όπου γριά μη βάζετε απαραίτητα "αγρότης", βάλτε "Έλληνας" και είστε μέσα.

Με τρόμο συνειδητοποιώ ότι όλες οι κινητοποιήσεις τα τελευταία χρόνια που άπτονται διεκδικήσεων, με μόνη ίσως εξαίρεση το φοιτητικό κίνημα, έχουν ως βασικό αίτημα τα λεφτά. Δώστε λεφτά, λεφτά, λεφτά... Ποτέ και κανένας δεν κινητοποιήθηκε διεκδικώντας θεσμικές αλλαγές, που είναι αυτές ουσιαστικά οι οποίες, σε βάθος χρόνου, αποφέρουν μεγαλύτερο κέρδος και πραγματική ανάπτυξη.

Το να πετάς λεφτά στη μούρη του άλλου και να τον φιμώνεις πρόσκαιρα, είναι το πιο εύκολο πράγμα, ειδικά όταν τα λεφτά είναι αλλονών. Με ξένα κόλλυβα κάνω κι εγώ κηδεία.

Οι αγρότες λοιπόν κάθε Ιανουάριο βγαίνουν στους δρόμους, στήνουν μπλόκα και δεν υποχωρούν μέχρι να πάρουν χρήματα, μόλις εξαντλούνται, ξανά μανά στους δρόμους.

Πέρυσι τους πέταξαν στα μούτρα την ταρίφα τους, 500 εκατομμύρια και έφυγαν χωρίς να πολυκαίγονται για θεσμικές αλλαγές. Φυσικά τα χρήματα τελείωσαν, αλλαγές δεν έγιναν και έφτασαν πάλι στο σημείο μηδέν.

Φαύλος κύκλος, δίνει η πολιτεία χρήματα που μετά από ένα "χ" διάστημα τελειώνουν και οι αγρότες ξαναβγαίνουν στους δρόμους με βασικό τους αίτημα "δώστε μας λεφτά" (χώρια από αυτά των επιδοτήσεων εννοείται), χωρίς να αλλάζει τίποτα.

Αυτό που θα έπρεπε να διεκδικούν πρωτίστως είναι οι θεσμικές αλλαγές. Χωρίς αυτές, του χρόνου θα ζητάνε πάλι λεφτά για να ανοίξουν τους δρόμους.

Βέβαια αυτό τους βολεύει περισσότερο.

Άκουγα σήμερα στην εκπομπή των Έλλη Στάη-Νικόλ Λειβαδάρη έναν αγροτοσυνδικαλιστή να λέει, λεφτά υπάρχουν.

"Που;", ήταν η ερώτηση, "παντού", η απάντηση.

"Πέρυσι πώς έδωσε ο Κοντός 500 εκατ. και πώς η κυβέρνηση μερίμνησε πριν λίγους μήνες για τους λιμενεργάτες, που δεν έχουν ανάγκη;"

Πώς έδωσε ο Κοντός 500 εκατομμύρια ευρώ, φίλε αγροτοσυνδικαλιστή; Θα σου πω εγώ. Με τα δανεικά. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο το χρέος μας είναι στα ύψη. Οι πολιτικές "πάρε τόσα και σκάσε" μας οδήγησαν σε αυτό το χάλι.

Σίγουρα σε άλλες περιόδους ο καθένας θα σκέφτονταν "δώστε τους λεφτά μπας και σταματήσουν να μας πρήζουν τα συκώτια".

Σε άλλες περιόδους.

Τώρα λεφτά δεν υπάρχουν.

Η επόμενη ερώτηση είναι : Ο

Παπανδρέου γιατί έταζε, δεν ήξερε ότι δεν υπάρχουν λεφτά;

Και η απάντηση: Ε ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ. Κι εσύ γιατί τα πίστευες, δεν ήξερες ότι δεν υπάρχουν λεφτά; Και αν δεν ήξερες, τώρα το

έμαθες, τι φωνάζεις και ωρύεσαι λοιπόν;

Αν ήξερες ότι λεφτά δεν υπάρχουν τι θα άλλαζε στην ψήφο σου αγαπητέ συνέλληνα; Θα ψήφιζες "χαρίζω χρέη, χαρίζω οικόπεδα"; Τα ίδια θα ψήφιζες, οπότε ο Παπανδρέου δεν υπέκλεψε με ύπουλες μεθόδους την ψήφο σου. Τον ψήφισες για να τα αλλάξει όλα, για να ξεκολλήσει την Ελλάδα από τον πάτο και όχι για να κάνει τα ίδια.

