Είναι αυτό που λέμε "σκληρή αυτοκριτική" που συνοδεύεται πάντα βέβαια με ανάληψη του μεριδίου της ευθύνης που αναλογεί στον καθένα. Βέβαια κανείς, ποτέ, νομίζω δεν κατάλαβε σε αυτή τη χώρα τι πρακτικά σημαίνει "αναλαμβάνω το μερίδιο της ευθύνης που μου αναλογεί", κούφια λόγια....
Φαντάζομαι πως ο Γερμανός δημοσιογράφος αισθάνθηκε οτι απέσπασε μία πολύ σημαντική δήλωση μεταμέλειας του Έλληνα Πρωθυπουργού, ίσως σε μία άλλη χώρα που δεν είναι συνηθισμένη στα mea culpa να συζητιόταν για πολύ καιρό η δήλωση αυτή, στη χώρα των λωτοφάγων όμως όσο εύκολα διαγράφεται και ξεχνιέται μία διετία "όχι σε όλα", μία καταστροφική εξαετία με ρουσφέτια και κουμπάρους, μία καταστροφική 30ετία παροχών που όμως τότε "τρώγαμε ψωμάκι" (με δανεικά πάντα), τόσο εύκολα ξεχνιέται ένα ένοχο παρελθόν και περνάει στο ντούκου μία "δήλωση μεταμέλειας".
Δεν έπεσε κανείς από τα σύννεφα, όλοι γνωρίζαμε οτι ο Σαμαράς έκανε αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση δυναμιτίζοντας έτσι την κοινωνική συνοχή, υιοθέτησε παραληρηματικό/ουτοπικό/πολωτικό λόγο, υποσχέθηκε τα πάντα, παρουσίασε τα κλασικά αριστουργήματα "Ζάππειο 1 & 2" και στο τέλος αναγκάστηκε σε εξευτελιστικές για οποιονδήποτε πολιτικό, κωλοτούμπες. Φυσικά όπως δεν παραδέχεται οτι τα γύρισε σε όλους τους τομείς έτσι θα επιχειρήσει να επικοινωνήσει και το "ουδείς αναμάρτητος" το οποίο είναι προφανώς ομολογία ενοχής.
Τι θα πει ουδείς αναμάρτητος; Πόσο μεγάλη είναι η αμαρτία του Σαμαρά; Αρκεί μία έμμεση παραδοχή της και ξεμπέρδεψε; Τι κάνει για να ξεχαστεί η "αμαρτία" του και απέναντι σε ποιούς αμάρτησε;
Με τον Γερμανό δημοσιογράφο μπορεί να ξεμπέρδεψε με δυο λέξεις αλλά με τους πολίτες της χώρας δεν έχει ξεμπερδέψει. Είναι υπόλογος απέναντι σε όλους, απέναντι σε όσους στήριζαν το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής όσο αυτός και τα στελέχη του έκαναν ψηφοθηρικό αντιμνημονιακό πάρτυ, σε όσους επικαλούνταν την κοινή λογική κόντρα στον παραλογισμό που υιοθέτησε ο ίδιος για να καταφέρει να γίνει Πρωθυπουργός και φυσικά απέναντι στους υποστηρικτές του οι οποίοι τον πίστεψαν και έμειναν ξεκρέμαστοι. Κινδύνεψε να χάσει μία Πρωθυπουργία- σιγουράκι, μπαρούτιασε τη χώρα, λίγο πριν τις εκλογές σε έναν διαγκωνισμό με τον ΣΥΡΙΖΑ πάλι έταζε, χάρισε τη ρητορική του σε κόμματα-εκτρώματα μόλις χρειάστηκε να σοβαρευτεί και άρχισε να φυλλορροεί και το μόνο που έχει να πει σε σχέση με το θέμα είναι "ουδείς αναμάρτητος".