Το οικονομικό πρόβλημα της χώρας είναι δεδομένο και όσοι επιμένουν να λένε ότι ο Παπανδρέου έλεγε πως λεφτά υπάρχουν και δε μπορεί τώρα να μη κάνει όσα έταξε (που τι έταξε σε σχέση με τους αγρότες και δε το τήρησε;), το κάνουν εκ του πονηρού.

Το σίγουρο είναι πάντως πως όπως τα λεφτά δε τα έφαγε ο Παπανδρέου, δε μπορεί και να τα γεννήσει και με ένα χρέος 200 δις δε μπορείς να μοιράζεις χαρτζιλίκια για να κλείνεις στόματα και να καταπνίγεις αντιδράσεις.

YΓ: Οι εικόνες από την Παραπολιτική και το papandreou.gr

Ετήσιο Συμπόσιο: "Αγρότες στα μπλόκα"

Για φέτος προτείνω κάτι σε Νταλάρα...
Πέρυσι τέτοια εποχή είχαμε Έφη Θώδη, φέτος θα έχουμε και μία ποιοτική αναβάθμιση του καθιερωμένου ετήσιου συμποσίου με τίτλο: “Αγρότες στα μπλόκα”...
Αν δε μεριμνήσει η κυβέρνηση πρέπει κάποιος καλλιτέχνης εθελοντικά, να διασκεδάσει τη χαϊδεμένη αγροτιά μας που βρίσκεται στο "μέτωπο"...

Το κακό ΠΑΣΟΚ τα μάθατε ε, δε θέλει να ικανοποιήσει κάθε απαίτηση των αγροτών, πράγμα το οποίο σύμφωνα με τη λογική τους είναι απαράδεκτο, αφού αυτοί δεν ευθύνονται για την κρίση...
Αφήστε που αγρότες που τα έχουν τόσα κιλά, δε γίνεται να διαπραγματεύονται με μία υπουργό.... γυναίκα.

Δε μπορούν να το ανεχθούν αυτό, θέλουν να μιλήσουν μόνο με τον Παπανδρέου, που έχει την υποχρέωση να πάει στα μπλόκα. Αυτό μας έλειπε να συναντάει ο Παπανδρέου κάθε κοινωνική ομάδα που έχει ένα πρόβλημα και δεν καταδέχεται να μιλήσει με τα ... "υπουργάκια".

Οι αγρότες εμφανίζονται να μη ξέρουν τι θέλουν γιατί σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια, έχουν απέναντί τους μία κυβέρνηση ανοιχτή στο διάλογο, που τους απευθύνει πρόσκληση κι επειδή δε τα έχουν συνηθίσει αυτά, αρνούνται να πάνε στον “στημένο και προσχηματικό διάλογο”, χαρακτηρισμός που προσδίδεται συλλήβδην σε όλους τους διαλόγους.

Με το να παραστούν στον διάλογο δεν έχουν τίποτα να χάσουν, αλλά προτιμούν να εκβιάζουν επειδή μπορούν, την ικανοποίηση των διαχρονικών τους αιτημάτων, μη τυχόν και η παρουσία τους σε διάλογο με την κυβέρνηση, ερμηνευτεί ως νομιμοποίηση των όποιων αποφάσεων.

Ο μόνος διάλογος στον οποίο καταδέχονται να συμμετέχουν, είναι ο δημόσιος διάλογος όπως αυτοί τον αντιλαμβάνονται, μέσω των τηλεοπτικών παραθύρων. Συνθηματολογία, σκουριασμένα αιτήματα, φωνές, παράλογες απαιτήσεις, καμία διάθεση για συμβιβασμό καμία επαφή με την πραγματικότητα.

Όλες οι κοινωνικές ομάδες, μα όλες, έχουν τα προβλήματά τους, αλλά το να κάνεις τσαμπουκάδες και να δημιουργείς παραπανίσια προβλήματα σε καιρούς κρίσης, είναι απαράδεκτο και εγωιστικό.
Δεν υπάρχουν μόνο οι αγρότες σε αυτό τον κόσμο με άλυτα προβλήματα.

Eurovision: Το μείζον Εθνικό θέμα....

Η εικόνα αυτή δε νομίζω ότι είναι και πολύ μακρινή, από τη στιγμή που σαν λαός έχουμε αναγάγει τη Eurovision σε μείζον εθνικό θέμα και ως γνωστόν το μόνο κόμμα που υπερασπίζεται με πάθος τα εθνικά δίκαια, είναι το ΛΑ.Ο.Σ... Θα ήταν άδικο λοιπόν αφού την κάνει που την κάνει την κινητοποίηση για τους μετανάστες, να μη την κάνει και για τη Eurovision, είναι λαϊκή απαίτηση.

Τι συμβαίνει λοιπόν όταν ένας λαός περιμένει να δοξαστεί και να προβληθεί μέσω ενός διαγωνισμού τραγουδιού και ο θρασύτατος αρμόδιος υπουργός αποφασίζει να βάλει τέλος σε μία “παράκρουση”, υποβαθμίζοντας τη σημασία του διαγωνισμού και δηλώνοντας το αυτονόητο, ότι δηλαδή κρατική τηλεόραση δε σημαίνει Eurovision;

Και μόνον το ότι έχουμε ανάγαγει τη Eurovision σε Εθνικό θέμα, ότι κάθε χρόνο σκιζόμαστε και σπαταλάμε ΤΑ χρήματα μπας και πάρουμε την πρώτη θέση ασχολούμενοι με το θέμα για κάνα 6μηνο, είναι από μόνο του ντροπιαστικό.

Από τον Ρουβά και την Παπαρίζου περιμένει να δοξαστεί η Ελλάδα στο εξωτερικό; Αυτή είναι η ελληνική κουλτούρα, το πολιτιστικό προϊόν που θέλουμε να εξάγουμε;

Συγνώμη που σας το χαλάω αλλά η Ελλάδα δε δοξάζεται ούτε συζητιέται αν τύχει μία στο εκατομμύριο ένα τραγούδι Έλληνα καλλιτέχνη να μπει στο Billboard, όπως επίσης ούτε δοξάστηκε, ούτε συζητήθηκε όταν κέρδισε η Παπαρίζου τη Eurovision.

Επίσης αδυνατώ να καταλάβω που στηρίζονται κάποιοι όταν λένε πως με μία καλή συμμετοχή στη Eurovision ή και με μία νίκη, κάνουμε καλό στον τουρισμό μας.
Δηλαδή πέρυσι που κέρδισε η Νορβηγία, πόσο ανέβηκε ο τουρισμός της; Ξεκουβάλησε κανένας από την Ελλάδα με αφορμή τη Eurovision και μόνο, να πάει στη Νορβηγία;

Πραγματικά απορώ με τις υστερικές αντιδράσεις ορισμένων στην απόφαση αυτή που έλαβε ο Γερουλάνος... "Η Eurovision σας πείραξε;", αναρωτιούνται... Ναι μας πείραξε και η Eurovision!

Δε γίνεται οι παρουσιαστές να αμοίβονται με τόσα χρήματα, τα σόου για την ανάδειξη του τραγουδιού να είναι τόσο ακριβά, να κινητοποιείται ένας ολόκληρος μηχανισμός για την προώθηση του τραγουδιού από μεριάς ΕΡΤ και όλα αυτά σε περίοδο κρίσης!
Και τίποτα απο αυτά να μη συμβεί, ο κόσμος θα τον βλέπει τον διαγωνισμό.

Ο μόνος λόγος που εντοπίζω στο να δίνεται τέτοια διάσταση στο θεσμό της Eurovision, είναι να δίνουμε δουλειά στο Star και να εμπλουτίζονται όλες οι “συνεντεύξεις” τύπου "φαίνεστε πιο λαμπερή και όμορφη από ποτέ", με την ερώτηση “θα εκπροσωπούσατε την Ελλάδα στη Eurovision?"

Ναι κι εγώ παρακολουθω τη Eurovision, στήνομαι μπροστά από την τηλεόραση τις βραδιές του τελικού, στοιχιματίζω ποιό τραγούδι θα βγει πρώτο, μαντεύω τις βαθμολογίες που θα μας δώσουν οι άλλες χώρες και τα 12άρια, εκνευρίζομαι με τις αδικίες και πολλές φορές έχω ψηφίσει κιόλας...

Αλλά πραγματικά και να κοπεί τελείως η Eurovision δε θα στεναχωρηθώ καθόλου, έχω και άλλα πράγματα να δίνουν νόημα στη ζωή μου... Τώρα αν κάποιοι ζουν και αναπνέουν για το θεσμό, τι να πω get a life!