Ο Σαμαράς κανονικά έπρεπε αυτή τη στιγμή να απολογείται που δεν ψήφισε το πρώτο Μνημόνιο, που δεν συναίνεσε όταν του ζητήθηκε ενώ γνώριζε οτι η κατάσταση ήταν τραγική και βρήκε ευκαιρία να ροκανίσει πιο γρήγορα τον Παπανδρέου. Έπρεπε να απολογείται που πόνταρε στην κατάρρευση της χώρας στο εσωτερικό και έξω (στο ΕΛΚ) έλεγε οτι "πλησιάζουν εκλογές" όταν του τραβούσαν το αυτί οι ομοϊδεάτες του. Στελέχη της Νέας Δημοκρατίας έπρεπε και αυτά να απολογούνται που ακολούθησαν την παρανοϊκή λογική του αρχηγού τους και όπλισαν με επιχειρήματα την φαρέτρα ακραίων πραγματικά αντιμνημονιακών δυνάμεων. Κανείς δεν ξέρει που θα βρισκόταν σήμερα η χώρα αν είχε επιτευχθεί συναίνεση από το πρώτο Μνημόνιο και αν είχαμε κυβέρνηση συνεργασίας από τότε.... Είπαμε όμως "ουδείς αναμάρτητος" και δε βαριέσαι, ό,τι είπαμε νερό κι αλάτι, περασμένα ξεχασμένα, water under the bridge, έτσι είναι η πολιτική μωρέ...
Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αν αυτά συμβαίνουν και σε άλλες χώρες που θεωρούνται πολιτισμένες, αν δηλαδή οι πολίτες τους είναι τόσο ανεκτικοί στην κοροϊδία ή αν ξεγράφουν όσους αποδεικνύονται καιροσκόποι και αναξιόπιστοι με τη μία χωρίς να τους δώσουν δεύτερη και τρίτη ευκαιρία. Θέλω όμως να πιστεύω οτι δεν συμβαίνουν και είναι θέμα χρόνου να κοπεί και στη χώρα μας η τόση ανεκτικότητα στους... "μη αναμάρτητους".
Ο καθένας βέβαια δικαιούται μία δεύτερη ευκαιρία, η ομολογία ενοχής που συντελέστηκε με το "ουδείς αναμάρτητος" θα έπρεπε να συνοδεύεται από φρενήρη δουλειά σε όλους τους τομείς, θα έπρεπε λοιπόν ο Σαμαράς και μόνο από τύψεις, να γίνει ένας άτεγκτος, πεισμωμένος Πρωθυπουργός που θα καρατομεί Υπουργούς και στελέχη για ψύλλου πήδημα, που θα κάνει ό,τι δεν τόλμησε να κάνει ο Παπανδρέου, που θα συγκρουστεί με τους πάντες και τα πάντα. Αν δεν τα καταφέρει ούτε ο Σαμαράς τέρμα η όποια ομαλότητα για τη χώρα...
Είναι δεδομένο οτι το θετικό αποτέλεσμα και η αλλαγή στάσης στην κοινωνία, δε θα έρθει με το φιλτράρισμα των πληροφοριών που δίνουν τα Μέσα και με προβολή στρεβλής εικόνας της κατάστασης, επιτέλους πρέπει οι πολίτες να γίνουν κοινωνοί της πραγματικής κατάστασης, καλό θα ήταν στην κυβέρνηση να μάθουν επιτέλους από τα λάθη του ΓΑΠ και να μην αφήνουν αναπάντητα τα "επαναδιαπραγμάτευση δεν γίνεται" και τις αντιμνημονιακές τσιρίδες την ώρα που κάθε συμφωνία σημαίνει ουσιαστικά και διαπραγμάτευση, άσχετα από το ποιόν ευνοεί η τελική έκβαση...
Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι βέβαιη οτι η τελευταία ευκαιρία υπάρχει ακόμη, θα μάθουμε μόλις τελειώσουν τα μπάνια του λαού και ξεκινήσει η επανάσταση...
Ελπίζω όλοι όσοι επικαλούνται οι φαν του Σαμαρά πχ ο Θεός της Ελλάδος, η Παναγία, ο καλός Χριστούλης, ο Άγιος Ονούφριος και η Παναγία της Γουαδελούπης, να βάλουν το χέρι τους....
Η λύση στο νέο αδιέξοδο στο οποίο οδηγούμαστε θα έρθει μόνο με ομαδική συνειδητοποίηση της κατάστασης και με πλήρη επεξήγηση του πως έχουν τα πράγματα, αλλιώς τα άκρα θα κάνουν παρτυ για πολύ καιρό... Προσωπικά ετοιμάζομαι για δημοψήφισμα... Αν είναι να καταφύγουμε σε αυτή τη λύση όμως πρέπει να γνωρίζουμε ΟΛΑ τα δεδομένα.
"Αν δεν μπορεις να αποφυγεις ένα δημοψήφισμα, τουλάχιστον καν' το σωστά"