Βέβαια οφείλω να πω ότι ο Γερουλάνος δεν είπε να κοπεί η Eurovision είπε να σταματήσει αυτή η πλήρης ταύτιση της κρατικής τηλεόρασης με τη Eurovision. Ελληνικά νομίζω μιλάμε όλοι, τώρα για το αν καταλαβαίνουν κάποιοι τι διαβάζουν, ε τι να σας πω, δεν παίρνω και όρκο.

Σίγουρα οι περισσότεροι από εμάς, παρακολουθούμε το διαγωνισμό, αλλά πραγματικά πάει πολύ να υπάρχει διαμαρτυρία γι' αυτό το θέμα, που επαναλαμβάνω, δεν έχει να κάνει σε καμία περίπτωση με μη συμμετοχή της Ελλάδας στο διαγωνισμό, αλλά με περιορισμό των δαπανών και της προβολής του θεσμού από την ΕΡΤ.

Αν ο Γερουλάνος κάνει πίσω σε αυτό το θέμα, θα είναι πραγματικά για τις κλωτσιές.

ΥΓ: Η εικόνα στην αρχική της μορφή είναι από το πανταχού παρόν φίμωτρο.

Σφηνάκια

• Παρακολούθησα με μεγάλη προσοχή σχεδόν όλη τη συνέντευξη τύπου του Πρωθυπουργού και οφείλω να πω ότι ξεφύσηξα μετά το πέρας της.
• Όλες αυτές τις μέρες είχα αρχίσει να πιστεύω ότι χάνεται η μπάλα, με τις συνεχείς τοποθετήσεις υπουργών και στελεχών πάνω σε θέματα που δεν είναι της αρμοδιότητάς τους, με τη σκληρή κριτική από κάποιους που την έχουν δει αντιπολίτευση μέσα στο ΠΑΣΟΚ, με τις τροπολογίες που κατατίθενται και μετά από λίγο ανακαλούνται, και κυρίως με τη συνεχή κριτική στο πρόσωπο του Παπακωνσταντίνου.
• Ο Παπανδρέου λοιπόν επί 4 (!!) ώρες απάνταγε σε ερωτήσεις δημοσιογράφων επί παντός επιστητού με ειλικρίνεια, προσπαθώντας σε κάθε απάντησή του να καθησυχάσει, να δώσει αισιοδοξία και να στείλει μηνύματα προς το εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, την κοινωνία, τις αγορές, τα ΜΜΕ που τρομοκρατούν τον κόσμο και κάνουν πρωτοσέλιδο την κάθε διαρρόη, τους εταίρους και τους διάφορους κερδοσκόπους.
• Όποιος είχε την υπομονή να καθίσει επί 4 ώρες και να παρακολουθήσει τη συνέντευξη τύπου πιστεύω ότι έβγαλε πολλά συμπεράσματα για την κατάσταση της οικονομίας, την άποψη που έχουν σχηματίσει οι Ευρωπαίοι εταίροι για εμάς, τα διάφορα παιχνίδια που παίζονται, τις προσεχείς κινήσεις της κυβέρνησης και τη φιλοσοφία που θα έχουν τα νομοσχέδια που θα κατατεθούν.
• Εντύπωση μου έκανε ο αριθμός των ερωτήσεων από ξένα πρακτορεία και η αγωνία που εξέφρασαν κάποιοι εκ των ανταποκριτών για το εάν θα τα καταφέρουμε, καθώς και η "πάσα" που έδωσε ανταποκριτής από ιταλικό μέσο ενημέρωσης στον Πρωθυπουργό ώστε να πει ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι έρχεται εξεταστική επιτροπή για την Οικονομία.
• Αυτή θα έλεγα ότι ήταν η είδηση της συνέντευξης καθώς και το ότι ο Πρωθυπουργός δεν απέκλεισε την πιθανότητα για επιβολή ενιαίου ΦΠΑ 15 % (όσα ξέρει η Λούκα...).
• Είναι πλέον φανερό ότι ο Παπανδρέου έχει ποντάρει τα ρέστα του στο φιλότιμο του Έλληνα και περιμένει από αυτόν την υπέρβαση.
• Πιστεύω πως όσοι αξιολόγησαν ως πιο σημαντική τη συνέντευξη τύπου του Πρωθυπουργού, από την εκπομπή της Τατιάνας (όσο κι αν αυτό φαίνεται αδιανόητο σε κάποιους συν-"bloggers"), πήραν πολλές και σημαντικές απαντήσεις στα ερωτήματά τους.
• Η μόνη είδηση της ημέρας βέβαια δεν είναι η συνέντευξη τύπου του Πρωθυπουργού.
• Σήμερα εκτός από τη συνέντευξη Παπανδρέου την προσοχή όλων τράβηξε η συνεδρίαση της Κ.Τ.Ε Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ και το σύστριγγλο που επικράτησε...
• Ο καθένας έλεγε τα δικά του, άλλος για την τροπολογία για τους φόρους σε ποτά, τσιγάρα και για τις γονικές παροχές, άλλος για τους ρυθμούς της κυβέρνησης, άλλος για τη διαβούλευση.
• O ενας λέει κρεατοσφαιρίδια ο άλλος κεφτεδάκια, όπως πολύ σωστά είπε σήμερα ο Τράγκας.
• Αρχικά ήθελα να ήξερα που είναι ο Πάγκαλος. Ο Παπανδρέου γι' αυτό δε τον έκανε αντιπρόεδρο, για να τραβάει τα γκέμια;
• Δεν είπε κανένας να μη γίνεται κριτική και να επιβληθεί σιωπητήριο (τακτικές Τραγάκη), άλλο όμως γόνιμη κριτική και άλλο κριτική που συνοδεύεται από εμπάθεια.
• Γόνιμη κριτική ας πούμε κάνει ο Παπουτσής που έχει δίκιο να διαμαρτύρεται για τον τρόπο με τον οποίο πέρασε το νομοσχέδιο για τις γονικές παροχές, δε νομίζω ότι θα βρει πολλούς να διαφωνούν μαζί του.
• Στην αντίπερα όχθη οι παραπονεμένοι, που φροντίζουν να σκορπούν με προσοχή δηλητήριο, πχ η Βασούλα.
• Το αποτέλεσμα της όλης αναμπουμπούλας που δημιουργήθηκε ήταν να ανακληθεί σήμερα η τροπολογία από τον Υπουργό Οικονομικών, με τη δέσμευση ότι θα επανακατατεθεί τις προσεχείς ημέρες υπό τη μορφή του κατεπείγοντος νομοσχεδίου. Το λάθος του το απέδωσε στην μικρή κοινοβουλευτική του εμπειρία και ζήτησε συγνώμη.
• Τουλάχιστον ακούμε και μία συγνώμη για τα όποια λάθη, γιατί οι προηγούμενοι αυτή τη λέξη την είχαν αφαιρέσει από το λεξιλόγιό τους.
• Πάντως, μετα λύπης παρατηρώ, πως οι όποιες προσπάθειες γίνονται για ριζικές τομές, απαξιώνονται από μέσα πριν ακόμη μάθουμε την τελική μορφή των νομοσχεδίων και τις ακριβείς προθέσεις της κυβέρνησης.
• Δε θέλω ούτε να φαντάζομαι τι έχει να γίνει μόλις αρχίσει να συζητιέται ο "Καλλικράτης", θα κλάψουνε μανούλες...
• Ευτυχώς, μέσα στη μαυρίλα, έχουμε τη μόνιμη πηγή γέλιου τη Νέα Δημοκρατία, να λέει άκουσον άκουσον ότι η υπομονή στερεύει και η κυβέρνηση καθυστερεί... Θράσος, απλά.
• ΟΚ να τα λέει ο Σαμαράς, αλλά πάει πολύ να κάνουν κριτική άνθρωποι όπως ο Παπαθανασίου. Είπαμε οι Έλληνες ξεχνάνε, αλλά όχι και τόσο γρήγορα.
• Αυτά όσων αφορά στις εγχώριες ειδήσεις.... Όσο εμείς λοιπόν ασχολούμαστε με τα του οίκου μας στην Αϊτή θρηνούν εκατοντάδες χιλιάδες θύματα από τον φονικό σεισμό των 7,3 ρίχτερ... Ας ελπίσουμε μόνο τα όσα ακούγονται περί 500.000 θυμάτων να είναι δημοσιογραφικές υπερβολές...

Ο κύριος Τσαπατσούλης

Μετά τον "κύριο Αχρηστούλη", η χώρα μας είναι στην ευχάριστη θέση να έχει Πρωθυπουργό, τον "κύριο Τσαπατσούλη".

Μόλις 100 ημέρες χρειάστηκαν για να ανακαλύψουμε και μάλιστα με πολλές “αποδείξεις” ένα από τα βασικά κουσούρια της κυβέρνησης που ελπίζω να μη μας ταλαιπωρήσει πολύ τα επόμενα χρόνια. Τσαπατσουλιά και προχειροδουλειές λοιπόν.

Προκειμένου να μας αποδείξουν ότι βρίσκονται σε επαγρύπνηση, είναι απόλυτα ορεξάτοι για δουλειά και αποφασισμένοι να κάνουν την Ελλάδα και πάλι χώρα, έστω και με το στανιό, οι υπουργοί έχουν επιδοθεί σε έναν ανεξήγητο ανταγωνισμό προχειροδουλειάς.

Η μία προχειροδουλειά μετά την άλλη, μέτρα που εξαγγέλλονται χωρίς να έχουν πάρει την τελική τους μορφή, χωρίς να έχουν σκεφτεί οι ιθύνοντες το “αλλά”, χωρίς να έχουν εξασφαλίσει ότι δεν υπάρχουν παραθυράκια. Μέτρα που εξαγγέλλονται για να τα πάρουν στη συνέχεια πίσω, αφού ζητήσουν συγνώμη.

Τελευταίο χτύπημα το οποίο ξεφεύγει βέβαια από τα στενά όρια της προχειροδουλειάς, το χθεσινό κατόρθωμα με την επαναφορά του φόρου για γονικές παροχές και δωρεές. Νύχτα και με κλειστή Βουλή, χωρίς καμία προειδοποίηση, πέρασε η τροπολογία και μάλιστα ενταγμένη σε διάταξη του Υπουργείου Περιβάλλοντος...

Δεν εξετάζω αυτή τη στιγμή το περιεχόμενο του νομοσχεδίου και το αν η κυβέρνηση είχε δεσμευθεί ότι θα επαναφέρει τον φόρο στις μεταβιβάσεις, όσο την λογική, θα μάθετε τι φόρο θα πληρώσετε για τη μεταβίβαση που θα κάνετε τώρα, σε 2-3 μήνες καθώς το μέτρο θα έχει αναδρομική ισχύ (!).

Διαπίστωσαν ότι ο κόσμος συρρέει τις τελευταίες ημέρες στις εφορίες για μεταβιβάσεις και γονικές παροχές, είδαν ότι χάνονται πολύτιμα έσοδα και πέρασαν νύχτα την τροπολογία για την επαναφορά του φόρου.
Μία κυβέρνηση δε μπορεί να λειτουργεί τόσο σπασμωδικά, διότι προκαλεί κυριολεκτικά σοκ σε πολίτες, εφοριακούς και συμβολαιογράφους που καλούνται από τη μία μέρα στην άλλη και χωρίς καμία προειδοποίηση να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα.
Δε μπορεί να υπάρχει η λογική του αιφνιδιασμού σε τέτοια ζητήματα γιατί εκτός από τους μεγαλοκαρχαρίες υπάρχουν και οι μικρομεσαίοι.

Φυσικά αυτό δεν είναι το μόνο δείγμα προχειροδουλειάς.
Το αμέσως πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι το μέτρο με τις αποδείξεις που όλοι ξαφνικά έχουμε αρχίσει να μαζεύουμε αποδείξεις, έχουμε οι περισσότεροι βρει και το που θα τις καταχωνιάζουμε, χωρίς να ξέρουμε καλά καλά σε τι ακριβώς θα μας χρησιμεύσουν. Αφήστε που για να εφαρμοστεί ένα τέτοιο μέτρο θα πρέπει να καθιερωθεί και ο αριθμός απόδειξης, προκειμένου μία απόδειξη να μη χρησιμοποιείται πάνω από μία φορά.

Αποδείξεις από όλες μας τις συναλλαγές λοιπόν και υπάρχουν και μερικοί που σε λίγο θα δίνουν σε κάποιον που ζητιανεύει ένα ευρώ θα τους λέει ο δύσμοιρος “ευχαριστώ, ο Θεός να σας έχει καλά” και θα απαντάνε “απόδειξη”.

Μιλάμε για απίστευτες προχειροδουλειές, μέτρα που απλά εφαρμόζονται, χωρίς να έχουν πάρει την τελική τους μορφή ... και βλέπουμε!!!

Σίγουρα υπάρχει μεγάλη πίεση να βρεθούν χρήματα, να μπουν όλα σε μία τάξη, να χτυπηθεί η φοροδιαφυγή... Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο όσα μέτρα λαμβάνονται θα πρέπει να είναι πολύ προσεγμένα, χιλιομελετημένα και άμεσα εφαρμόσιμα.

Σφηνάκια

• Καλή χρονιά σας είπα; Όχι δε σας είπα... Τι αυτά τα κάτω; Ήταν πριν μπει το 10, δε μετράνε, οπότε θα σας ξαναπώ καλή χρονιά... Πήξαμε στις ευχές.
• Δε ξέρω για εσάς, αλλά εμένα το χειρότερό μου αυτές τις μέρες είναι αυτά τα τυπικά μηνύματα που φτάνουν στα κινητά του στυλ "Καλή χρονιά σου εύχομαι και ότι δε σου έφερε το 2009, μακάρι να στο φέρει το 2010, φιλιά, τάδε". Μάλιστα κάθε χρόνο κάποιοι σπάνε το κεφάλι τους για το πως θα καταφέρουν να μετατρέψουν ένα εξ' ορισμού απρόσωπο μήνυμα, που απευθύνεται σε όλους, σε πιο προσωπικό και βάζουν σάλτσες. Έχω πάψει να απαντάω σε τέτοιο μηνύματα, ακόμη και αν μου στείλει κάποιος που θα ήθελα να του ευχηθώ, εκνευρίζομαι τόσο πολύ, που δεν απαντάω...
• Πέρασαν κι αυτές οι μέρες και σιγά σιγά όσο κι αν δε θέλουμε, πρέπει να προσγειωθούμε και πάλι στην πραγματικότητα. Back to Real life rythms...
• Ο καθένας τις μέρες των γιορτών παραμερίζει τα φαντάσματά του και αφήνεται να ξεχαστεί, να περάσει καλά.. Μόλις κατακάθεται όμως η χρυσόσκονη των γιορτών, τα φαντάσματα επιστρέφουν, αφού δεν επηρεάζονται από χριστουγεννιάτικα δέντρα και μας προσγειώνουν και πάλι... Το δικό μου φάντασμα τη δεδομένη στιγμή ακούσει στο όνομα "εξεταστική 2μιση εβδομάδων".
• Άλλους τους κυνηγάνε άλλα φαντάσματα.
• Το φάντασμα των τελών κυκλοφορίας ας πούμε, που κάποιος που έχει μία σακαράκα πρέπει να πληρώσει μία περιουσία.. Πέτα το το κωλάμαξο μωρέ, τι το θες; Και που το έχεις, κολλάς στην κίνηση, δε βρίσκεις να παρκάρεις, περιττός εκνευρισμός. Κόψτο με τα πόδια, πάρε ένα ποδηλατάκι, κινήσου με συγκοινωνία, δε θα σου πέσει και ο κ.., πισινός.
• Έβλεπα εχθές ένα ρεπορτάζ στην τηλεόραση και έλεγε ένας ότι καταθέτει τις πινακίδες του όχι γιατί δεν έχει να πληρώσει 1000 ευρώ που του ήρθαν τα τέλη, αλλά είναι λέει θέμα γοήτρου... Ναι τη μούτζωσα την τηλεόραση.
• Αυτό το πράγμα με τα αμάξια έχει καταντήσει ψύχωση, έχουμε ξεχάσει να περπατάμε. Μπαίνεις στο αμάξι για διαδρομή 5 λεπτών γιατί βαριέσαι να πάρεις τα πόδια σου και να περπατήσεις. Πάντα ονειρευόμουν μία πόλη με λιγότερα αμάξια, ή καθόλου αμάξια στο κέντρο της, που η κυκλοφορία θα διεξάγεται με τα μέσα μεταφοράς, που ο κόσμος θα περπατάει. Σε λίγο με τέτοια βαρεμάρα που έχουν μερικοί θα αρχίσουν να ζητάνε κυλιόμενους διαδρόμους σε πλατείες και δρόμους, όπως έχουν μέσα στα αεροδρόμια στο ίσιωμα.
• Άλλο φάντασμα είναι οι αποδείξεις. Ο Έλληνας έχει μεγάλο πρόβλημα, γιατί πιστεύει ότι αν ζητήσει απόδειξη θα τον περάσουν για γύφτο. Σου λέει ο άλλος ευγενικά : "θέλετε απόδειξη"; Κι εσύ τι να πεις, από ντροπή λες όχι... Γιατί άμα πεις ναι, η ευγενική έκφραση δίνει τη θέση της σε μία εμφανή ξινίλα και από αυτό το σημείο και μετά είσαι ο γερολαδάς γύφτος με τις αποδείξεις.
• Ένας περιπτεράς σήμερα έλεγε, "να πιάσουν τα λαμόγια και να αφήσουν τον κοσμάκη, εγώ δε θα κόβω αποδείξεις"... Ακούστε λογική, να αφήσουν τον κοσμάκη να φοροδιαφεύγει δηλαδή...
• Εντάξει για να μην υπερβάλουμε κιόλας για 2 και 3 ευρώ δύσκολα θα ζητήσει κάποιος απόδειξη. Τι γίνεται όμως με κατ' εξοχήν μαύρα λεφτά όπως είναι αυτά των ιδιαιτέρων μαθημάτων; Υπάρχουν καθηγητές που μπορεί να παίρνουν και 50 ευρώ την ώρα, φυσικά μαύρα. Αμφιβάλλω αν κανείς γονιός ζητάει απόδειξη. Μπορεί να φεύγουν και 1000 ευρώ το μήνα από μία οικογένεια, τα οποία δε φαίνονται πουθενά.
• Πρέπει να εξοικειωθούμε με τη λογική ότι γυφτιά δεν είναι να ζητάς απόδειξη, γυφτιά είναι να μη δίνεις απόδειξη.
• Άλλοι πάλι έχουν πάνω από το κεφάλι τους, το φάντασμα των χρονοδιαγραμμάτων και τον μπαμπούλα των Βρυξελλών. Η κυβέρνηση αυτές τις μέρες περιμένει την ετυμηγορία των Βρυξελλών για το πρόγραμμα σταθερότητας που εκπονήθηκε. Αυτό είναι το εύκολο κομμάτι της όλης υπόθεσης.
• Το δύσκολο είναι να πείσεις τον Έλληνα να συνετισθεί και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Κανένα άλλο φάντασμα δε μπορεί να συναγωνιστεί το φάντασμα του Ελληναρά. Τις Βρυξέλλες τις πείθεις, τον Έλληνα δύσκολα... Τα έχω πει χιλιάδες φορές και δε θέλω να γίνομαι κουραστική.
• Λίγο πριν μπει το 2010 είχαμε δυστυχώς τον αναπάντεχο θάνατο του Νίκου Κακαουνάκη. Περίεργος άνθρωπος.. Πολύ δυναμικός, εκνευριστικός, σταθερός στα πιστεύω του, σπιρτόζος, άνθρωπος με πάθη.
• Τον είχα σε μεγάλη εκτίμηση, όχι λόγω της δημοσιογραφικής του στόφας, αλλά διότι πίστευε κάτι και το υποστήριζε χωρίς να φοράει τον μανδύα του αντικειμενικού. Έκρινε υποκειμενικά. Ήταν Κρητικός, Πασόκος και Παπανδρεϊκός μέχρι το κόκκαλο και πιστεύω πως ήταν μεγάλο του επίτευγμα πως παρότι ήταν απόλυτα στιγματισμένος είχε ρεπορτάζ από όλες τις μεριές. Ήταν κοντά στον κόσμο και δεν ήταν καθωσπρέπει και δήθεν. Όσο λαϊκιστής και αν ήταν σίγουρα ξεχώριζε και ήταν πολύ πιο καθαρός από τους καθωσπρέπει συναδέλφους του που οι μύτες τους ακουμπάνε ταβάνι.
• Γουστάρω πολύ τους υποκειμενικούς ανθρώπους, τους ανθρώπους με σταθερά πιστεύω που δεν προσπαθούν να τα έχουν με όλους καλά, που έχουν τη μαγκιά να πηγαίνουν κόντρα στο ρεύμα, που δεν προσπαθούν να δημιουργήσουν και να συντηρήσουν μία πλαστή εικόνα. Αυτοί είναι για εμένα οι πραγματικοί μάγκες της ζωής. Και ο Κακαουνάκης ανήκε σε αυτή την κατηγορία.